Przejdź do zawartości

Dionysus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dionysus
Wykonawca albumu studyjnego
Dead Can Dance
Wydany

2 listopada 2018 (Europa)[1]

Nagrywany

Ker Landelle Studios

Gatunek

World music, worldbeat, Neoclassical dark wave, pagan rock

Długość

36:04

Wydawnictwo

PIAS Recordings

Producent

Ker Landelle Studios

Oceny
Przejdź do sekcji „Odbiór”
Album po albumie
In Concert
(2013) 		Dionysus
(2018) 		—

Dionysus – dziewiąty album studyjny brytyjsko-australijskiego zespołu Dead Can Dance wydany 2 listopada 2018 roku, sześć lat po premierze poprzedniego albumu Anastasis. Jest to zarazem drugi album wydany po reaktywacji zespołu w 2012 roku.

Album

[edytuj | edytuj kod]

Okoliczności powstania

[edytuj | edytuj kod]

Inspirację do stworzenia płyty stanowiło zainteresowanie zespołu europejskimi wierzeniami ludowymi. Badając obrzędy i rytuały wiosny i żniw wywodzące się z kultu Dionizosa, Brendan Perry wyodrębnił te, które są praktykowane do dnia dzisiejszego. To właśnie one stanowiły główną inspirację dla albumu od strony treści. Proces tworzenia i komponowania muzyki zajął zespołowi dwa lata. W tym czasie Brendanowi udało się zgromadzić sporą kolekcję unikatowych instrumentów ludowych, które nadały albumowi charakterystyczny, folkowy klimat. Jednocześnie muzyka na albumie stanowi połączenie elementów muzyki ludowej z różnych zakątków świata[2] oraz nagrań zrealizowanych w terenie, takich jak: dźwięki z uli z Nowej Zelandii, nawoływania ptaków z Ameryki Łacińskiej i szwajcarskiego pasterza kóz[3]. Główne przesłanie albumu opiera się na celebracji tajemnicy harmonii, w jakiej człowiek żyje z naturą[2].

Koncepcja

[edytuj | edytuj kod]

Album podzielony jest na dwa akty: w skład pierwszego aktu wchodzą trzy utwory, w skład aktu drugiego - cztery. Wszystkie utwory odnoszą się do historii mitycznego Dionizosa – greckiego boga płodności, dzikiej natury i wina, ujmując ją w siedmiu różnych aspektach[4].

Lista utworów

[edytuj | edytuj kod]

Lista według Discogs[1]:

1. Act I : Sea Borne - Liberator Of Minds - Dance Of The Bacchantes 16:38
2. Act II : The Mountain - The Invocation - The Forest - Psychopomp 19:26
36:04

Odbiór

[edytuj | edytuj kod]

Opinie krytyków

[edytuj | edytuj kod]

Album zyskał generalnie pozytywne oceny na podstawie 10 recenzji krytycznych, zgromadzonych w Metacritic[7].

Według Nenada Georgievskiego z magazynu All About Jazz Dionysus jest „przemyślany w swojej konstrukcji, rozwijając się w sennej fantazji, która jest pomysłowa, kolorowa i intrygująca. Doskonale wpisuje się w kontinuum całej kariery Dead Can Dance. Każdy dźwięk został skrupulatnie zbudowany, a album jest pełen przygód i wyzwań dzięki wielowymiarowej trajektorii trance groove, która otacza słuchacza tajemnicami i wizjonerską mocą. Podobnie jak inne dzieła Dead Can Dance, Dionysus zabiera podróżników na nocną pielgrzymkę przez niezbadane miejsca kultu stworzone z dźwięku, które są jednocześnie dziwne i dziwnie znajome. Jako taki, album ten jest ścieżką dźwiękową dla ducha”[8].

Zdaniem Jamesa Christophera Mongera z AllMusic Dionysus „jest doskonały jako nieoficjalna ścieżka dźwiękowa do rytualnego szaleństwa, religijnej ekstazy, seksu, produkcji wina i śpiewu”[4].

