Carlos María Isidro de Borbón: Diferenzas entre revisións

A Súa Alteza Real
Carlos María Isidro de Borbón
	;
Nome orixinal	Carlos María Isidro Benito de Borbón
Biografía
Nacemento	29 de marzo de 1788 ; Aranjuez, España
Morte	10 de marzo de 1855 (66 anos}; Trieste
Lugar de sepultura	Catedral de Trieste (pt)
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Actividade
Ocupación	político
Membro de	Real Academia de Nobles y Bellas Artes de San Luis
Lingua	Lingua castelá
Outro
Título	Infante de España (1788–1834); Carlist pretender to the Spanish throne (en)
Familia	Casa de Borbón-Anjou
Cónxuxe	Maria Teresa de Bragança, infanta de Portugal (1838–); María Francisca de Braganza (1816–)
Fillos	Xoán, conde de Montizón; () María Francisca de Braganza; Fernando de Bourbon e Bragança (pt) ; () María Francisca de Braganza; Carlos Luís de Borbón; () María Francisca de Braganza
Pais	Carlos IV de España e María Luísa de Parma
Irmáns	Maria Amália de Espanha (pt) , Maria Isabel de Bourbon (pt) , Maria Luísa, Duquesa de Lucca (pt) , Carlota Xoaquina de Borbón, Francisco de Paula de Borbón e Fernando VII
	Premios Cabaleiro da Orde do Espírito Santo; Orde de Santo André; Cabaleiro da Orde do Vélaro de Ouro; Cabaleiro da Orde de San Miguel; Gran Cruz da Orde de Carlos lll ;
	Sinatura

Explorar o historial de forma interactiva

← Edición máis vella

Contido eliminado Contido engadido

VisualTexto wiki

En liña

Revisión actual feita o 15 de marzo de 2021 ás 20:34

Carlos María Isidro Benito de Borbón, Infante de España, nado en Madrid o 29 de marzo de 1788 e finado en Trieste o 10 de marzo de 1855, foi o segundo fillo do rei Carlos IV de España e de María Luísa de Parma, e irmán de Fernando VII. Tamén foi coñecido como Don Carlos. Foi o primeiro pretendente carlista ao trono de España co nome de Carlos V de España.

Traxectoria

Naceu no Palacio Real de Madrid. Entre 1808 e 1814 viviu prisioneiro de Napoleón en Valençay cos seus irmáns. En 1814 volveu co resto da familia real a Madrid e xurou a constitución de 1812. En setembro de 1816 casou coa súa sobriña a infanta María Francisca de Portugal, filla do rei Xoán VI de Portugal e de Carlota Xoaquina, irmá de Carlos. A parella tivo tres fillos: Carlos Luís (1818-1861), Xoán (1822-1887) e Fernando (1824-1861).

Carlos era unha persoa moi relixiosa, que cría no dereito divino da monarquía e na sucesión lexítima, polo que a pesar dos intentos dos seus partidarios de tomar as armas contra o seu irmán, sempre lle foi fiel.

Pragmática Sanción

En maio de 1830 Fernando VII publicou a Pragmática Sanción que permitía ás mulleres suceder ao trono español, ao igual que os seus fillos. O decreto fora orixinalmente aprobado polas Cortes en 1789 pero nunca se promulgara oficialmente. Ata entón Carlos fora o herdeiro do seu irmán.

O 10 de outubro de 1830 a cuarta esposa de Fernando VII, a princesa napolitana María Cristina de Borbón-Dúas Sicilias, sobriña de Fernando e 22 anos máis nova ca el, deulle unha filla, que levou o nome de Isabel e desprazou ao seu tío da liña de sucesión.

Os apostólicos continuaron a apoiar os dereitos de Carlos ao trono, ao considerar a Pragmática Sanción ilegal e intrigaron a favor de Carlos. En marzo de 1833 Fernando suxeriu a Carlos que se trasladase a Portugal coa súa familia.

