Vriend met kinderen
zaterdag 15 juni 2024 21:07
Hoi allemaal,
Ik lees al een behoorlijke tijd met jullie mee maar heb nu de behoefte om zelf een topic te starten.
Ik ben nu zo'n 3 jaar samen met mijn vriend. Hij is 14 jaar ouder dan ik (hij 40 ik 25) de afgelopen jaren waren erg leuk en fijn, we doen veel leuke dingen samen. En wonen zo goed als samen. We merken het leeftijdsverschil eigenlijk niet op enkel in het geval dat hij al 2 kinderen heeft. We hebben een hele tijd geleden 2x geprobeerd om wat met zijn kinderen te doen. Dit voelde voor mij niet helemaal goed waardoor we dit niet meer hebben geprobeerd. In de weekenden dat zijn kinderen komen (om het weekend), slaap ik bij mijn ouders omdat ik geen eigen woning heb. Ik merk dat dit mij begint op te breken er ontstaan frustraties wat ook doorwerkt in de relatie. Ik voel een enorme weerstand en irritatie naar zijn kinderen en ook naar hem in die weekenden. Ik weet niet waar dit vandaan komt en zou dit zo graag anders zien en dat we ook leuke dingen met zn 4e kunnen doen. Ik heb helemaal geen hekel aan kinderen in het algemeen. Ik weet ook niet hoe ik mijn gevoel kan aanpakken? En of dit überhaupt goed komt? De tijd om kinderen te krijgen samen met hem is natuurlijk ook niet super lang meer gezien zijn leeftijd. Ik denk er steeds vaker aan om de relatie te verbreken omdat er dus steeds meer irritaties tussen ons ontstaan, wat heel jammer is omdat het op andere momenten wel een hele fijne relatie is. Eigenlijk wil ik de relatie ook helemaal niet verbreken. Maar zo kan het ook niet verder. Heeft er iemand tips of in een soortgelijke situatie gezeten? En weet iemand misschien waar mijn gevoel vandaan komt?
Ik zag dat er een stieftopic bestaat maar gezien mijn vragen leek het mij handiger om een nieuw topic te starten.
Ik lees al een behoorlijke tijd met jullie mee maar heb nu de behoefte om zelf een topic te starten.
Ik ben nu zo'n 3 jaar samen met mijn vriend. Hij is 14 jaar ouder dan ik (hij 40 ik 25) de afgelopen jaren waren erg leuk en fijn, we doen veel leuke dingen samen. En wonen zo goed als samen. We merken het leeftijdsverschil eigenlijk niet op enkel in het geval dat hij al 2 kinderen heeft. We hebben een hele tijd geleden 2x geprobeerd om wat met zijn kinderen te doen. Dit voelde voor mij niet helemaal goed waardoor we dit niet meer hebben geprobeerd. In de weekenden dat zijn kinderen komen (om het weekend), slaap ik bij mijn ouders omdat ik geen eigen woning heb. Ik merk dat dit mij begint op te breken er ontstaan frustraties wat ook doorwerkt in de relatie. Ik voel een enorme weerstand en irritatie naar zijn kinderen en ook naar hem in die weekenden. Ik weet niet waar dit vandaan komt en zou dit zo graag anders zien en dat we ook leuke dingen met zn 4e kunnen doen. Ik heb helemaal geen hekel aan kinderen in het algemeen. Ik weet ook niet hoe ik mijn gevoel kan aanpakken? En of dit überhaupt goed komt? De tijd om kinderen te krijgen samen met hem is natuurlijk ook niet super lang meer gezien zijn leeftijd. Ik denk er steeds vaker aan om de relatie te verbreken omdat er dus steeds meer irritaties tussen ons ontstaan, wat heel jammer is omdat het op andere momenten wel een hele fijne relatie is. Eigenlijk wil ik de relatie ook helemaal niet verbreken. Maar zo kan het ook niet verder. Heeft er iemand tips of in een soortgelijke situatie gezeten? En weet iemand misschien waar mijn gevoel vandaan komt?
Ik zag dat er een stieftopic bestaat maar gezien mijn vragen leek het mij handiger om een nieuw topic te starten.
zaterdag 15 juni 2024 21:29
zaterdag 15 juni 2024 21:34
Hoe zie jij die 2 werelden toch ooit 1 worden?
Hoe ziet hij die 2 werelden ooit 1 worden?
Nog 10 jaar - of tot zolang de kinderen op eigen benen staan - 2 weekends per maand en vakanties "gewoon" wegvluchten lijkt mij niet het strakste plan om een band op te bouwen met zijn kinderen.
