Prywatność
Prywatność – termin, który - w najszerszym znaczeniu - określa możliwość jednostki lub grupy osób do utrzymania swych danych oraz osobistych zwyczajów i zachowań nieujawnionych publicznie.
W prawie
Prywatność często rozpatrywana jest jako prawo przysługujące jednostce. Prawo do prywatności funkcjonuje w niemal wszystkich współczesnych jurysdykcjach, chociaż w wielu sytuacjach może być ograniczane. W Polsce prawo to gwarantowane jest w art. 47 Konstytucji oraz w przepisach prawa cywilnego. Prywatność nie jest dobrem samoistnym[1] (nie przewiduje jej art. 23 k.c.), wynika ona przede wszystkim z innego dobra osobistego jakim jest cześć (godność, dobre imię).
Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych w art. 17. głosi: 1. Nikt nie może być narażony na samowolną lub bezprawną ingerencję w jego życie prywatne, rodzinne, dom czy korespondencję, ani też na bezprawne zamachy na jego cześć i dobre imię. 2. Każdy ma prawo do ochrony prawnej przed tego rodzaju ingerencjami i zamachami.[2]
Prawo do prywatności zostało także zapisane w Europejskiej Konwencji Praw Człowieka z 1950 r.[3], ratyfikowanej również przez Polskę.
Amerykańska Konwencja Praw Człowieka z 1969 w art. 11 zabrania samowolnej lub będącej nadużyciem ingerencji w życie prywatne, rodzinne, mir domowy, korespondencję oraz bezprawnych ataków na honor lub reputację.
Międzynarodowa Organizacja Pracy w Konwencji nr 189 dotyczącej pracowników domowych w art. 6 mówi o poszanowaniu ich prawa do prywatności[4].
W czasie wojny zamachów na godność osobistą zabraniają protokoły genewskie z 1977 (I protokół w art. 75 i II protokół w art. 4).
Kościół Katolicki początkowo nie zawarł prawa do prywatności w katalogu praw człowieka, który wymienia encyklika papieża Jana XXIII Pacem in terris (1963), jest ono jednak uwzględnione w konstytucji Gaudium et spes[5]. Poparcie dla tego prawa można też odnaleźć pośrednio, na zasadzie pełnego poparcia Powszechnej deklaracji praw człowieka[6][7] w encyklice Redemptor Hominis, za pontyfikatu Jana Pawła II. Zostało ono też wyrażone wprost w dokumencie Papieskiej Rady ds. Środków Społecznego Przekazu[8].
W informatyce
W informatyce, prywatność stanowi pokrewny do anonimowości problem z zakresu bezpieczeństwa teleinformatycznego. Oprócz unormowań prawnych, podlega także ochronie metodami technologicznymi, takimi jak kryptografia.
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- Prawo do prywatności jako internetowe dobro osobiste - Paweł Kępiński
- ↑ Jest to sprawą sporną w doktrynie.
- ↑ Podobny zakaz zawiera Konwencja o prawach dziecka w art. 16.
- ↑ Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, artykuł 8. Zob. tekst online
- ↑ Konwencja Nr 189 z 16 czerwca 2011
- ↑ II Sobór Watykański, Gaudium et spes, 26. Zob. tekst online
- ↑ Powszechna deklaracja praw człowieka, ONZ, przyjęta 10. grudnia 1948 r. Zob. tekst online (artykuł 12)
- ↑ Orędzie Papieża Jana Pawła II na XXXII Światowy Dzień Pokoju, 1. stycznia 1999 r., 12.
- ↑ Pornografia i przemoc w środkach masowego przekazu, 7. maja 1989 r., pkt 21. Zob. tekst online