Naar inhoud springen

Acclamatie (politiek): verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
 
(14 tussenliggende versies door 12 gebruikers niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
Een '''acclamatie''' is in een vergadering of bij een [[verkiezing]] de vorm van bevestiging waarbij men met algemene stemmen door middel van applaus, gejuich of andere waarderende kreten instemming betuigt. Er vindt in dat geval geen [[stemming (verkiezingen)|stemming]] plaats.
Een '''acclamatie''' is in een vergadering of bij een [[verkiezing]] de vorm van bevestiging waarbij men met algemene stemmen door middel van applaus, gejuich of andere waarderende kreten instemming betuigt. Er vindt in dat geval geen [[stemming (verkiezingen)|stemming]] plaats.


De term acclamatie komt van het [[Latijn]]se ''acclamare'', toejuichen. Sommige Romeinse [[keizer]]s werden bij ''[[acclamatio]]'' tot keizer uitgeroepen, met name de zogeheten [[soldatenkeizers]]. Vanuit het toejuichen ter bevestiging ontwikkelde zich in de christelijke [[liturgie]] de liturgische [[acclamatie (liturgie)|acclamatie]].
De term acclamatie komt van het [[Latijn]]se ''acclamare'', toejuichen. Sommige Romeinse [[keizer]]s werden bij ''acclamatio'' tot keizer uitgeroepen, met name de zogeheten [[soldatenkeizers]]. Vanuit het toejuichen ter bevestiging ontwikkelde zich in de christelijke [[liturgie]] de [[acclamatie (liturgie)|liturgische acclamatie]].


==Zie ook==
[[Categorie:Politiek]]
* [[Acclamatio]]
[[Categorie:Oudheid]]

[[Categorie:Politieke terminologie]]

Huidige versie van 5 mrt 2017 om 03:32

Een acclamatie is in een vergadering of bij een verkiezing de vorm van bevestiging waarbij men met algemene stemmen door middel van applaus, gejuich of andere waarderende kreten instemming betuigt. Er vindt in dat geval geen stemming plaats.

De term acclamatie komt van het Latijnse acclamare, toejuichen. Sommige Romeinse keizers werden bij acclamatio tot keizer uitgeroepen, met name de zogeheten soldatenkeizers. Vanuit het toejuichen ter bevestiging ontwikkelde zich in de christelijke liturgie de liturgische acclamatie.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]