Dit verhaal is eigenlijk te fantastisch om waar te kunnen zijn. Toch is de realiteit soms waanzinniger dan de meest fantasierijke verhalen. Lees ‘Hannah en de zoon van een nazibeul’, deel III uit een reeks sexverhalen gebaseerd op ware getuigenissen en feiten uit Nederlandse en Duitse politierapporten.
Van bovenaf leken de wolken nog veel wattiger dan dat ze er vanaf de grond uitzagen. Hannah Feldblum staarde ernaar met een nietszeggende blik. De wolken brachten haar gedachten naar de eindeloze Sabbatdagen thuis, in Tel Aviv. Ook daar keek ze er vaak naar. Liggend in het gras, denkend aan het verleden. Hannah associeerde wolken met de holocaust. Jong als ze was, had het meisje alleszins met die vreselijke gebeurtenis te maken. Haar moeder was in 1944 geboren te Sobibor, een nazi vernietigingskamp ergens in Polen. Een paar weken na haar geboorte werd het kamp bevrijd. Maar ondervoeding en de dood van haar moeder, tekenden de rest van haar leven. Ze groeide op tot een mooie, maar ziekelijke vrouw. Hannah’s vader had evenmin een onbevangen leven. Ook hij was al zijn familieleden kwijtgeraakt tijdens de shoah. Zelf was hij tijdens de oorlogsjaren opgenomen in een Zwitsers gastgezin. Na de oorlog vertrok het achtjarige jongetje, moederziel alleen, naar het beloofde land Israël. Het tweetal ontmoette elkaar vijfentwintig jaar later op de universiteit van Tel Aviv. Hij was daar docent Agricultuur, zij studeerde Engels. Twee jaar later werd Hannah geboren. Ze was nog geen jaar oud toen ze al direct met oorlog werd geconfronteerd. In 1973, tijdens het Joodse nieuwjaar, vielen de omliggende Arabische staten Israël aan, de Jom Kippoer-oorlog. Ook haar vader was opgeroepen en diende als tankofficier. Hij raakte gewond en moest door brandwonden verminkt de rest van zijn leven verder gaan. Hannah’s moeder kon na zijn genezing het levensleed niet meer dragen. Drie dagen voor Hannah’s tiende verjaardag sliep ze in om nooit meer wakker te worden. Dit was voor Hannah’s vader teveel. Twee dagen na Hannah’s verjaardag pleegde de man zelfmoord, bitter genoeg door zichzelf eerst met benzine te overgieten en het daarna in brand te steken. Hannah had dus reden genoeg om eenieder die het Joodse volk verachtte, te haten. Natuurlijk liepen er meer kinderen zoals Hannah rond. Maar dit meisje had de intelligentie en de innerlijke kracht om er wat mee te doen. Ze sloot zich aan bij de Israëlische geheime dienst, afdeling Buitenland, de Mossad. Door haar analytisch vermogen en haar gedrevenheid klom ze al snel op tot de operationele dienst. Ze werd het brein van één van de vele neutralisatiecellen. Een moordcommando gespecialiseerd in het veroorzaken van de natuurlijke dood van oud-nazibeulen.
De vliegtuigmoteren gierden en haalden Hannah uit haar overpeinzingen. De stem van de piloot galmde blikkerig door de luidspreker. “Goedemiddag dames en heren, we zetten de landing in voor Frankfurt Airport. De temperatuur op de grond is vier graden Celcius. We hopen dat u een plezierige vlucht heeft gehad en danken u dat u voor El Al heeft gekozen”. Hannah zuchtte, haar missie was begonnen. Drie dagen later stond ze voor het huis van de familie Webel. Gekleed als een strenge schooljuf, belde ze aan. Een niet onaantrekkelijke jongen deed open. “U wenst?”, vroeg hij. “Verontschuldigt u mij”, antwoordde ze in het Duits, “spreekt u Engels?” “Ja”, antwoordde de man, “kan ik u ergens mee helpen?” “Ja”, zei Hannah, “ik ben op zoek naar Frans Jozef Webel, die woont toch hier?” De man sloeg zijn ogen neer en zei zacht: “Mijn vader is eergisteren overleden”. Even wist Hannah niet wat ze moest doen. De man die ze moest hebben, was al dood. “Komt u maar even binnen”, nodigde zijn zoon haar uit.
