Zwanger worden met vaginisme
maandag 10 juni 2024 23:39
Hi allemaal,
Vanaf deze zomer gaan mijn vriend en ik proberen in verwachting te raken van ons eerste kindje.
Niet zo bijzonder om daarvoor een topic te openen zul je denken, maar toch wel omdat het bij ons wat anders zal gaan. Ik heb namelijk helaas al 20 jaar te maken met vaginisme, waardoor zwanger worden op de ‘normale’ manier niet kan. Hoewel ik de laatste maanden wel vooruitgang boek op het gebied van vaginismeherstel, zal penetratieseks denk ik nog niet lukken. En omdat ik dit jaar ook 35 word willen we ook niet te lang meer wachten.
We zullen dus in eerste instantie aangewezen zijn op selfinseminatie dmv een spuitje met slangetje. Niet echt romantisch, maar dat hebben we inmiddels los kunnen laten. Het eventuele kindje is daardoor niet minder welkom.
Ik merk dat ik het wel echt spannend vind om het op deze manier te gaan proberen. En ik voel ook de druk van mijn leeftijd die begint op te spelen. Wat als ik misschien al te oud ben? Wat als het niet meer lukt? Of wat als de kansen om zwanger te raken op deze manier sowieso al stukken kleiner zijn? En ik voel ook een lichte angst bij eventuele inwendige onderzoeken die misschien nodig zijn tijdens een eventuele zwangerschap, maar die door mijn vaginisme bemoeilijkt worden. Als dat niet kan wil ik ook het kindje niet in gevaar brengen omdat ik niet eens een onderzoek kan ondergaan?
Verder hoop ik gewoon zo dat het ons gegund is. Door het vaginisme heb ik al zoveel obstakels gehad op seksueel vlak, dat ik hoop dat het ons nu eens mee zit…
Wat ik met dit topic wil? Misschien herkenning van andere vrouwen die ook op deze manier zwanger zijn geworden? Of wellicht andere ervaringen met vaginisme icm zwanger raken/zijn. Geruststelling dat het allemaal nog best zal lukken op mijn leeftijd… I don’t know. Al weet ik ook: garanties heb je nou eenmaal nooit, maar je mag best ergens op hopen toch…
Vanaf deze zomer gaan mijn vriend en ik proberen in verwachting te raken van ons eerste kindje.
Niet zo bijzonder om daarvoor een topic te openen zul je denken, maar toch wel omdat het bij ons wat anders zal gaan. Ik heb namelijk helaas al 20 jaar te maken met vaginisme, waardoor zwanger worden op de ‘normale’ manier niet kan. Hoewel ik de laatste maanden wel vooruitgang boek op het gebied van vaginismeherstel, zal penetratieseks denk ik nog niet lukken. En omdat ik dit jaar ook 35 word willen we ook niet te lang meer wachten.
We zullen dus in eerste instantie aangewezen zijn op selfinseminatie dmv een spuitje met slangetje. Niet echt romantisch, maar dat hebben we inmiddels los kunnen laten. Het eventuele kindje is daardoor niet minder welkom.
Ik merk dat ik het wel echt spannend vind om het op deze manier te gaan proberen. En ik voel ook de druk van mijn leeftijd die begint op te spelen. Wat als ik misschien al te oud ben? Wat als het niet meer lukt? Of wat als de kansen om zwanger te raken op deze manier sowieso al stukken kleiner zijn? En ik voel ook een lichte angst bij eventuele inwendige onderzoeken die misschien nodig zijn tijdens een eventuele zwangerschap, maar die door mijn vaginisme bemoeilijkt worden. Als dat niet kan wil ik ook het kindje niet in gevaar brengen omdat ik niet eens een onderzoek kan ondergaan?
Verder hoop ik gewoon zo dat het ons gegund is. Door het vaginisme heb ik al zoveel obstakels gehad op seksueel vlak, dat ik hoop dat het ons nu eens mee zit…
Wat ik met dit topic wil? Misschien herkenning van andere vrouwen die ook op deze manier zwanger zijn geworden? Of wellicht andere ervaringen met vaginisme icm zwanger raken/zijn. Geruststelling dat het allemaal nog best zal lukken op mijn leeftijd… I don’t know. Al weet ik ook: garanties heb je nou eenmaal nooit, maar je mag best ergens op hopen toch…
maandag 10 juni 2024 23:49
maandag 10 juni 2024 23:50
Ik heb te maken gehad met vaginisme, ik ben er inmiddels gelukkig van genezen. Nooit zwanger geweest, en denk ook niet dat dat ooit gaat gebeuren, want ik wil geen kinderen.
