Prema prvoj verziji, naselje je dobilo ime prema jednom pretku najbrojnije porodice Dulićevih koji se zvao Đura i koji je bio neobično visokog rasta. Druga verzija, koja je verodostojnija je da je naziv Đurđin dat prema nazivu cveća „đurđin“, koje se gajilo u svakom dvorištu i svakom salašu, a i sada se dosta gaji, i to je u stvari jedna vrsta georgine (dalije).
Ovo naselje je postojalo tokom ugarskog perioda i u vreme Turaka. Pomen o njemu je iz 1492. godine. Nekad je zbog mnoštva ritova i pošumljenosti bio omiljeno lovište subotičkih veleposednika. Kraljičina zemlja i danas je naziv jednog dela zemlje u đurđinskoj župi, koji potvrđuje prvi pisani podatak o imenu celog lokaliteta, a koji je pod nazivom Đurđin mađarski vlastodržac Matija Korvin darovao svojoj majci kraljici Elizabeti sredinom 15. veka (1462) Takođe, na Pavlovcu, oko šest kilometara od današnjeg naselja, postoje ostaci srednjovekovnog samostana u kojem je živio i delovao red Pavlina, ugašen 1598, kad su se redovnici povukli na ugarsku teritoriju u Ostrogon (Esztergom).
U turskom periodu stanovništvo su bili Srbi, koji su se 1598. godine iselili i selo je opustelo. Posle toga ono se pominje kao pustara. Prva veća i organizovanija kolonizacija bunjevačkog življa beleži se u 17. veku, tačnije 1687. Naseljeni živalj ubrzo je na kvalitetnoj crnici razvio svoju osnovnu životnu delatnost, poljoprivredu. Godine 1904. na Đurđinskim salašima živelo je 1.898 stanovnika (Bukurov, 1983).
Đurđin je doskora tipično salašarsko naselje nastalo na istoimenoj pustari, koja je pripadala Subotici. Do kraja 19. veka tu su bile grupe salaša, nazivane po familijama kojima su pripadali, a protezale su se sa obe strane doline Dolac, kojom otiče jedna od desnik pritoka Krivaje. Ti položaji su tipični za prvobitne farme salašastočara. Kasnije, tokom prve polovine 20. veka, doseljavanjem novog stanovništva ili deobom domaćinstava, salaši se šire i po drugim delovima pustare. Sredinom pustare je 1908. godine trasirana pruga Subotica—Crvenka, a na njoj je, u blizini doline Dolac, izgrađena železnička stanica Đurđin. U to vreme se odvijao i proces približavanja salaša poljskim putevima i ranije grupe salaša se sve više transformišu u salašarske šorove. Ovi šorovi su karakteristični po tome, što su salaši nanizani samo sa jedne strane puta, one okrenute ka Dolcu. Najtipičniji primer je šor dug oko 5 km na južnoj strani doline. Drugi vid transformacije je okupljanje salaša u grupe, kao na primer u zaseoku Mala Pešta na putu ka Starom Žedniku. Tako je nastalo i jezgro sela okupljanjem salaša u blizini železničke stanice.
Danas Đurđin ima pet kratkih paralelnih i tri poprečne ulice. Centar sela nije kompaktan i formiran je u zapadnom delu naselja. U njemu su pravoslavna crkva, uprava poljoprivrednog kombinata i većina javnih službi, dok je škola na jugoistočnoj periferiji. Selo je jednim sporednim putem povezano sa magistralnim putevimaSubotica—Sombor (kod Mišićeva) i Subotica—Novi Sad (kod Starog Žednika). Pruga je demontirana. Gravitacioni centar je udaljen 25 km.
U naselju Đurđin živi 1380 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 40,5 godina (39,6 kod muškaraca i 41,5 kod žena). U naselju ima 624 domaćinstva, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 2,80.
Srbija
1441