Zbliżoną opinię wyraża Libby Cudmore z magazynu Paste: „Dionysus, pierwszy od sześciu lat nowy album gotycko-popowego duetu Dead Can Dance, to ścieżka dźwiękowa w poszukiwaniu filmu, bujny pejzaż dźwiękowy inspirowany pogańskimi rytuałami ku czci boga wina”[11].

Według Bena Cardew z magazynu Pitchfork Dionysus mógłby być „dwuaktową refleksją nad kultem greckiego boga. To, że album odnosi się do tak wzniosłych koncepcji, jest godne podziwu. To, że robi to w dziele trzewnej, przystępnej muzyki, która nagradza powierzchowne słuchanie i dłuższą eksplorację, jest więc podwójne. To muzyka wielkości i wspaniałego humanizmu”[12].

Dionysus nawiązuje do starożytnego rytuału na cześć Dionizosa odznaczającego się dużą ilością wina, pochodniami, maski, orgiami i ofiarami ze zwierząt, biciem w bębny i tańcami – twierdzi Jason Anderson z magazynu Uncut i precyzuje: „Brendan Perry i Lisa Gerrard podkreślają również, że te starożytne biesiady miały praktyczny cel. Odbywające się zwykle w czasie żniw ceremonie kultu wyznaczały sezonowe cykle śmierci i odrodzenia, oferując jednocześnie uczestnikom ulotne szanse na wyzwolenie się z ograniczeń społecznych i transcendencję z samych siebie. Aspekty tych obrzędów przetrwały długo w czasach judeochrześcijańskich, ukryte pod postacią dożynek i pogańskich uroczystości”[18].

„Dionysus brzmi jednocześnie starożytnie i współcześnie, a niewiele jest grup, które potrafią okazać tyle szacunku dla starożytnych tradycji z perspektywy nowoczesnej muzyki” – ocenia Matt Yuyitung z magazynu Exclaim![3].

„Dead Can Dance zawsze mieli talent do tworzenia wciągających, przebiegłych i klimatycznych melodii, które są połączone z nieziemskimi rytmami i bitami, a Dionysus udowadnia, że z wiekiem stają się tylko lepsi” – ocenia Libby Cudmore z magazynu Paste[11].

William Nesbitt z magazynu PopMatters za pozytywny uznał fakt wykorzystania przez zespół licznych egzotycznych instrumentów. Natomiast za nieco rozczarowujący uznał fakt, iż Gerrard śpiewa na tym albumie mniej niż na poprzednich (wokal tylko w dwóch utworach, The Mountain i Psychopomp) oraz to, że zespół nie zapuścił się nieco dalej w swoich muzycznych eksploracjach. „Mimo to, Dionysus satysfakcjonuje i pokazuje, że Dead Can Dance wciąż żyją i nagrywają” – stwierdził w podsumowaniu[13].

Negatywnie ocenił album Ulf Kubanke z magazynu laut.de: „Jeśli po kiepskim nastroju ich ostatniej trasy koncertowej potrzebny był jakiś solidny dowód na to, że Gerrard i Perry nie mają sobie nic więcej do powiedzenia poza dbaniem o markę, to jest to właśnie ten album, który jest na wpół upieczony pod każdym względem”[10].