Ik wil je wel een hart onder de riem steken, vaginisme is enorm kut (no pun intended), maar je kunt er van genezen. Als je met me wilt praten over het seksuele aspect, of behandelingen, dat weet je me te vinden.
Ik vind uitstrijkjes en dergelijke eigenlijk nog steeds spannend, ook al kan ik ondertussen al jaren gewoon seks hebben. Mijn tip: zoek een verloskundige met goede reviews. Kijk bij Google Reviews of ze een beetje zorgzaam en begripvol is. Ik zou het ook zeker voorleggen voordat zo'n onderzoek echt moet gebeuren.
Wat betreft je leeftijd... Ik zie niet waarom dat niet zou lukken. Ik bedoel, 35 is niet superjong en vruchtbaarheid neemt iets af met de jaren, maar de meeste 35-jarigen kunnen nog gewoon zwanger worden. Ik zou er dus vooralsnog vanuit gaan dat het gewoon gaat lukken
Ik wil je wel een hart onder de riem steken, vaginisme is enorm kut (no pun intended), maar je kunt er van genezen. Als je met me wilt praten over het seksuele aspect, of behandelingen, dat weet je me te vinden.
Ik vind uitstrijkjes en dergelijke eigenlijk nog steeds spannend, ook al kan ik ondertussen al jaren gewoon seks hebben. Mijn tip: zoek een verloskundige met goede reviews. Kijk bij Google Reviews of ze een beetje zorgzaam en begripvol is. Ik zou het ook zeker voorleggen voordat zo'n onderzoek echt moet gebeuren.
Wat betreft je leeftijd... Ik zie niet waarom dat niet zou lukken. Ik bedoel, 35 is niet superjong en vruchtbaarheid neemt iets af met de jaren, maar de meeste 35-jarigen kunnen nog gewoon zwanger worden. Ik zou er dus vooralsnog vanuit gaan dat het gewoon gaat lukken
dinsdag 11 juni 2024 00:08
Bedankt voor jullie reacties, dat doet me al gelijk goed!
@Pimpelmeesje:
Helaas weten huisartsen vaak niet zoveel over vaginisme. De tip die ze dan geven is dat je gewoon moet ontspannen. Was het maar zo makkelijk.![😅]()
Wel ben ik van plan om, mocht het zover komen, een holistisch verloskundige oid te zoeken die bekend is met vaginisme. Iemand die zowel het mentale als lichamelijke stuk kan begeleiden.
@Muggle22: dankjewel, lief! En wat fijn dat je zelf hersteld bent van vaginisme! Zelf heb ik al een traject gelopen bij (in mijn optiek) de beste vaginismecoach in NL, bij wie ik super fijne tools heb geleerd om met het herstel aan de slag te gaan. Na het traject moesten eerst nog heel veel puzzelstukjes op zijn plaats vallen. Nu ben ik bezig met het oefenen met dilators (ben bij nummer 3, vanochtend lukte nummer 4 zelfs een stukje).
Ik ben er dus wel van overtuigd dat ik vaginisme uiteindelijk zal gaan overwinnen, maar ik wil niet dat ik daardoor de druk voel van dat het zwanger worden nu op een natuurlijke manier moet lukken. Eerst had ik dat wel, maar daardoor ging ik juist nog meer op slot. Door het vaginismeherstel en zwanger raken van elkaar los te trekken is die druk in elk geval al een stuk minder.
En fijn om te horen dat jullie 35 niet direct erg oud vinden om voor de eerste zwanger te worden. Ja, liever was ik nu ook wat jonger geweest, maar het leven liep nou eenmaal zo. (In een notendop: hiervoor een partner gehad die geen kinderwens had; die relatie op mijn 30e verbroken omdat mijn wens steeds sterker werd en nu bijna 3 jaar samen met mijn huidige vriend).
@Pimpelmeesje:
Helaas weten huisartsen vaak niet zoveel over vaginisme. De tip die ze dan geven is dat je gewoon moet ontspannen. Was het maar zo makkelijk.
@Muggle22: dankjewel, lief! En wat fijn dat je zelf hersteld bent van vaginisme! Zelf heb ik al een traject gelopen bij (in mijn optiek) de beste vaginismecoach in NL, bij wie ik super fijne tools heb geleerd om met het herstel aan de slag te gaan. Na het traject moesten eerst nog heel veel puzzelstukjes op zijn plaats vallen. Nu ben ik bezig met het oefenen met dilators (ben bij nummer 3, vanochtend lukte nummer 4 zelfs een stukje).