Ik zou alleszins op dit moment niet aan kinderen samen beginnen.
En je hebt "een hele tijd geleden" 2 keer geprobeerd samen iets te doen.
Ik zou gaan analyseren waar het precies misliep, wat je anders had kunnen aanpakken en - als je samen verder wil - zou ik het toch écht nogmaals proberen.
Die kinderen zijn intussen ook 1 à 2 jaar ouder.
Hoe ziet hij die 2 werelden ooit 1 worden?
Nog 10 jaar - of tot zolang de kinderen op eigen benen staan - 2 weekends per maand en vakanties "gewoon" wegvluchten lijkt mij niet het strakste plan om een band op te bouwen met zijn kinderen.
Ik zou alleszins op dit moment niet aan kinderen samen beginnen.
En je hebt "een hele tijd geleden" 2 keer geprobeerd samen iets te doen.
Ik zou gaan analyseren waar het precies misliep, wat je anders had kunnen aanpakken en - als je samen verder wil - zou ik het toch écht nogmaals proberen.
Die kinderen zijn intussen ook 1 à 2 jaar ouder.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zaterdag 15 juni 2024 21:40
zaterdag 15 juni 2024 22:02
zaterdag 15 juni 2024 22:09
Een 37 jarige man die om het weekend zijn kinderen alleen in het weekend ziet en een relatie begint met iemand van toen 22.
Het is wel logisch dat je je aan hem irriteert. Ik heb het gevoel dat je hem al aan het voorbijgroeien ben.
Dit komt niet over als iemand aan wie je over 10 jaar op een leuke manier terugdenkt. Waarom ziet hij zijn kinderen zo weinig en kiest hij ervoor een tweede jeugd met een twintiger te herbeleven? Klinkt niet in orde hoor.
Het is wel logisch dat je je aan hem irriteert. Ik heb het gevoel dat je hem al aan het voorbijgroeien ben.
Dit komt niet over als iemand aan wie je over 10 jaar op een leuke manier terugdenkt. Waarom ziet hij zijn kinderen zo weinig en kiest hij ervoor een tweede jeugd met een twintiger te herbeleven? Klinkt niet in orde hoor.
zaterdag 15 juni 2024 22:12
Amen. Heel onaantrekkelijk ook, kerels die hun kinderen een weekendje in de twee weken zien. Raadselachtig wat vrouwen daar aantrekkelijk aan vinden. Zeker anno 2024.Surebaby schreef: ↑15-06-2024 22:09Een 37 jarige man die om het weekend zijn kinderen alleen in het weekend ziet en een relatie begint met iemand van toen 22.
Het is wel logisch dat je je aan hem irriteert. Ik heb het gevoel dat je hem al aan het voorbijgroeien ben.
Dit komt niet over als iemand aan wie je over 10 jaar op een leuke manier terugdenkt. Waarom ziet hij zijn kinderen zo weinig en kiest hij ervoor een tweede jeugd met een twintiger te herbeleven? Klinkt niet in orde hoor.
zaterdag 15 juni 2024 22:14
Zij was 22 toen de relatie begon. Een vrouw van zijn eigen leeftijd zou dat soort vragen hebben, iemand van 22 is allang blij dat die kinderen er niet te vaak zijn.Lievelieve schreef: ↑15-06-2024 22:12Amen. Heel onaantrekkelijk ook, kerels die hun kinderen een weekendje in de twee weken zien. Raadselachtig wat vrouwen daar aantrekkelijk aan vinden. Zeker anno 2024.
zaterdag 15 juni 2024 22:15
Het heeft iets..mysterieus..Lievelieve schreef: ↑15-06-2024 22:12Amen. Heel onaantrekkelijk ook, kerels die hun kinderen een weekendje in de twee weken zien. Raadselachtig wat vrouwen daar aantrekkelijk aan vinden. Zeker anno 2024.
zaterdag 15 juni 2024 22:15
Lievelieve schreef: ↑15-06-2024 22:12Amen. Heel onaantrekkelijk ook, kerels die hun kinderen een weekendje in de twee weken zien. Raadselachtig wat vrouwen daar aantrekkelijk aan vinden. Zeker anno 2024.
Heel erg mee eens. Ik begrijp niet dat je zo iemand dan ook nog als vader voor je kinderen wil, echt, waarom denk je dat dat een goed plan is?
zaterdag 15 juni 2024 22:27
Ik heb toevallig zelf een relatie met mijn vriend, die ook 14 jaar ouder is dan ik. We zijn inmiddels 7 jaar samen.
