Przejdź do zawartości

Świadkowie Jehowy w Hongkongu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Świadkowie Jehowy w Hongkongu
Państwo

 Chiny

Specjalny region
administracyjny

 Hongkong

Liczebność
(2023)

5464

% ludności kraju
(2023)

0,07%

Liczba zborów
(2023)

70

Rozpoczęcie działalności

1912

Hongkong na mapie Azji Południowo-Wschodniej

Świadkowie Jehowy w Hongkongu – społeczność wyznaniowa w Hongkongu, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2023 roku 5464 głosicieli, należących do 70 zborów[1]. W 2023 roku na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej zgromadziło się 9349 osób[2][a]. Biuro Oddziału, koordynujące działalność głosicieli w Chinach, w tym w Hongkongu i Makau, znajduje się w dzielnicy Kwun Tong w Hongkongu, gdzie tłumaczone są publikacje Świadków Jehowy na język chiński[3][4].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]

19 stycznia 1912 roku w miejscowym ratuszu przemawiał Charles T. Russell[4] – podczas podróży misyjnej dookoła świata[5]. W latach 30. XX wieku rozpoczęto głoszenie w Hongkongu, jednak byli to wyznawcy przyjezdni. W roku 1939 było to małżeństwo Schuett, które przybyło z Szanghaju. Wraz z innym pionierem i dwoma głosicielami spędzili tutaj dwa miesiące.

W 1940 roku z Szanghaju do Hongkongu został skierowany John Wilfred. Początkowo był jedynym Świadkiem Jehowy w Hongkongu. W czasie swego czteromiesięcznego pobytu w mieście rozpowszechnił 462 książki, zanim w 1941 roku wydano zakaz rozwijania działalności tego wyznania i musiał wyjechać; do tego czasu dwie inne osoby zostały głosicielami[6]. W czasie drugiej wojny światowej Paul Lam, znający język angielski, znalazł w antykwariacie publikacje Świadków Jehowy. Po wojnie zamówił kolejne, które przysłały mu Biura Oddziałów w Australii i Indiach.

Rozwój działalności

[edytuj | edytuj kod]

6 kwietnia 1947 roku z wizytą do Hongkongu przybyło czterech przedstawicieli Towarzystwa Strażnica, w tym Nathan H. Knorr i Milton G. Henschel. 16 stycznia 1949 roku przyjechali tam pierwsi misjonarze, absolwenci Biblijnej Szkoły Strażnicy – Gilead. Byli to William Carni i Roy Spencer. Początkowo zebrania odbywały się w języku angielskim. Wkrótce Paul Lam nauczył ich kantońskiego. W tym też roku zanotowano liczbę 30 głosicieli, działających w jednym zborze. W kwietniu 1950 roku Cyryl Charles i Joseph McGrath, którzy byli misjonarzami na Tajwanie, dołączyli do dwóch misjonarzy w Hongkongu. Wkrótce do tej grupy dołączył kolejny misjonarz. W kwietniu 1951 roku z wizytą przebywali Nathan H. Knorr i Milton G. Henschel. W Star Theatre wygłosili przemówienia do widowni liczącej 707 osób.

Trzy lata później zanotowano liczbę 88 głosicieli, w dwóch zborach, a w 1957 roku – 148. W kwietniu 1956 roku z wizytą przebywali Nathan H. Knorr i William Lloyd Barry. Rozpoczęto organizowanie zebrań w j. kantońskim. W 1958 roku działało 13 misjonarzy, zakwaterowanych w dwóch domach misjonarskich.

W lutym 1963 roku z Hongkongu do Makau wyjechało pierwszych dwóch wyznawców, którzy wznowili tam działalność.

W dniach od 13 do 18 sierpnia 1963 roku odbył się w Hongkongu kongres pod hasłem „Wiecznotrwała dobra nowina[7]. Na kongres ten przybyło prawie 500 delegatów zagranicznych. W Hongkongu działało 222 głosicieli[8].

Od połowy lat 60. XX wieku działali tu misjonarze, absolwenci Szkoły Gilead – Harold King i jego żona Fay, którzy najpierw pracowali w domu misjonarskim w tutejszym Biurze Oddziału, a potem prowadzili działalność ewangelizacyjną w różnych częściach Hongkongu (Harald do swej śmierci w roku 1993, jego żona do roku 2000)[9]. W 1966 roku zanotowano liczbę 259 głosicieli w 7 zborach. Przybyło też 7 kolejnych misjonarzy. W maju 1968 roku przemówienie w Hongkongu wygłosił Nathan H.Knorr[10].

W dniach 18 do 21 października 1969 roku w City Hall Theater odbył się kongres międzynarodowy pod hasłem „Pokój na ziemi”. Brało w nim udział 678 osób, w tym delegaci z 13 krajów, a 17 ochrzczono[11]. Obecni byli też trzej członkowie Ciała Kierowniczego, Knorr, Franz i Suiter.

W 1970 roku przyjechało 9 filipińskich misjonarek, a w 1980 roku przybyli kolejni misjonarze[12].

W sierpniu 1973 roku odbył się kongres pod hasłem „Boskie zwycięstwo”, a w sierpniu 1978 roku kongres pod hasłem „Zwycięska wiara”.

