Մետաէթիկա

Մետաէթիկա, նեոպազիտիվիզմի կողմից բարոյականության փիլիսոփայական տեսությունը նշանակելու համար ներմուծված հասկացություն՝ ի հակադրություն նորմատիվ բարոյականության, վերցրած բարոյական խնդիրներից վերացարկված տեսքով։ Մետաէթիկայի նորմատիվ բարոյականության հակադրումը նեոպոզիտիվիստների կողմից կապված է բարոյական դատողությունները գիտական եղանակով հիմնավորելու հնարավորության նրանց ժխտման հետ և միաժամանակ պայմանավորված է ցանկացած բարոյական համոզմունքի և սկզբունքների նկատմամբ «չեզոք» բարոյականության փիլիսոփայություն ստեղծելու նրանց ձգտմամբ։ Մետաէթիկայի ոլորտը, նեոպազիտիվիստների տեսակետից, պետք է սահմանափակվի բարոյական լեզվի տրամաբանության վերլուծությամբ, բարոյական տերմինների և դատողությունների նշանակության պարզաբանմամբ։

Այս բոլոր մեթոդաբանական խնդիրները, որոնք իրոք մեծ նշանակություն ունեն բարոյագիտության համար ամբողջությամբ վերցրած, նեոպոզիտիվիստները ջանում են լուծել ձևական-տրամաբանական ճանապարհով, որից օգտվում է առօրեա բարոյագիտությունը։

Մետաէթրիկայի քննադատություն

Խորհրդային ժամանակաշրջանում մետաէթիկայի կողմից առաջ քաշված դրույթները լրջորեն քննադատվել են։ Մասնավորապես խորհրդային հոգեբանները նշում էին, որ մետաէթիկայի մակերեսային, ոչ պատմական մոտեցումը բարոյականության հետզոտմանը, հասարակության մեջ նրա սոցիալական բնույթի և գործառույթների վերլուծության բացակայությունը պայմանավորում է նեոպոզիտիվիստների բարոյագիտության գիտական անարգասավետությունը։ Բացի դրանից, բարոյական լեզվի զուտ նկարագրական ուսումնասիրությունը նեոպոզիտիվիստներին բերում է բուրժուական գիտակցության որոշ վերապրուկների, ինչպես նաև նրան բնորոշ ինդիվիզուալիզմի, նիհիլիզմի և դոգմատիզմի և այլնի անքննադատ ներմուծմանը բարոյագիտական տեսության մեջ։