Прејди на содржината

Михај Еминеску

Од Википедија — слободната енциклопедија
Михај Еминеску
Портрет на Михај Еминеску.
Изворно имеMihai Eminescu
Роден/аМихаил Еминович
15 јануари 1850(1850-01-15)
Ботошани, Кнежевство Молдавија (денес Романија)
Починат/а15 јуни 1889(1889-06-15) (возр. 39)
Букурешт, Романија
ПочивалиштеГробишта Белу, Букурешт
Занимањепоет, писател, новинар
Јазикромански
НационалностРоманец
Апсолвент наУниверзитет во Виенаa
Хомболтов универзитет во Берлин
Жанрпоезија, краток расказ
Предметсмрт, љубов
Книжевно движењеромантицизам
Значајни делаLuceafărul, Scrisoarea I
Години на активност1866–1888
ПартнерВероника Микле
РодниниЏорџе Еминеску (татко)
Ралука Јарашку (мајка)[1]
Потпис

Михај Еминеску (романски: Mihai Eminescu), роден Михаил Еминович (Mihail Eminovici; 15 јануари 1850 – 15 јуни 1889) — романски поет, писател и новинар, често именуван како најпознат и највлијателен романски поет. Еминеску бил активен член на книжевното друштво Жунимеа и работел како уредник за списанието Тимпул, официјален гласник на Конзервативната партија на Романија.[2] Неговите први објавени песни биле на возраст од 16 години.

Според голем број романски историчари, меѓу кои и Никола Јорга, Еминеску е најголем романски поет.

Поезијата на Еминеску е со различна тематика, од природа до љубов, од омраза до социјална критика. Поезијата на Еминеску е преведена на над 60 јазика. Неговите дела имале силно влијание врз романската култура. Неговите најпознати поеми се:[3]

  • „Доина“, 1884
  • „Езер“ (Lacul, 1876)
  • „Ноќна молитва“ (Luceafărul, 1883)
  • „Сини цвеќиња“ (Floare albastră, 1884)
  • „Желба“ (Dorința, 1884)
  • „Квечерина над Брдото“ (Sara pe deal, 1885)
  • „О, остани“ (O, rămai, 1884)
  • „Епигони“ (Epigonii, 1884)
  • „Писма“ (Scrisori)
  • „И ако...“ (Și dacă,1883)
  • „Ода во антички такт“ (Odă în metru antic, 1883)
  • „Имам уште една желба“ (Mai am un singur dor,1883)
  • „На ѕвезда“ (La Steaua ,1886)
  • „Пуст гениј“ (Geniu pustiu)
  • „Проколнат Дионис“ (Sărmanul Dionis)
  • „Цезара“ (Cezara)
  1. „Părinții, frații, surorile lui Mihai Eminescu“. Tribuna (романски). 15 January 2013.
  2. Mircea Mâciu dr., Nicolae C. Nicolescu, Valeriu Şuteu dr., Mic dicţionar enciclopedic, Ed. Stiinţifică şi enciclopedică, Bucureşti, 1986
  3. „Autor:Mihai Eminescu“. wikisource.org.

Литература

[уреди | уреди извор]
  • George Călinescu, La vie d'Eminescu, Bucarest: Univers, 1989, 439 p.
  • Marin Bucur (ed.), Caietele Mihai Eminescu, București, Editura Eminescu, 1972
  • Murărașu, Dumitru (1983), Mihai Eminescu. Viața și Opera, Bucharest: Eminescu.
  • Petrescu, Ioana Em. (1972), Eminescu. Modele cosmologice și viziune poetică, Bucharest: Minerva.
  • Dumitrescu-Buşulenga, Zoe (1986), Eminescu şi romantismul german, Bucharest: Eminescu.
  • Bhose, Amita (1978), Eminescu şi India, Iaşi: Junimea.
  • Iţu, Mircia (1995), Indianismul lui Eminescu, Braşov: Orientul latin.
  • Vianu, Tudor (1930), Poezia lui Eminescu, Bucharest: Cartea Românească.
  • Negoițescu, Ion (1970), Poezia lui Eminescu, Iaşi: Junimea.
  • Simion, Eugen (1964), Proza lui Eminescu, Bucharest: Editura pentru literatură.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]