1 stycznia 1980 roku otwarto nowe Biuro Oddziału[13]. W 1982 roku liczba głosicieli wyniosła 1020, a w 1991 roku – 2135. 15 stycznia 1991 roku otwarto nowe Biuro Oddziału. W 1993 roku w Hongkongu działało już 3006 Świadków Jehowy, a w roku 1997 – 4145.

Na początku 1994 roku w Hongkongu odbyły się dwa kongresy międzynarodowe pod hasłem „Pouczani przez Boga”, na których obecnych było ponad 3800 delegatów z 33 krajów[14][15].

W sierpniu 1995 roku na kongresie pod hasłem „Rozradowani chwalcy Boga” ogłoszono wydanie w języku chińskim Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata (Nowy Testament)[16], a w roku 2001 na kongresie pod hasłem „Nauczyciele słowa Bożego” w Hongkongu ogłoszono wydanie całego Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata w tym języku[17].

W 2007 roku zanotowano liczbę 4789 głosicieli. Dwa lata później przekroczono liczbę 5000 głosicieli. W 2011 roku dotarli kolejni misjonarze, absolwenci Szkoły Gilead. 27 sierpnia tego samego roku otwarto nowe Biuro Oddziału[18]. W 2012 roku odbył się kongres specjalny pod hasłem „Strzeż swego serca![19]. W 2019 roku osiągnięto liczbę 5617 głosicieli, a na uroczystości Wieczerzy Pańskiej zebrało się 9349 osób.

Kongresy odbywają się w językach: chińskim (kantońskim, mandaryńskim), chińskim migowym, angielskim, indonezyjskim, japońskim, tajskim i hongkońskim języku migowym. Natomiast zebrania zborowe w językach: chińskim (kantońskim, mandaryńskim), chińskim migowym, angielskim, francuskim, hindi, ilokańskim, indonezyjskim, japońskim, nepalskim[20], tagalskim, tajskim i hongkońskim języku migowym[21]. Miejscowe Biuro Oddziału nadzoruje tłumaczenie literatury biblijnej na język chiński (pismo tradycyjne i uproszczone) i ujgurski (alfabet arabski). Nagrywane są tu też publikacje audio w języku chińskim (dialekt kantoński) oraz wideo w chińskim języku migowym[3]. Koordynuje również nabywanie i rozsyłanie do zborów na całym świecie wózków, stojaków oraz stoisk na literaturę, które wykorzystuje się do świadczenia w miejscach publicznych[22].

  1. W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadzany jest w formie hybrydowej: w Sali Królestwa i poprzez wideokonferencje. Do 31 grudnia 2022 roku wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych z osobistym udziałem obecnych. Ich program został zamieszczony w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Hongkong – Ilu tam jest Świadków Jehowy [online], jw.org [dostęp 2024-04-14].
  2. Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 2023 [online], jw.org.
  3. a b Watchtower, Biuro Oddziału w Hongkongu [online], jw.org [dostęp 2013-12-12].
  4. a b Watchtower, Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego [online], 1995, s. 393.
  5. George D. Chryssides, The A to Z of Jehovah's Witnesses, Plymouth: Scarecrow Press, Inc., 2008, XXIV, ISBN 978-0-8108-6891-5 (ang.).
  6. „Oto jestem, poślij mnie!”, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, 1 maja 1993, s. 29, 30.
  7. Watchtower, Niezapomniany kongres [online], jw.org [dostęp 2015-01-01].
  8. Dookoła świata ze Zgromadzeniem pod hasłem „Wiecznotrwała dobra nowina”, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Towarzystwo Strażnica, 1963, s. 7–12.
  9. Odczuwałam lojalną życzliwość i troskę Jehowy, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, jw.org, 1 lutego 2004, s. 25–27.
  10. 1974 Yearbook of Jehovah's Witnesses, Watchtower, 1974, s. 60, 61 (ang.).
  11. Watchtower, Girding for an Urgent Work „Peace on Earth”, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, 15 lutego 1970, s. 121–127 (ang.).
  12. Rocznik Świadków Jehowy 2003, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2003, s. 176, 178, ISBN 83-86930-60-8.
  13. 1992 Yearbook of Jehovah's Witnesses, New York: Watchtower, 1992, s. 24, 25 (ang.).
  14. Rocznik Świadków Jehowy 1995, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, s. 8, 12, 254.
  15. Watchtower, Zjednoczeni dzięki pouczeniom Bożym [online], jw.org, 1993 [dostęp 2015-11-04].
  16. Rocznik Świadków Jehowy 1996, Watchtower, s. 15.
  17. Ciekawe wydarzenia z minionego roku, [w:] Rocznik Świadków Jehowy 2002, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2002, s. 6, ISBN 83-86930-54-3.
  18. Rocznik Świadków Jehowy 2012, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2012, s. 33, 34.
  19. Watchtower, Specjalne kongresy Świadków Jehowy w siedmiu krajach [online], jw.org, 2014 [dostęp 2014-05-26].
  20. Watchtower, Znalazłam coś lepszego niż splendor, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, CXXXVI, Towarzystwo Strażnica, 1 września 2015, s. 8–10, ISSN 1234-1150.
  21. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2015-01-08].
  22. Watchtower, Hongkong, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, CXXXVI, Towarzystwo Strażnica, 15 kwietnia 2015, s. 2, ISSN 1234-1150.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]