Toen we samen kwamen was ik 30 en hij 44. Hij heeft twee kinderen, die om de week bij hem zijn. Dat is wel een groot verschil met jullie relatie natuurlijk.
Wij zijn in het begin, toen we vonden dat de kinderen en ik elkaar mochten leren kennen, nooit iets speciaals gaan ondernemen waardoor het voor ons niet geforceerd of ongemakkelijk was. Ik bleef een keertje mee eten bijvoorbeeld. Of ik was gewoon even in huis op bezoek. Ik vond de kinderen heel lief, schattig. Was ook echt onder de indruk van die twee, en ik was blij dat het contact steeds meer ging groeien.
Ik lees dat je je ergert aan de kinderen. Dat is best normaal als het niet je eigen kinderen zijn, maar het lijkt me niet gezond als dat in het begin de boventoon voert en ik vraag me echt af of een relatie dan kan werken. Zoals iemand eerder zei, zijn kinderen staan waarschijnlijk volgens hem op nummer 1 en zij zullen voorgaan. Daar heb je echt mee te dealen. Dat wil niet zeggen dat jij er niet toe doet natuurlijk.
Heb je zelf een kinderwens? Zo ja, weet hij dat en hebben jullie daar goede gesprekken over? Dat lijkt me heel belangrijk om van elkaar te weten.
Bij mij was het zo dat ik in het begin juist vrolijk van zijn kinderen werd, ik mocht ze vertroetelen, ze renden naar me toe. Maar hoe langer we samen waren, hoe groter ook de ergernissen werden. Dus weet dat het niet alleen maar beter zal gaan, maar dat wanneer je ze beter leert kennen, je je ook kan storen aan bepaalde dingen die je in het begin niet opmerkt.
Bij ons gaat het gelukkig echt goed, ook met de moeder van zijn kinderen. Maar het blijft ook een uitdaging. Wij zijn overigens inmiddels samen ook twee kindjes verder. Een gezellige bende zullen we maar zeggen.
Succes met jouw zoektocht in hoe en of je verder wil in deze relatie. Wees echt eerlijk naar jezelf, en ook naar je vriend.
Toen we samen kwamen was ik 30 en hij 44. Hij heeft twee kinderen, die om de week bij hem zijn. Dat is wel een groot verschil met jullie relatie natuurlijk.
Wij zijn in het begin, toen we vonden dat de kinderen en ik elkaar mochten leren kennen, nooit iets speciaals gaan ondernemen waardoor het voor ons niet geforceerd of ongemakkelijk was. Ik bleef een keertje mee eten bijvoorbeeld. Of ik was gewoon even in huis op bezoek. Ik vond de kinderen heel lief, schattig. Was ook echt onder de indruk van die twee, en ik was blij dat het contact steeds meer ging groeien.
Ik lees dat je je ergert aan de kinderen. Dat is best normaal als het niet je eigen kinderen zijn, maar het lijkt me niet gezond als dat in het begin de boventoon voert en ik vraag me echt af of een relatie dan kan werken. Zoals iemand eerder zei, zijn kinderen staan waarschijnlijk volgens hem op nummer 1 en zij zullen voorgaan. Daar heb je echt mee te dealen. Dat wil niet zeggen dat jij er niet toe doet natuurlijk.
Heb je zelf een kinderwens? Zo ja, weet hij dat en hebben jullie daar goede gesprekken over? Dat lijkt me heel belangrijk om van elkaar te weten.
Bij mij was het zo dat ik in het begin juist vrolijk van zijn kinderen werd, ik mocht ze vertroetelen, ze renden naar me toe. Maar hoe langer we samen waren, hoe groter ook de ergernissen werden. Dus weet dat het niet alleen maar beter zal gaan, maar dat wanneer je ze beter leert kennen, je je ook kan storen aan bepaalde dingen die je in het begin niet opmerkt.
Bij ons gaat het gelukkig echt goed, ook met de moeder van zijn kinderen. Maar het blijft ook een uitdaging. Wij zijn overigens inmiddels samen ook twee kindjes verder. Een gezellige bende zullen we maar zeggen.
Succes met jouw zoektocht in hoe en of je verder wil in deze relatie. Wees echt eerlijk naar jezelf, en ook naar je vriend.
zanglijster wijzigde dit bericht op 15-06-2024 22:29
0.84% gewijzigd
zaterdag 15 juni 2024 22:29
Je hebt een keuze in zo’n geval. Weet je waarom je je zo aan de kinderen irriteert? Hoe oud zijn deze kinderen? Je hebt zelf nog een kinderwens - heeft jouw vriend die ook?