Listy tygodniowe

[edytuj | edytuj kod]
2018
Kraj Lista Pozycja
Austria Ö3 Austria Top 40 55[20]
Belgia Ultratop (Flandria) 44[21]
Belgia Ultratop (Walonia) 25[22]
Czechy ČNS IFPI 15[23]
Francja SNEP 53[24]
Holandia Dutch Album Top 100 40[25]
Hiszpania Spanish Charts 33[26]
Niemcy Offizielle Deutsche Charts 8[27]
Portugalia AFP 12[28]
Szkocja Official Scottish Albums Chart 31[29]
Szwajcaria Schweizer Hitparade 27[30]
Wielka Brytania UK Albums Chart 59[31]
Włochy FIMI 29[32]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Dead Can Dance – Dionysus. Discogs. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
  2. ↑ a b Empik: Dionysus. Empik. [dostęp 2018-11-02]. (ang.).
  3. ↑ a b c Matt Yuyitung: Dead Can Dance: Dionysus. Under the Radar. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
  4. ↑ a b c James Christopher Monger: Dead Can Dance - Dionysus. AllMusic. [dostęp 2020-05-27]. (ang.).
  5. ↑ Album of the Year: Dead Can Dance – Dionysus. Album of the Year. [dostęp 2023-08-17]. (ang.).
  6. ↑ AnyDecentMusic?: Dead Can Dance: Dionysus. AnyDecentMusic?. [dostęp 2023-08-16]. (ang.).
  7. ↑ a b Metacritic: Dionysus by Dead Can Dance. Metacritic. [dostęp 2020-05-27]. (ang.).
  8. ↑ a b Nenad Georgievski: Dead Can Dance: Dionysus. All About Jazz. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
  9. ↑ Tim Cumming: CD: Dead Can Dance - Dionysus. The Arts Desk. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
  10. ↑ a b Ulf Kubanke: Dead Can Dance – Dionysus. laut.de. [dostęp 2023-08-18]. (niem.).
  11. ↑ a b c Libby Cudmore: Dead Can Dance: Dionysus. Paste. [dostęp 2022-08-18]. (ang.).
  12. ↑ a b Ben Cardew: Dionysus – Dead Can Dance. Pitchfork. [dostęp 2020-05-27]. (ang.).
  13. ↑ a b William Nesbitt: Dead Can Dance Offer Up a Brief, Largely Instrumental Album with ‘Dionysus’. PopMatters. [dostęp 2022-08-18]. (ang.).
  14. ↑ DIONYSUS: Dead Can Dance. Prog Archives. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
  15. ↑ Cory Grow: Review: Dead Can Dance Interpret Pagan Fervor on ‘Dionysus’. Rolling Stone. [dostęp 2020-05-27]. (ang.).
  16. ↑ Dionysus by Dead Can Dance. RYM. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
  17. ↑ Dewinged: Dead Can Dance – Dionysus. Sputnikmusic. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
  18. ↑ a b Jason Anderson: Dead Can Dance – Dionysus. Uncut. [dostęp 2023-08-17]. (ang.).
  19. ↑ Matt the Raven: Dead Can Dance: Dionysus. Under the Radar. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
  20. ↑ Dead Can Dance – Dionysus. austriancharts.at. [dostęp 2023-08-18]. (niem.).
  21. ↑ Ultratop Belgian Charts: Dead Can Dance – Dionysus. ultratop.be. [dostęp 2023-08-18]. (niderl.).
  22. ↑ Ultratop Belgian Charts: Dead Can Dance – Dionysus. ultratop.be. [dostęp 2023-08-18]. (fr.).
  23. ↑ ČNS IFPI: CZ - ALBUMS - TOP 100 45. týden 2018. ifpicr.cz. [dostęp 2023-08-18]. (cz.).
  24. ↑ Les Charts: DEAD CAN DANCE – DIONYSUS (ALBUM). lescharts.com. [dostęp 2023-08-18]. (fr.).
  25. ↑ Dutch Charts: Dead Can Dance – Dionysus. DutchCharts.nl. [dostęp 2023-08-18]. (fr.).
  26. ↑ Spanish Charts: DEAD CAN DANCE – ANASTASIS (ALBUM)o. spanishcharts.com. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
  27. ↑ Offizielle Deutsche Charts: Dead Can Dance – Dionysus. offiziellecharts.de. [dostęp 2023-08-18]. (niem.).
  28. ↑ Portuguese Charts: DEAD CAN DANCE – DIONYSUS (ALBUM). portuguesecharts.com. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
  29. ↑ Official Charts Company: Official Scottish Albums Chart on 9/11/2018. officialcharts.com. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
  30. ↑ Hitparade.ch: Dead Can Dance – Dionysus. swisscharts.com. [dostęp 2023-08-18]. (niem.).
  31. ↑ Official Charts Company: Official Albums Chart. officialcharts.com. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
  32. ↑ Italian Charts: DEAD CAN DANCE – DIONYSUS (ALBUM). italiancharts.com. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
Dead Can Dance
Albumy studyjne
EP
Albumy kompilacyjne
Albumy koncertowe
Powiązane
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dionysus&oldid=74861978”