En abril de 1833, Fernando chamou a Carlos a xurar fidelidade a Isabel como Princesa de Asturias, mais Carlos rexeitou recoñecela e renunciar aos seus dereitos á coroa polo que Fernando VII reaccionou prohibíndolle volver a España.

Carlos V

Tras a morte de Fernando VII o 29 de setembro de 1833, Carlos emitiu o manifesto de Abrantes o 1 de outubro no que declaraba a súa ascensión ao trono co nome de Carlos V e deu comezo á Primeira guerra carlista, entre "isabelinos" -os partidarios de Isabel II-, tamén chamados "cristinos" pola súa nai, que asumira a rexencia- e "carlistas", partidarios de Carlos María Isidro.^[1]

En maio de 1834, tras a derrota dos miguelistas na guerra civil portuguesa, Carlos marchou para Inglaterra`pese ás protestas das autoridades españolas, onde chegou o 18 de xuño, pero axiña trasladouse a Francia para entrar en España pola fronteira de Navarra o 9 de xullo. En outubro de 1834 un decreto privouno dos seus dereitos como Infante de España e que foi confirmado polas Cortes en 1847.

Carlos permaneceu en España durante cinco anos e mantivo unha corte itinerante, acompañando ao seu exército, pero sen amosar dotes militares. No verán de 1837 dirixiu a coñecida como Expedición Real, na que á fronte de gran parte dos seus homes marchou por Cataluña e o Maestrazgo ata chegar ás portas de Madrid, pero non se decidiron a atacar e retiráronse acosados por Baldomero Espartero. Tras a expedición Carlos emprendeu unha purga entre os seus principais colaboradores.

En outubro de 1837, logo da morte da súa primeira muller, casou coa súa sobriña María Teresa e en xuño de 1838 nomeou a Rafael Maroto como comandante en xefe, que se dedicou a reorganizar o exército, pero que afrontou escasas accións bélicas. En febreiro de 1839 mandou fusilar a tres xenerais diante a sospeita que estiveran organizando un complot contra el e esixiu a Carlos a destitución de todos os seus opoñentes,

Carlos destituíuno o 21 de febreiro e declarouno traidor, aínda que o 25 de febreiro recuou e accedeu ás súas peticións. Maroto comezou negociacións secretas cos isabelinos que remataron en 1839 coa sinatura do Convenio de Oñate, tamén coñecido como abrazo de Vergara.

O 14 de setembro de 1839 cruzou a fronteira francesa e o goberno francés decidiu instalalo en Bourges coa súa muller e fillo, alí o 18 de maio de 1845 abdicou no seu fillo Carlos Luís, que adoptou o título de Carlos VI. Tras a súa abdicación usou o título de conde de Molina.

Notas

↑ Fuentes, Juan Francisco (2007). El fin del Antiguo Régimen (1808-1868). Política y sociedad. Madrid: Síntesis. p. 90. ISBN 978-84-975651-5-8.

Véxase tamén

[1] Fuentes, Juan Francisco (2007). El fin del Antiguo Régimen (1808-1868). Política y sociedad. Madrid: Síntesis. p. 90. ISBN 978-84-975651-5-8.

[1]

