Vejatz lo contengut

Fanjaus

Aqueste article es redigit en lengadocian.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Vilatge d'Occitània
Fanjaus
Fanjeaux
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 11′ 16″ N, 2° 02′ 04″ E
Superfícia 25,49 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
395 m
330 m
155 m
Geografia politica
País Armas de Lengadòc Lengadòc
Parçan Lauragués
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
11
Aude Escut del Departament d'Aude
Arrondiment
111
Carcassona
Canton
1101
de la Puèja al Rasés (Fanjaus abans 2015)
Intercom
200035707
CC de Puèja Lauragués Malapera
Cònsol Aurélien Passemar
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
835 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

923 ab.
Densitat 30,99 ab./km²
Autras informacions
Gentilici Fanjuvéen, Fanjuvéenne (en francés)
Còde postal 11270
Còde INSEE 11136
Crotz de Tolosa

Fanjaus (Fanjeaux en francés) es una comuna lengadociana, situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Fanjaus perdèt la gendarmariá dins las annadas cinquanta [1], signe de la pèrda progressiva de las foncions de caplòc de canton. La vila dominanta del canton èra dejà Bram.

Comunas a l'entorn.

Las fòrmas ancianas son : Castrum de Fanojovis en 1150, Fanjos en 1184, Phanunjovis en 1207, Ecclesia B. Mariae Fani Jovis en 1221, Fanjaus en 1245-1589, Castrum Fanijovis, Fanum Jovis en 1247, En la ville de Fanjaus en 1392, Phanjaus en 1535, Fangaux, Fangeaux en 1579, Fanjeaux en 1781, etc. La prononciacion occitana es Fanjáus [2], dins la grafia de l'abat Antòni Savartés, donc [faŋ'ʒaws].
Lo nom ven del latin fanum iovis, "temple de Jupitèr" [3],[4].

Un castrum aviá precedit lo monastèri, fondat en 1206. Las fòrmas ancianas son : Prolanum en 1123, Castrum quem vocant Prolianum..., castellus quem vocant Prolianus en 1063, De Prola en 1145 [representa Prolhan], Ecclesia Beate Marie de Pruliano en 1206, Mota de Prulano en 1223, Ciminterium Sancte Marie de Pruliano en 1223, Domus Prolyani en 1233, Monastère Nostre Dame de Prouillan, diocèse de Tholoze en 1245-1639, Castrum Vetus Pruliani en 1253, Monasterium monialium Pruliense en 1265, De Prulhano en 1303, De Proilhano en 1317, Prolanum en 1318, Prulhie en 1334, Prior de Proulhano en 1377, Proilhen en 1385, Decimarium Beate Marie de Pruilhiano en 1385, La prieuresse et suers de Prollen en 1385, Saincte Mrie de Prulhan en 1396, Monasterium monacharum de Prolianho, Sancti Papuli diocesis en 1439, Monasterium Prouilhianum al sègle XV, Locus de Proalha en 1544, De Prolliano en 1597, etc [5].
Lo nom poiriá venir de noms latins d'òmes coma Probilius o benlèu Proculus, que Dauzat e Rostaing citan per de toponimes franceses [6], ambe'l sufixe -anum, puèi reculament posterior de l'accent (*Prolhan > Prolha). Los meteisses noms pòdon probablament explicar de noms occitans coma Prolhac, anciana comuna, dins Gordon [7], ambe'l sufixe -acum; Prouillac (nom francés) es tanben un antroponime (nom de familha) ancianament espandit en Perigòrd qu'es probablament un nom d'origina (lo d'una persona nascuda dins lo lòc o que ne ven). Coma Prolhac, Prolha èra una proprietat galloromana.

Còrnacauls (nom probable) es un barri del vilatge de Fanjaus. Las fòrmas ancianas son Cornacauls en 1333, Cornacaus en 1365, Ad Cornacauls en 1418, Rue de Cornecaux [8].

La Hille (nom francés) es una anciana comunautat e un ancien priorat del vocable de sant Sarnin, unit al monestièr de Prolha. [Es situat al nòrd de Fanjaus e al sud de la RD 15]. Las fòrmas ancianas son : Insula en 1226, Ecclesia Sancti Saturnini de Insula en 1263, Rector ecclesiae Sancti Saturnini de Insula antiqua en 1263, Consules de Insula en 1271, Villa de Insula en 1309, Villa de Insula prope castrum Fanijovis..., Beatus Saturninus de Insula en 1310, 1312, Insuleta en 1315, Villare de Insula en 1320, La Ylheta en 1362, Decimarium Sancti Saturnini de Insulheta en 1418, Ilheta, en 1518, La Ilhe en 1781[9].
Le lòc es situat sus un puèg entre de rècs, çò que pòt justificar mai o mens le sens medieval qu'es sovent de « peninsula ». Le passatge de Insula a Insuleta marca la baissa d'importància de la comunautat e del masatge. Quina es la prononciacion exacta ?

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2020 (2026) Aurélien Passemar   agent de la foncion publica territoriala
2008 en cors Denis Juin   agricultor
2001 2008 Robert Lignères    
1986 2001 Francis Cassignol    
1971 1986 (mòrt en foncions) Gaston Panouillé    
  1971      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 790, totala: 863

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
2 000 1 807 1 969 1 754 1 853 1 776 1 880 1 709 1 851

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 1 368 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 1 210 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
804
776
748
778
775
770
772
771
776
828
2009 2010
774
832
779
843
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 835 abitants e la densitat èra de 32,76 ab/km².

Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]
Clicatz sus una vinheta per l’agrandir.

Personalitats ligadas amb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Véser tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. [1]
  2. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 133, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f225.item.texteImage
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 282
  4. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 156
  5. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 331, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f423.item.texteImage
  6. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 547, a Preuilly
  7. http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=28113
  8. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 101, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f193.item.texteImage
  9. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 177-178, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f269.item.texteImage