Ik ben er dus wel van overtuigd dat ik vaginisme uiteindelijk zal gaan overwinnen, maar ik wil niet dat ik daardoor de druk voel van dat het zwanger worden nu op een natuurlijke manier moet lukken. Eerst had ik dat wel, maar daardoor ging ik juist nog meer op slot. Door het vaginismeherstel en zwanger raken van elkaar los te trekken is die druk in elk geval al een stuk minder.
En fijn om te horen dat jullie 35 niet direct erg oud vinden om voor de eerste zwanger te worden. Ja, liever was ik nu ook wat jonger geweest, maar het leven liep nou eenmaal zo. (In een notendop: hiervoor een partner gehad die geen kinderwens had; die relatie op mijn 30e verbroken omdat mijn wens steeds sterker werd en nu bijna 3 jaar samen met mijn huidige vriend).
dinsdag 11 juni 2024 00:10
Wat spannend allemaal! Hopelijk raak je snel zwanger!
Geen oplossing en geen garantie, maar misschien wel een geruststelling: in een normale zwangerschap en bevalling hoef je nooit inwendig onderzocht te worden. Vaak wordt een eerste echo bijv wel inwendig aangeboden om beter zicht te hebben, maar als jij dat niet fijn vindt is daar echt geen enkele noodzaak voor. En ook tijdens een bevalling is inwendig onderzoek echt niet noodzakelijk (al is het tegenwoordig wel iets wat vanzelfsprekend lijkt, het is zelden echt nodig).
Geen oplossing en geen garantie, maar misschien wel een geruststelling: in een normale zwangerschap en bevalling hoef je nooit inwendig onderzocht te worden. Vaak wordt een eerste echo bijv wel inwendig aangeboden om beter zicht te hebben, maar als jij dat niet fijn vindt is daar echt geen enkele noodzaak voor. En ook tijdens een bevalling is inwendig onderzoek echt niet noodzakelijk (al is het tegenwoordig wel iets wat vanzelfsprekend lijkt, het is zelden echt nodig).
dinsdag 11 juni 2024 00:12
Wat fijn, dat stelt me zeker gerust! Dankjewel!Minik schreef: ↑11-06-2024 00:10Wat spannend allemaal! Hopelijk raak je snel zwanger!
Geen oplossing en geen garantie, maar misschien wel een geruststelling: in een normale zwangerschap en bevalling hoef je nooit inwendig onderzocht te worden. Vaak wordt een eerste echo bijv wel inwendig aangeboden om beter zicht te hebben, maar als jij dat niet fijn vindt is daar echt geen enkele noodzaak voor. En ook tijdens een bevalling is inwendig onderzoek echt niet noodzakelijk (al is het tegenwoordig wel iets wat vanzelfsprekend lijkt, het is zelden echt nodig).
dinsdag 11 juni 2024 00:21
Blij te horen dat je op de goede weg bent! Ik denk dat het verstandig is om seks en zwanger worden los van elkaar te zien. Je hoort vaak van mensen die zwanger willen worden dat het een beetje minder spontaan wordt, dat je dan seks MOET hebben wanneer je je eisprong hebt, en dat dat niet lustopwekkend werkt (geen persoonlijke ervaring).
Als penetratieseks eenmaal lukt zou ik eerst maar eens focussen op de seks puur om de seks. Je verdient het om fijne seks te hebben zonder dat het meteen al te ingewikkeld is.
En ik denk dat mensen afnemende vruchtbaarheid vaak overschatten. Ja, het wordt minder met de jaren, maar het is niet alsof het gros van de dertigers moeite heeft met zwanger worden. Er is ooit een onderzoek gedaan, waarbij ze keken naar een groep vrouwen van 35-39 jaar. Daarvan werd 78% binnen een jaar zwanger. Dat werd vergeleken met een groep vrouwen van 20-34 jaar. Daarvan werd 84% binnen een jaar zwanger.
Conclusie? Ja, vruchtbaarheid neemt iets af, maar niet in de mate die ons vaak wordt voorgespiegeld. Zo vaak hoor je dat je boven de 30 of 35 moeite hebt zwanger te worden, terwijl dat voor het merendeel van de vrouwen helemaal niet zo is.
Ik zou dus vooralsnog gewoon verwachten dat het gaat lukken. Je kunt je altijd nog zorgen gaan maken als het niet blijkt te gaan lukken.
Als penetratieseks eenmaal lukt zou ik eerst maar eens focussen op de seks puur om de seks. Je verdient het om fijne seks te hebben zonder dat het meteen al te ingewikkeld is.
En ik denk dat mensen afnemende vruchtbaarheid vaak overschatten. Ja, het wordt minder met de jaren, maar het is niet alsof het gros van de dertigers moeite heeft met zwanger worden. Er is ooit een onderzoek gedaan, waarbij ze keken naar een groep vrouwen van 35-39 jaar. Daarvan werd 78% binnen een jaar zwanger. Dat werd vergeleken met een groep vrouwen van 20-34 jaar. Daarvan werd 84% binnen een jaar zwanger.