@@ Liña 1: / Liña 1: @@
+{{Sen referencias|data=agosto de 2015}}
-[[Ficheiro:Carlos Maria Isidro.jpg|thumb|Carlos María Isidro de Borbón]]
+{{Biografía
-'''Carlos María Isidro Benito de Borbón'''. Infante de [[España]] ([[Madrid]], [[29 de marzo]] de [[1788]] – [[Trieste]], [[10 de marzo]] de [[1855]]) foi o segundo fillo dor rei [[Carlos IV de España]] e de [[María Luísa de Parma]] e irmán de [[Fernando VII de España|Fernando VII]]. Tamén foi coñecido como '''Don Carlos'''. Foi o primeiro pretendente [[carlismo|carlista]] ao trono de España co nome de Carlos V de España.<br>
+|nome=Carlos María Isidro de Borbón|descrición           = ''Retrato do infante don Carlos'', [[Vicente López Portaña]], ''c.''&nbsp;[[1825]]. [[Real Academia de Bellas Artes de San Fernando]], Madrid.
-Carlos naceu o [[29 de marzo]] de [[1788]] no Palacio Real de Madrid. Entre [[1808]] e [[1814]] viviu prisioneiro de [[Napoleón]] en [[Valençay]] cos seus irmáns.<br>
+|data_de_nacemento    =
-En 1814 voltou co resto da familia real a Madrid e xurou a constitución de 1812. En setembro de 1816 casou coa súa sobriña a infanta María Francisca de Portugal, filla do rei [[Xoán VI de Portugal]] e de Carlota Xoaquina, irmá de Carlos. A parella tivo tres fillos: [[Carlos Luís de Borbón|Carlos Luís]] (1818-1861), [[Xoán, Conde de Montizón|Xoán]] (1822-1887) e Fernando (1824-1861).<br>
+|lugar_de_nacemento   =
+|data_de_falecemento  = [[10 de marzo]] de [[1855]] (66 anos}
+|nome_completo        = Carlos María Isidro Benito de Borbón
+|nome_nacemento       =
+|alcume               =
+}}
+'''Carlos María Isidro Benito de Borbón''', Infante de [[España]], nado en [[Madrid]] o [[29 de marzo]] de [[1788]] e finado en [[Trieste]] o [[10 de marzo]] de [[1855]], foi o segundo fillo do rei [[Carlos IV de España]] e de [[María Luísa de Parma]], e irmán de [[Fernando VII]]. Tamén foi coñecido como '''Don Carlos'''. Foi o primeiro pretendente [[carlismo|carlista]] ao trono de España co nome de Carlos V de España.
+==Traxectoria==
+Naceu no [[Palacio Real de Madrid]]. Entre [[1808]] e [[1814]] viviu prisioneiro de [[Napoleón I de Francia|Napoleón]] en [[Valençay]] cos seus irmáns. En 1814 volveu co resto da familia real a Madrid e xurou a [[Constitución española de 1812|constitución de 1812]]. En setembro de 1816 casou coa súa sobriña a infanta María Francisca de Portugal, filla do rei [[Xoán VI de Portugal]] e de Carlota Xoaquina, irmá de Carlos. A parella tivo tres fillos: [[Carlos Luís de Borbón|Carlos Luís]] (1818-1861), [[Xoán, conde de Montizón|Xoán]] (1822-1887) e Fernando (1824-1861).
 Carlos era unha persoa moi relixiosa, que cría no dereito divino da monarquía e na sucesión lexítima, polo que a pesar dos intentos dos seus partidarios de tomar as armas contra o seu irmán, sempre lle foi fiel.
-==Pragmática Sanción==
+==Pragmática Sanción ==
-En maio de 1830 Fernando VII publicou a Pragmática Sanción que permitía ás mulleres suceder ao trono español, ao igual que os seus fillos. O decreto fora orixinalmente aprobado polas Cortes en [[1789]] pero nunca se promulgara oficialmente. Ata entón Carlos fora o herdeiro do seu irmán. O [[10 de outubro]] de 1830 a muller de Fernando deulle unha filla, que levou o nome de Isabel e desprazou ao seu tío da liña de sucesión.
+En maio de 1830 Fernando VII publicou a [[Pragmática Sanción de 1830|Pragmática Sanción]] que permitía ás mulleres suceder ao trono español, ao igual que os seus fillos. O decreto fora orixinalmente aprobado polas Cortes en [[1789]] pero nunca se promulgara oficialmente. Ata entón Carlos fora o herdeiro do seu irmán.
