İçeriğe atla

Azot pentaoksit

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Azot pentaoksit
Adlandırmalar
Diazot pentaoksit
Nitrik anhidrat
Nitronyum nitrat
Nitril nitrat
DNPO
Anhidrit nitrik asit
Tanımlayıcılar
3D model (JSmol)
ChEBI
ChemSpider
ECHA InfoCard 100.030.227 Bunu Vikiveri'de düzenleyin
EC Numarası
  • 233-264-2
  • InChI=1/N2O5/c3-1(4)7-2(5)6
  • [O-][N+](=O)O[N+]([O-])=O
Özellikler
Molekül formülü N2O5
Molekül kütlesi 108.01 g/mol
Görünüm Beyaz katı
Yoğunluk 1,642 g/cm3 (18 °C)
Erime noktası 41 C[1]
Kaynama noktası 47 C (Süblimleşir)
Çözünürlük (su içinde) Nitrik asit oluşturmak için su ile reaksiyona girer.
Çözünürlük kloroformda çözünür.
CCl4 içinde umusanmayacak kadar az çözünür.
Tehlikeler
İş sağlığı ve güvenliği (OHS/OSH):
Ana tehlikeler Güçlü oksitleyicidir ve su ile etkileşiminden güçlü asitler oluşturur.
NFPA 704
(yangın karosu)
Parlama noktası Tutuşmaz
Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).
Bilgi kutusu kaynakları

Azot pentaoksit N2O5 formüllü kimyasal bileşik. Diazot pentaoksit olarak da bilinir. Sadece azot ve oksijen içeren azot oksit ailesinin ikili bileşiklerinden biridir. Kararsız ve potansiyel oksitleyicidir.

N2O5 duruma göre iki yapı edinen bileşilere nadir bir örnektir.Çoğunlukla bir tuzdur fakat bazı koşullarda bir polar moleküldür:

[NO2+][NO3] ⇌ N2O5

Sentezi ve özellikleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

N2O5 ilk kez, Deville tarafından,1840'ta rapor edilmiştir. Deville bu bileşiği AgNO3 ile Cl2 tepkimesi ile elde etmiştir.[2][3] Tavsiye edilen laboratuvar sentezi A recommended laboratory synthesis entails dehydrating nitrik asiti (HNO3) fosfor(V) oksit ile dehidrate etmektir:[4]

P4O10 + 12 HNO3 → 4 H3PO4 + 6 N2O5

Tersi işlemde, N2O5 ile su nitrik asit elde etmek için reaksiyona girer. Yani, azot pentaoksit nitrik asitin anhidratıdır:

N2O5 + H2O → 2 HNO3

N2O5 oda sıcaklığında hafifçe süblimleşen renksiz kristal halindedir.Bu tuz oda sıcaklığında  NO2 ve O2 bileşenlerine ayrışır.[5]

Gaz fazındaki Lewis yapısı 
  1. ^ Emeleus (1 Ocak 1964). Advances in Inorganic Chemistry. Academic Press. ss. 77-. ISBN 978-0-12-023606-0. 20 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2011. 
  2. ^ M.H. Deville (1849). "Note sur la production de l'acide nitrique anhydre". Compt. Rend. Cilt 28. ss. 257-260. 
  3. ^ Jai Prakash Agrawal (19 Nisan 2010). High Energy Materials: Propellants, Explosives and Pyrotechnics. Wiley-VCH. s. 117. ISBN 978-3-527-32610-5. Erişim tarihi: 20 Eylül 2011. 
  4. ^ Holleman, A. F.; Wiberg, E. (2001), Inorganic Chemistry, San Diego: Academic Press, ISBN 0-12-352651-5 
  5. ^ Nitrogen(V) Oxide. Inorganic Syntheses. 3. 1950. ss. 78-81.