Uiteindelijk zul je een afweging moeten maken wat je belangrijker vindt. Als jij meent met deze man verder te willen gaan, zal je toch een manier moeten vinden om met zijn kinderen om te gaan.
Het is overigens niet per definitie gedoemd te mislukken. Mijn man heeft ook 3 kinderen en wij schelen aanzienlijk in leeftijd. Het werkt nu wel (verschil is dat de kinderen op eigen benen staan), maar het is niet altijd makkelijk geweest. Mijn man heeft met mij nog een kind.
Uiteindelijk zul je een afweging moeten maken wat je belangrijker vindt. Als jij meent met deze man verder te willen gaan, zal je toch een manier moeten vinden om met zijn kinderen om te gaan.
Het is overigens niet per definitie gedoemd te mislukken. Mijn man heeft ook 3 kinderen en wij schelen aanzienlijk in leeftijd. Het werkt nu wel (verschil is dat de kinderen op eigen benen staan), maar het is niet altijd makkelijk geweest. Mijn man heeft met mij nog een kind.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zaterdag 15 juni 2024 22:31
Ik hoop trouwens dat je beseft dat als er morgen wat met moeder is - bijvoorbeeld zware ziekte - die kinderen gewoon fulltime naar pa komen?
Of als er één het beu is bij moeder op zijn 15de?
Lijkt me behoorlijk heftig op dat moment als je nu steeds wegvlucht.
Of als er één het beu is bij moeder op zijn 15de?
Lijkt me behoorlijk heftig op dat moment als je nu steeds wegvlucht.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zaterdag 15 juni 2024 22:37
Nou dan weet Je wel zeker dat je je eigen toekomstige kinderen niet om de week een hele week lang hoeft te missen na een oekomstige scheiding . Hij neemt immers genoegen met een rol als weekend vader.
Met 22 voel je je heel volwassen en zie Je natuurlijk niet dat de man op wie je verliefd bent een man is die de verantwoordelijkheden die bij het volwassen leven horen ontloopt door een relatie te beginnen met een 22 jarig grietje. Logisch dat ze niets van het leeftijdsverschil merkt.
zaterdag 15 juni 2024 22:41
zaterdag 15 juni 2024 22:45
Goudglitter schreef: ↑15-06-2024 22:37Nou dan weet Je wel zeker dat je je eigen toekomstige kinderen niet om de week een hele week lang hoeft te missen na een oekomstige scheiding . Hij neemt immers genoegen met een rol als weekend vader.
Met 22 voel je je heel volwassen en zie Je natuurlijk niet dat de man op wie je verliefd bent een man is die de verantwoordelijkheden die bij het volwassen leven horen ontloopt door een relatie te beginnen met een 22 jarig grietje. Logisch dat ze niets van het leeftijdsverschil merkt.
Ja, nogal egoïstisch naar je toekomste kinderen toe dus.
zaterdag 15 juni 2024 22:46
Op jouw leeftijd wilde ik absoluut geen relatie met iemand met kinderen. Dat was voor mij echt een no go.
Weet je, die kinderen gaan niet weg. Ze zijn een onderdeel van zijn leven. Dan is het aan jou om daar een weg in te vinden als je bij hem wil blijven.
Maar echt je bent nog zo jong, als jij niet met andermans kinderen om wenst te gaan, dat mag. De wereld ligt nog aan je voeten. Genoeg kerels zonder kinderen waarbij je op de eerste plaats zal staan.
Weet je, die kinderen gaan niet weg. Ze zijn een onderdeel van zijn leven. Dan is het aan jou om daar een weg in te vinden als je bij hem wil blijven.
Maar echt je bent nog zo jong, als jij niet met andermans kinderen om wenst te gaan, dat mag. De wereld ligt nog aan je voeten. Genoeg kerels zonder kinderen waarbij je op de eerste plaats zal staan.
Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.
Ok, ik word een probleem.
zaterdag 15 juni 2024 23:03
Je woont dus samen, want als zijn kinderen er zijn, dan kun jij nergens anders heen (je eigen plek) dan naar je ouders.
Ik zou in gaan zetten op je eigen leven opbouwen. Je eigen huis, zelfstandig wonen. Je eigen vriendenclub en je eigen ontwikkeling.
Jij bent niet toe aan een veel oudere man met kinderen.
Ik zou in gaan zetten op je eigen leven opbouwen. Je eigen huis, zelfstandig wonen. Je eigen vriendenclub en je eigen ontwikkeling.
Jij bent niet toe aan een veel oudere man met kinderen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in