Karl bleek de jongste zoon te zijn van Webel. Zijn oudere broers en zuster wilden niets meer met hun vader te maken hebben vanwege zijn oorlogsverleden. Maar Karl was nog te jong om er zo hard over te kunnen oordelen, vandaar dat hij alles nu regelde. Het viel Hannah op dat Karl er zo open en eerlijk over was. “Tja”, zei Karl daarover, “ik spreek er het liefst met zo veel mogelijk mensen over. Alleen op zo’n manier kan ik een genuanceerd beeld krijgen van het beest in mijn vader. Voor mij was hij altijd een goede man geweest. Dat maakt het voor mij des te moeilijker te begrijpen wat hij anderen heeft aangedaan, hoewel ik dat natuurlijk nooit kan vergeten. Maar wat is uw reden voor de interesse naar mijn vader?” Hannah wist even niet goed wat te antwoorden. Karl’s eerlijkheid noopte haar tot een even zo eerlijk antwoord, maar ze kon het niet. “Ik werk voor de universiteit van Tel Aviv”, antwoordde ze. “We proberen na zoveel jaar inzicht te krijgen in de beweegredenen, de motivaties en de gedragsontwikkeling van kampbeulen in de Tweede Wereldoorlog”. Karl schrok, dat had hij niet van de mooie dame verwacht. Hannah werd overspoeld door medelijden voor de man. Zelfs het spreekwoord ‘Over de doden niets meer dan goed’ ging voor hem niet op. Een ondraaglijke stilte viel in de ouderwets ingerichte woonkamer. Toen barstte Karl in tranen uit. Hannah ging naast hem zitten en sloeg haar arm om zijn schouders heen. “Ik weet niet wat hij allemaal heeft gedaan. Ik begrijp het niet, hoe kon hij! Hoe kon die Schweinhund!!!” Al zijn emoties over het verleden van zijn vader gooide hij eruit. Hij kon niet meer. Hannah suste hem door zijn hoofd op haar borsten heen en weer te wiegen. Zo zaten de twee leden van de naoorlogse generatie een half uur lang, zonder een woord te zeggen. Duizenden gedachten schoten Hannah door het hoofd, gevoelens die haar verwardden. “Zit die haat dan niet zo diep? Waarom troost ik deze man nu?”, bedacht het meisje zich telkens. Ze knuffelde zijn hoofd. Zijn haar rook naar een schone, verzorgde man. Ze vroeg zich af of ze ooit met deze man iets zou kunnen beginnen, met al haar kennis over hem en zijn vader. “Nee”, riep iedere vezel in haar lichaam, “Dit is een directe afstammeling van de man die jou en jouw volk zoveel leed heeft aangedaan!” “Maar vergeving begint bij de mens achter de beul. En daar is hij ook een afstammeling van, de menselijkheid achter de beul”, schreeuwden haar tegendraadse emoties. Als vanzelf zocht haar mond die van hem. Langzaam drukte ze haar lippen op de zijne. Hij bibberde, heel zijn lichaam sprak verwardheid uit.
Ze kuste hem, drong met haar tong in zijn mond. Aarzelend beantwoordde hij de kus. “Ik kus de zoon van een nazibeul!”, schoot het door haar hoofd. Een vreemde opwinding maakte zich van haar meester en ze gaf er aan toe. Hierdoor aangemoedigd volgde hij haar passie. Hij kreunde, zuchtte en gaf zich ten volle over aan de wilde zoenen van het Israëlische meisje. “Ik wil je! Ooh god, ik wil je in mij voelen!”, zuchtte ze het uit. “Echt?! Is dat echt?!”, stiette de man. Hannah knikte en stond op. Ze reikte naar zijn hand en trok hem van de bank. “Leid me naar de slaapkamer”, fluisterde ze. Sprakeloos maar haar aanstarend, ging Karl haar voor. Daar ontdeed ze hem snel van zijn kleren. Ze rilde bij het zien van zijn machtige penis. “Ooh allemachtig”, kreunde ze en dacht er achteraan: “Dit is zijn penis. De pik van de zoon van… Aaaah!” Ze zakte door haar knieën en nam het gevaarte in haar mond. Karl kreunde. Hij wist niet hoe hij het had. Hij voelde haar geroutineerde tongetje alle lekkere plekjes van zijn eikel beroeren. Af en toe nam ze zijn staaf tot helemaal achter in haar mond. Met haar vrije hand ontdeed ze zich van haar kleren. Een rilling trok door Karl’s lichaam. Ze was adembenemend mooi om te zien. Met trillende handen volgde hij haar welvingen en zorgde ervoor niet haar kutje aan te raken. Hannah duwde de man op het bed. Ze keek naar hem. Ze zag een mooie man. Een man die zich helemaal aan haar zou geven, uit bewondering, uit schuld. Maar ze zag ook een beest, de zoon van het… En dat beest gaf zich aan haar over. Met kippenvel over heel haar lichaam beklom ze de mooie man. Ze voelde zijn gespierde benen aan de binnenkant van haar dijen. De hele situatie wond haar enorm op. Ze pakte met haar hand de gezwollen vleesstaaf en leidde die bij haar naar binnen. Hannah gooide haar hoofd achterover op het moment dat de pik haar onderlichaam binnendrong. Zo stevig mogelijk duwde ze haar schaamstreek tegen zijn onderbuik. Zijn paal stond kaarsrecht in haar neukschacht. Ze keek hem aan. Met grote ogen staarde de man naar de vrouw die hem bereed. Hij wist zich met zijn handen geen raad. Hannah begon voorzichtig met haar schaamstreek over zijn onderbuik te bewegen. Ze kreunde bij iedere beweging die haar clitoris over zijn gespierde lijf maakte. Haar nagels drongen in zijn borst en lieten rode putjes en streepjes achter. “Aah ja, neem me. Bezit me”, zei de mooie man zachtjes en sloot zijn ogen. Een felle scheut van opwinding benam haar bijna de adem. “Wat zei hij nou? Wat bedoelt hij nou?! Dat ik hem straf?!”, schoot het door haar heen.
