Πάπας Βονιφάτιος Γ΄
| Πάπας Άγιος Βονιφάτιος Γ΄ | |
|---|---|
 | |
| Από | 19 Φεβρουαρίου 607 |
| Έως | 12 Νοεμβρίου 607 |
| Προκάτοχος | Σαβινιανός |
| Διάδοχος | Βονιφάτιος Δ΄ |
Ο Πάπας Βονιφάτιος Γ΄ (πέθανε στις 12 Νοεμβρίου 607) ήταν Πάπας ή επίσκοπος της Ρώμης (19 Φεβρουαρίου 607 - 12 Νοεμβρίου 607).[1] Η Παποσύνη του ήταν πολύ σύντομη αλλά η προσφορά του στην Ρωμαιοκαθολική εκκλησία σημαντική. Ο Βονιφάτιος ήταν Ρωμαικής καταγωγής γιος του Ιωάννη Κατααδόκη.[2] Την εποχή που υπηρετούσε ως Διάκονος ο Πάπας Γρηγόριος Α΄ εντυπωσιάστηκε μαζί του, τον ανέφερε σαν "άνθρωπος δοκιμασμένης πίστης και χαρακτήρα", απεστάλη Αποκρισάριος στην Κωνσταντινούπολη. Η επιτυχημένη θητεία του στάθηκε καθοριστικός παράγοντας στην Παπική εκλογή του.[3] Ο αυτοκράτορας Φωκάς τον εκτιμούσε σημαντικά με αποτέλεσμα ο Γρηγόριος Α΄ να μεσολαβήσει σχετικά με την αδικία που είχε υποστεί με τον επίσκοπο της Κασσιόπης στην Κέρκυρα. Ο επίσκοπος Ιωάννης της Ηπείρου είχε δραπετεύσει στο νησί την εποχή που επιτέθηκαν στα εδάφη του οι Σλάβοι και οι Άβαροι. Ο επίσκοπος της Κασσιόπης τον φιλοξένησε αλλά ο Ιωάννης εκμεταλλεύτηκε την καλοσύνη του και σφετερίστηκε την επισκοπική έδρα. Ο αυτοκράτορας Φωκάς δίσταζε να επέμβει αλλά ο Πάπας Γρηγόριος Α΄ ζήτησε την μεσολάβηση του Βονιφάτιου κάτι που κατόρθωσε επιτυχώς.[4]
Ο προκάτοχος του Πάπας Σαβινιανός πέθανε τον Φεβρουάριο του 606 και ο Βονιφάτιος εξελέγη διάδοχος του, η επιστροφή του ωστόσο από την Κωνσταντινούπολη καθυστέρησε έναν χρόνο λόγω των υποχρεώσεων του προς τον αυτοκράτορα Φωκά. Σύμφωνα με άλλες γνώμες ο Φωκάς άργησε να επικυρώσει την εκλογή του λόγω της εμφύλιας διαμάχης στην Ρώμη ανάμεσα στους οπαδούς και τους αντιπάλους του.[5] Ο Βονιφάτιος Γ΄ θεωρούσε ότι οι εκλογές θα έπρεπε να ήταν ελεύθερες και δίκαιες, περίμενε για αυτόν τον λόγο να πειστεί ότι η εκλογή του έγινε με αυτόν τον τρόπο.[6] Την σύντομη περίοδο της Παποσύνης του πραγματοποιήθηκαν δύο βασικές καινοτομίες. Η πρώτη ήταν η απαγόρευση με την ποινή του αφορισμού η οποιαδήποτε συζήτηση για την διαδοχή του Πάπα την εποχή που ζούσε, καθόρισε ένα διάστημα τριών ημερών από την ταφή του Πάπα στην έναρξη της συζήτησης για την διαδοχή.[7] Η δεύτερη ήταν σημαντική για την Παπική έδρα και την πέτυχε χάρη στις καλές σχέσεις που είχε με τον αυτοκράτορα Φωκά. Ο αυτοκράτορας αναγνώρισε το Παπικό πρωτείο υπογράφοντας την φράση "η έδρα του Αποστόλου Πέτρου αποτελεί την κεφαλή όλων των εκκλησιών". Με την απόφαση αυτή του Φωκά ο Πατριάρχης Κυριακός Β΄ θα έπρεπε να παραιτηθεί από τις αξιώσεις για να πάρει τον τίτλο του "Οικουμενικού Πατριάρχη".[8]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ https://www.vatican.va/content/vatican/en/holy-father/bonifacio-iii.html
- ↑ Oestreich, Thomas (1907). "Pope Boniface III". In Herbermann, Charles (ed.). Catholic Encyclopedia. Τομ. 2. New York: Robert Appleton Company
- ↑ Oestreich, Thomas (1907). "Pope Boniface III". In Herbermann, Charles (ed.). Catholic Encyclopedia. Τομ. 2. New York: Robert Appleton Company
- ↑ Oestreich, Thomas (1907). "Pope Boniface III". In Herbermann, Charles (ed.). Catholic Encyclopedia. Τομ. 2. New York: Robert Appleton Company
- ↑ http://www.spirituality.org/is/199/pope_66.asp
- ↑ Oestreich, Thomas (1907). "Pope Boniface III". In Herbermann, Charles (ed.). Catholic Encyclopedia. Τομ. 2. New York: Robert Appleton Company
- ↑ Oestreich, Thomas (1907). "Pope Boniface III". In Herbermann, Charles (ed.). Catholic Encyclopedia. Τομ. 2. New York: Robert Appleton Company
- ↑ Oestreich, Thomas (1907). "Pope Boniface III". In Herbermann, Charles (ed.). Catholic Encyclopedia. Τομ. 2. New York: Robert Appleton Company
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ekonomou, Andrew J. 2007. Byzantine Rome and the Greek Popes: Eastern influences on Rome and the papacy from Gregory the Great to Zacharias, A.D. 590–752. Lexington Books.
|