+O [[10 de outubro]] de 1830 a cuarta esposa de Fernando VII, a princesa [[Reino de Nápoles|napolitana]] [[María Cristina de Borbón-Dúas Sicilias]], sobriña de Fernando e 22 anos máis nova ca el, deulle unha filla, que levou o nome de [[Isabel II de España|Isabel]] e desprazou ao seu tío da liña de sucesión.
-Os apóstolicos continuaron a apoiar os dereitos de Carlos ao trono, ao considerar a Pragmática Sanción ilegal e intrigaron a favor de Carlos. En marzo de 1833 Fernando suxeriu a Carlos que se trasladase a Portugal coa súa familia.
+Os apostólicos continuaron a apoiar os dereitos de Carlos ao trono, ao considerar a Pragmática Sanción ilegal e intrigaron a favor de Carlos. En marzo de 1833 Fernando suxeriu a Carlos que se trasladase a Portugal coa súa familia.
-En abril de 1833, Fernando chamou a Carlos a xurar fidelidade a Isabel como Princesa de Asturias, o que Carlos rexeitou a recoñecela e a renunciar aos seus dereitos á coroa ao que Fernando VII reaccionou prohibíndolle voltar a España.<br>
+En abril de 1833, Fernando chamou a Carlos a xurar fidelidade a Isabel como Princesa de Asturias, mais Carlos rexeitou recoñecela e renunciar aos seus dereitos á coroa polo que Fernando VII reaccionou prohibíndolle volver a España.
 ==Carlos V==
+Tras a morte de Fernando VII o [[29 de setembro]] de 1833, Carlos emitiu o [[manifesto de Abrantes]] o [[1 de outubro]] no que declaraba a súa ascensión ao trono co nome de Carlos V e deu comezo á [[Primeira guerra carlista]], entre "''isabelinos''" -os partidarios de Isabel II-, tamén chamados "''cristinos''" pola súa nai, que asumira a [[rexencia]]- e "''carlistas''", partidarios de Carlos María Isidro.<ref>{{Cita libro|título=El fin del Antiguo Régimen (1808-1868). Política y sociedad|apelidos=Fuentes|nome=Juan Francisco|editorial=Síntesis|ano=2007|ISBN=978-84-975651-5-8|lugar=Madrid|páxina=90|ref=}}</ref>
-Tras a morte de Fernando VII o [[29 de setembro]] de 1833, Carlos emitiu o manifesto de Abrantes o [[1 de outubro]] no que declaraba a súa ascensión ao trono co nome de Carlos V e deu comezo á [[Primeira Guerra Carlista]]. En maio de 1834, tras a derrota dos miguelistas na guerra civil portuguesa, Carlos marchou para Inglaterra`pese ás protestas das autoridades españolas, onde chegou o [[18 de xuño]], pero axiña trasladouse a Francia para entrar en España pola fronteira de [[Navarra]] o [[9 de xullo]]. En outubro de 1834 un decreto privouno dos seus dereitos como [[Infante de España]] e que foi confirmado polas Cortes en 1847.<br>
+En maio de 1834, tras a derrota dos miguelistas na guerra civil portuguesa, Carlos marchou para [[Inglaterra]]`pese ás protestas das autoridades españolas, onde chegou o [[18 de xuño]], pero axiña trasladouse a [[Francia]] para entrar en España pola fronteira de [[Navarra]] o [[9 de xullo]]. En outubro de 1834 un decreto privouno dos seus dereitos como [[Infante de España]] e que foi confirmado polas Cortes en 1847.
-Carlos permaneceu en España durante cinco anos e mantivo unha corte itinerante, acompañando ao seu exército, pero sen amosar dotes militares. No verán de 1837 dirixiu a coñecida como Expedicón Real, na que á fronte de gran parte dos seus homes marchou por [[Cataluña]] e o [[Maestrazgo]] ata chegar ás portas de Madrid, pero non se decidiron a atacala e retiráronse acosados por [[Baldomero Espartero]], tras a expedición Carlos emprendeu unha purga entre os seus principais colaboradores.<br>
