Opdracht van een minnaar

Donderdagmiddag: ik heb een middag 'gestolen', een snippermiddag genomen. De kinderen op school en daarna naar de BSO en mijn man aan het werk.

Eerst naar huis. Omkleden. De kleding voorschriften van mijn internet minnaar waren dwingend. "Kort rokje, geen slipje", ik kies een mooie bh en een mooie fijne blouse. Het is warm: blote ingevette benen en mijn nieuwe rode pumps. Ik maak er werk van, het hoort er allemaal bij. Mooie make-up en zet mijn haar in een quasi nonchalante knoop op mijn hoofd. Ik ben klaar voor zijn opdracht: maak je zelf klaar in een kledingzaak en maak hier een video van. Shoppen dus! En laat dat nou mijn favoriete bezigheid zijn.

Ik keur het eind resultaat. Het ziet er lekker uit, al zeg ik het zelf. Mijn spijkerrokje is kort, te kort zouden moeders op het schoolplein zeggen, maar voor deze opdracht net lang genoeg. Als ik me omdraai en buk is hij net niet lang genoeg... ik kijk zo naar een warm, bloot en glad stukje intimiteit van mezelf in de spiegel. En de, niet te negeren, kriebel in mijn buik, verspreidt zich langzaam maar zeker door de rest van mijn ledematen en maken mijn benen week voelen. Ik ga snel rechtop staan en verman mezelf. Dit moet ik volhouden tot dat pashokje, anders speel ik vals.

Hoe blijf ik van mezelf af? Gelijk maar vertrekken. Het voelt vreemd en opwindend om geen slipje aan te hebben onder mijn rokje en doet me denken aan vroeger toen ik wel eens stiekem zonder slipje de kroeg in ging. Af en toe een windvlaagje tussen mijn benen door, maakt dat mijn poesje klopt en gloeit.

Terwijl ik mijn autootje in stap kan ik het toch niet nalaten even mijn hand tussen mijn benen te laten glijden… Het voelt er zacht en warm en mijn vinger voelt vochtig en glad als ik mijn hand weer weg haal. Met een klein glimlachje steek ik twee natte vingers in mijn mond en knik naar de langs lopende buurvrouw.

Starten, achteruit en weg ben ik. Het is niet ver, 14 kilometer en een kleine twintig minuten later stap ik uit. Ik heb niet veel aandacht voor de winkelende menigte om me heen. Ik 'zie' ze niet, ik ben te veel geconcentreerd op wat zich in mij afspeelt. Mijn ademhaling gaat oppervlakkig, en alles prikkelt.

Ik probeer relaxed over te komen maar voel alle mannen-ogen op me gericht als ik op mijn lage hakjes langs loop. Zouden ze iets vermoeden? Zouden ze kunnen weten wat ik hier doe? Het idee dat ze mogelijk een vaag vermoeden hebben over wat zich onder mijn korte rokje, of beter: wat zich niet onder mijn korte rokje bevindt maakt me gek en ik krijg de neiging om per ongeluk even te bukken als ik door een rustige zijstraat loop en een paar mannen buiten een pandje pauze houden. Maar ik durf het niet.

Waar ga ik naar toe en wat ga ik passen. Er zijn geen regels voor meegegeven. "Kledingpassen en in het kleedhokje.." Ik kies voor een groot warenhuis. Daar is het druk genoeg om niet te opvallend even in een pashokje te verblijven en de drukte, het geluid van andere mensen dichtbij, wind me op.

Langzaam loop ik de winkel in en kies wat truitjes in verschillende kleuren en maten. En ik loop door naar de pashokjes. De vriendelijke juffrouw die hier ‘de wacht houdt’ kijkt me even doordringend aan. Ik denk; zie je wel die heeft het ook al door! Een huivering trekt door me heen. Ontwijkend sla ik mijn ogen neer en zucht, gevolgd door een beetje bibberig... waar ben ik aan begonnen… Waarom doe ik dit? Maar opgeven, nu? dat nooit! Dit ga ik afmaken, ik kan niet anders meer en dit is ook wel waarom ik online aan dit avontuur ben begonnen. Trillend op mijn benen glip ik het hokje in de meest linkse hoek in… Gordijntje open, gordijntje dicht en ik zie nog net hoe een man me na kijkt. De truitjes hang ik aan een haak. En ik ga op het bankje zitten, leg mijn hoofd tegen het wandje en sluit mijn ogen.

Pffffffffffffffffffffffff.... relax Marije, relax... tot nu toe is het goed verlopen en ondanks de spanning voel ik me trots en geil. Voorzichtig doe ik mijn ogen weer open, zet mijn benen iets uitelkaar en ik kijk in de grote passpiegel zo naar mezelf. Ik zie een sexy vrouw, tuit mijn lippen en doe mijn benen nog iets meer van elkaar en voel even. Zou ik het durven? Hier? Zou ik kunnen klaarkomen hier? Wie niet waagt, wie niet wint. Ik laat mijn vinger zijdezacht over vanaf mijn stijve klitje over mijn schaamlippen glijden. Ze zijn opgezwollen en nat, heel nat. Voorzichtig een beetje naar binnen. Daar is warm en vochtig en helemaal klaar voor dit avontuur.

In het hokje naast mij hoor ik iemand zich kreunend in en uit kleding hijsen. Een moeder die haar kinderen vermaant, een echtgenote die haar man in de twintigste trui van die dag praat.

Mijn vinger voelt verder, terug naar mijn klitje dat klopt en het kopje net even laat zien. Mijn klit wacht en dan weet ik dat mij dit absoluut gaat lukken hier. Sterker nog; niemand die mij nu nog tegen kan houden. Ik geef me over aan de geilheid die de controle over mijn lijf overneemt.

Met een zucht geef ik me over aan het gevoel dat ik zelf opwek en als ik start klinkt er een zachte kreun. Tegelijkertijd start ik een video opname met mijn mobieltje. En af en toe kijk ik in de spiegel hoe het eruit ziet. De spanning loopt ras op. Ik heb niet veel nodig nu, om een geweldig orgasme te krijgen. Mijn vingers bespelen bedreven mijn intiemste plekje en ik spreid mijn benen maximaal. Ik bijt op mijn onderlip om niet te kreunen van genot en als ik mijn "over-buurman", scheldend op zijn vrouw, trui nummer eenentwintig hoor aantrekken is zijn stem precies de prikkel die me laat komen.. en komen... en komen… Zo heftig dat het even spettert in de kleedkamer.

Schokkend en trillend buig ik voorover. En laat het gevoel over me komen. Warm en alles omvattend zak ik een paar seconden weg in gevoel en emoties. Hijgerig maar zonder echt geluid te maken laat ik het komen en gaan. Wat… was… dit… geil… Als ik weer bij mijn positieven kom en opkijk zie ik mijn rode wangen en een paar stralende ogen. De opname stop ik en direct stuur ik de video door aan mijn minnaar. Opdracht geklaard!

Dit was geweldig. Mijn buurman scheldt nog steeds, zijn stem heeft de betovering van zojuist verloren. Het is gewoon een ouwe chagrijn die niet passen wil. Ik glimlach, pak de, niet gepaste truitjes van de haak trek mijn kleding recht, knipoog naar mezelf en stap fier en trots uit het pashokje naar buiten. Ik kan wel zingen nu. Met een brede grijns deponeer ik de truitjes bij de juffrouw op haar tafeltje. Niets van uw gading bij vraagt ze nog. Nee niets van mijn gading bij... Heupwiegend, zelfverzekerd en blij wandel ik de winkel uit. Vanavond is mijn man aan de beurt, want ik moet een pik voelen!