Heel langzaam trok Hannah zich van zijn penis af. “Ga eens op je buik liggen”, fluisterde ze hees in zijn oor. Karl deed wat hem werd gevraagd. Natuurlijk deed hij dat. In de toestand waarin hij nu verkeerde, zou hij alles voor dit Joodse meisje doen. Ze begeleidde de man aan zijn middel zo, dat hij op zijn knieën en ellebogen ging zitten. Ze duwde zijn hoofd omlaag. “Help jezelf”, beval ze met een schorre stem. In zijn onderdanige positie deed de man alweer wat hem werd gevraagd. Hannah keek naar hem en wist van geilheid niet wat ze moest doen. “Aaah”, kreunde ze uit; ze kon hem wel opvreten. Weer beklom ze het goddelijke lichaam, nu zijn rug. Gehurkt plaatste ze haar supergevoelige schaamstreek op zijn nek en bewoog er meer langzaam in de richting van zijn billen. “Ik berijd hem, ik berijd de zoon van de…”, steunde ze zachtjes uit. “Mhmmm ja, neem me maar. Straf me”, fluisterde de man zachtjes terug. Hannah schrok. Zijn antwoord liet blijken dat hij nu wist waar zij op geilde. Maar uit zijn antwoord bleek eveneens dat hij zich bewust was van zijn rol hierin. En dat hij er ook geil van werd! “Trek jezelf, beest!”, gilde Hannah het uit. Het leek wel of haar maag van spanning zou exploderen. “Aaaaoooh jaah, ik trek mijzelf. Kijk dan maar, kijk naar me hoe ik me verneder!”, hijgde Karl het uit. Hannah wist niet hoe ze het had. Ze sloeg haar nagels in Karl’s billen en drukte uit alle macht haar schaamlippen en clitoris op zijn mooie rug. Ze kwam klaar. Karl sjorde als een bezetene aan zijn lat en luisterde ingespannen naar de orgastische geluiden van de vrouw die hem bereed. Hij voelde iedere rilling en elke ongecontroleerde beweging van haar spieren op zijn naakte lijf. Ook zijn onderrug werd nat en hij stelde zich haar geil-pulserende kut voor. Karl werd er zo opgewonden door dat hij niet klaar kon komen. Hij had het gevoel dat haar orgasme alleen voor haar was. Dat hij daarom geen hoogtepunt mocht bereiken.
Schokkend en nahijgend kwam Hannah tot rust. Ze kreunde loom en liet zich naast de man op het bed vallen. Karl wist niet wat hij moest doen. Zou hij haar aanraken? Hij wilde wel, maar wist niet hoe ze zou reageren. Het werd voor hem een ondraaglijke spanning. En juist daardoor bleef zijn pik in de meest gespannen toestand staan. Voorzichtig om haar nagenieten niet te verstoren, raakte hij zijn pik aan. Hij luisterde scherp naar haar ademhaling die allengs rustiger werd. Sliep ze nu? Hij dacht van wel, na verloop van tijd. Heel omzichtig begon de man aan zijn pik te trekken en keek naar het schone lichaam van de vrouw die hem net bereden en vernederd had. Steeds sneller vloog zijn hand over het gezwollen vlees. Voorvochtdruppels lekten uit het pisgat. De spanning, die ondraaglijke tensie, werd Karl teveel. Een flinke kriebel in zijn zak deed hem realiseren dat een enorme hoeveelheid zaad zich opmaakte voor de lange weg naar buiten. Hij had zichzelf niet meer in de hand. Zwaar zuchtend en steunend liet de man zich in zijn laatste fase van opwinding begeleiden. “Ze kwam hier, ze kwam hier om me te straffen”, geilde hij uit. “Ze kwam hier om me te neuken!” Hannah ontwaakte uit haar verdoving en keek naar de man die zich in opperste extase naast zich aan het rukken was. De mooie vrouw sprong op en zat op haar knieën inspannend te wachten op zijn geilexplosie. Karl had dit helemaal niet in de gaten, opgewonden als hij was. De man hief een langgerekt, ielig kreuntje aan, terwijl de eerste klodders zijn buis verlieten. Op het hoogtepunt van zijn orgasme sperde hij zijn ogen wijd open en zag dat Hannah ingespannen naar hem en zijn pik keek. Bijna automatisch richtte hij zijn pik op haar. Met een luide schreeuw verliet de hoofdklodder zijn eikel en suisde door de lucht. Het warme mannenvocht landde precies tussen Hannah’s welgevormde borsten. “Ooh jaah”, kermde het mooie meisje en ze boog zich voorover naar zijn pik en nam hem vol in de mond. Het resterende zaad werd met kracht tegen haar gehemelte gespoten.