-En outubro de 1837, logo da morte da súa primeira muller, casou coa súa sobriña María Teresa e en xuño de 1838 nomeou a [[Rafael Maroto]] como comandante en xefe, que se dedicou a reorganizar o exército, pero que afrontou escasas accións bélicas. En febreiro de 1839 mandou fusilar a tres xenerais diante a sospeita que estiveran organizando un complot contra el e esixiu a Carlos a destitución de todos os seus opoñentes, Carlos destituiuno o [[21 de febreiro]] e declarouno traidor, aínda que o [[25 de febreiro]] recuou e accedeu ás súas peticións. Maroto comezou negociacións secretas cos isabelinos que remataron en 1839 coa sinatura do [[Convenio de Oñate]], tamén coñecido como abrazo de Vergara.<br>
-O [[14 de setembro]] de 1839 cruzou a fronteira francesa e o goberno frances decidiu instalalo en [[Bourges]] coa súa muller e fillo, alí o [[18 de maio]] de [[1845]] abdicou no seu fillo Carlos Luís, que adoptou o título de Carlos VI
+Carlos permaneceu en España durante cinco anos e mantivo unha corte itinerante, acompañando ao seu exército, pero sen amosar dotes militares. No verán de 1837 dirixiu a coñecida como [[Expedición Real]], na que á fronte de gran parte dos seus homes marchou por [[Cataluña]] e o [[Maestrazgo]] ata chegar ás portas de Madrid, pero non se decidiron a atacar e retiráronse acosados por [[Baldomero Espartero]]. Tras a expedición Carlos emprendeu unha purga entre os seus principais colaboradores.
-==Conde de Molina==
-Tras a súa abdicación usou o título de conde de Molina e o [[10 de marzo]] de [[1855]] morreu en [[Trieste]], entón parte do [[Imperio Austríaco]]
+En outubro de 1837, logo da morte da súa primeira muller, casou coa súa sobriña María Teresa e en xuño de 1838 nomeou a [[Rafael Maroto]] como comandante en xefe, que se dedicou a reorganizar o exército, pero que afrontou escasas accións bélicas. En febreiro de 1839 mandou fusilar a tres xenerais diante a sospeita que estiveran organizando un complot contra el e esixiu a Carlos a destitución de todos os seus opoñentes,
+Carlos destituíuno o [[21 de febreiro]] e declarouno traidor, aínda que o [[25 de febreiro]] recuou e accedeu ás súas peticións. Maroto comezou negociacións secretas cos isabelinos que remataron en 1839 coa sinatura do Convenio de Oñate, tamén coñecido como [[Convenio de Bergara|abrazo de Vergara]].
+O [[14 de setembro]] de 1839 cruzou a fronteira francesa e o goberno francés decidiu instalalo en [[Bourges]] coa súa muller e fillo, alí o [[18 de maio]] de [[1845]] abdicou no seu fillo [[Carlos Luís de Borbón|Carlos Luís]], que adoptou o título de Carlos VI. Tras a súa abdicación usou o título de [[conde de Molina]].
+== Notas ==
+{{Listaref}}
+== Véxase tamén ==
 {{commonscat|Carlos María Isidro de Borbón}}
-[[Categoría:Carlismo]]
-[[Categoría:Militares]]
+{{Control de autoridades}}
-[[ca:Carles Maria Isidre de Borbó]]
-[[de:Carlos María Isidro de Borbón]]
+[[Categoría:Carlismo]]
-[[el:Κάρλος Μαρία]]
+[[Categoría:Militares de España|Isidro de Borbón]]
-[[en:Infante Carlos, Count of Molina]]
+[[Categoría:Historia de España do século XIX]]
-[[es:Carlos María Isidro de Borbón]]
+[[Categoría:Nados en 1788]]
-[[eu:Karlos Maria Isidro Borboikoa]]
+[[Categoría:Nados en Madrid]]
-[[fr:Charles de Bourbon (1788-1855)]]
+[[Categoría:Finados en 1855]]
-[[it:Carlo Maria Isidro di Borbone-Spagna]]
+[[Categoría:Reinado de Isabel II]]
-[[ja:カルロス・マリア・イシドロ・デ・ボルボーン]]
+[[Categoría:Reinado de Fernando VII]]
-[[nl:Carlos María Isidro de Borbón]]
-[[pl:Karol (V) Burbon]]
-[[pt:Carlos de Bourbon, Conde de Molina]]
-[[ru:Дон Карлос Старший]]
-[[sv:Don Carlos, hertig av Molina]]