Karl’s orgasme ebde weg. Nooit eerder was hij zo klaargekomen, nooit eerder had hij de mogelijkheid gehad om een soort van vergeving te vragen voor zijn vader’s daden. “Dank je”, lispelde Karl, “Dank je wel voor hetgeen jij hebt gedaan”. Een levenslange zware last viel van de man af. Hannah zag hem naar haar kijken, met een gelukzalige glimlach. Langzaam sloten zijn ogen en hij viel in een slaperige roes. Nu was het Hannah’s beurt om onbevredigd naast een schone slaper te liggen. Heel zijn opstelling had haar al van meet af aan opgewonden. Dat een man, zeker deze man, zich zo kwetsbaar wilde opstellen… Deze macht maakte haar geildronken. Hij lag op zijn rug, nog steeds een glimlach op zijn lippen. Heel voorzichtig om hem niet te wekken, nam ze wederom boven zijn lijf op haar knieën plaats. Met haar ene arm ondersteunde ze haar lichaam, haar andere hand kroop naar haar schaamstreek. Al snel hadden haar vingertjes de meest lekkere plekjes opgespoord. Met heel haar wezen vingerde ze zich op de man klaar, zonder hem met ook maar één vinger aan te raken. Nog kwetsbaarder als hij slapend was, overspoelde de macht haar als een vloedgolf. Het orgasme stoomde op, en daarmee de agressiviteit in haar. Het werd erger en erger, maar het hoogtepunt wilde maar niet komen. “Ik heb je, ik heb je, ik heb je nu!”, galmde door haar lichaam. Toch bleef het orgasme uit, hoe onbarmhartig ze zichzelf ook masseerde. “Ooh nee, ooh nee”, huilde ze van binnen terwijl een vreselijke, maar zeer opwindende gedachte langzaam maar vorm kreeg. “Nee, nee, nee!”, schreeuwde het in haar hoofd. En voordat ze het wist, verplaatste deze innerlijke schreeuw zich naar haar strottenhoofd. Karl sloeg van het kabaal zijn ogen open. “Neeeeeeee!!!”, galmde het door de kamer. En Hannah drukte de hand die haar ondersteunde zo hard mogelijk tegen Karl’s keel. Haar hoogtepunt benam haar iedere realiteitszin. Ze zag niets en voelde niets meer dan alleen die zoete, bijna niet te verdagen druk in haar onderlichaam en in haar hand…
Schokkend kwam Hannah weer tot haar positieven. Langzaam ebde ook de tegenstand onder haar lichaam weg. Het mooie meisje sloeg haar ogen op. Ze keek recht in de wijd opengesperde, verstikte ogen van Karl, de zoon van het beest… Een hevig genotsgevoel golfde door haar lichaam. Hannah was bevredigd. Opgelucht maar verder volledig apathisch ging de Mossad-agente naast het lijk liggen. Beneden, aan de voordeur, hoorden ze mensen roepen: “Herr Webel, Herr Webel. We hoorden geschreeuw, is alles goed met u!?” Maar Hannah reageerde niet, net zoals ze niets deed of zei toen een half uur later de politie de voordeur inbeukte en de slaapkamer instormde. Meer dan ‘dood door schuld’ kon Hannah niet ten laste worden gelegd. Omdat Israël de reden wist van haar verblijf bij de familie Webel, werd de zaak op diplomatiek niveau in de doofpot gestopt. ‘Dood door Schuld door Sexspelletjes’, luidde daarom de uitspraak en Hannah kreeg een voorwaardelijke gevangenisstraf. Vrijwel direct werd ze naar Israël overgevlogen en in een psychiatrisch ziekenhuis opgenomen. Tot op de dag van vandaag is ze daar nog steeds, met een gelukzalige glimlach op haar lippen.