Conclusie? Ja, vruchtbaarheid neemt iets af, maar niet in de mate die ons vaak wordt voorgespiegeld. Zo vaak hoor je dat je boven de 30 of 35 moeite hebt zwanger te worden, terwijl dat voor het merendeel van de vrouwen helemaal niet zo is.
Ik zou dus vooralsnog gewoon verwachten dat het gaat lukken. Je kunt je altijd nog zorgen gaan maken als het niet blijkt te gaan lukken.
dinsdag 11 juni 2024 02:20
Hier een ervaringsdeskundige 
Ik heb altijd opgezien tegen zwanger worden vanwege de bevalling en vaginisme was daar ook een oorzaak van.
Toen ik 35 was hebben we besloten dat ik het toch graag wilde proberen. Misschien makkelijk gezegd, maar ik heb mezelf gedwongen om er niet teveel over na te denken. Zowel over hoe het allemaal zou gaan als over mijn leeftijd.
Ik wilde toch graag een kindje, dus daarvoor moest ik toch zwanger worden en bevallen. Als ik het niet zou proberen zou ik spijt krijgen. Over hoe alles zou verlopen mocht ik van mezelf niet bij nadenken.
Ook over mijn leeftijd. Ik dacht laten we eerst proberen, mocht het niet meteen lukken dan kan ik nog altijd doemdenken.
Ik heb ovulatietesten gekocht om de kans zo groot mogelijk te maken.
De inseminatie hebben we uitgevoerd met een soort pipetje.
Superspannend natuurlijk. Ik wilde het wel heel graag en dat hielp mij wel om het toch te laten lukken.
En met succes want ik was na 1 keer zwanger. Dit had ik nooit verwacht, maar was blij dat ik me daarover niet onnodig zorgen had zitten maken.
Waar ik normaal nooit met iemand spreek over vaginisme, stond ik er opeens heel anders in. Ik was zwanger en nu moest ik de zwangerschap door en bevallen.
Ik gaf het meteen aan als ik ergens een afspraak had. Zoals bijvoorbeeld het eerste telefoontje met de verloskundige werd aangegeven dat de eerste echo waarschijnlijk inwendig was omdat het anders nog te vroeg was om te kunnen zien. Ik gaf toen meteen aan dat ik vaginisme had en dat liever niet wilde. Hier werd meteen goed op gereageerd.
Ook bijvoorbeeld bij de bekkenbodemfysiotherapeute werd heel goed gereageerd.
Bij de 20-weken echo lag de baby er niet goed voor en werd inwendig voorgesteld. Ook hier werd positief gereageerd. Ik moest maar een half uurtje gaan rondlopen en anders zouden we een nieuwe afspraak maken.
Iedereen was heel begripvol en dacht mee.
Uiteindelijk ben ik ingeleid omdat mijn weeën niet goed op gang kwamen na het breken van de vliezen.
Ik had wel al lang geleden besloten dat ik een ruggeprik wilde. Dat was wel een troostgedachte om de angst voor pijn wat te onderdrukken.
Die ruggeprik is ook gezet toen ik de weeën te pijnlijk vond worden. Alle (vele) uren daarna waren redelijk pijnloos. Het toucheren werd zoveel mogelijk beperkt maar was af en toe noodzakelijk om de ontsluit vast te stellen. Maar ik mocht zelf stop roepen zodat ik de controle hield.
Uiteindelijk zat de baby vast en werd het een keizersnede. Op dat moment heb ik wel gehuild. Ik had er 2,5 dag over gedaan waarvan 24 uur na het inleiden. Tot en met perseweeen aan toe. Alles voor niets want het werd een keizersnede
Mijn ervaring; ik heb me eraan over gegeven en alles op me af laten komen.
Het is me allemaal meegevallen. Mijn tip; geef bij alle afspraken aan dat je vaginisme hebt. Hier wordt echt rekening mee gehouden.
Bij de 2e was ik 38 en ook meteen zwanger.
Hier bleek de baby ook aan de grote kant. Ik heb toen wel al meteen besloten om weer een keizersnede te doen, omdat een natuurlijke bevalling maar iets van 25% van slagen had.
Succes! en je mag altijd pm-en
Ik heb altijd opgezien tegen zwanger worden vanwege de bevalling en vaginisme was daar ook een oorzaak van.
Toen ik 35 was hebben we besloten dat ik het toch graag wilde proberen. Misschien makkelijk gezegd, maar ik heb mezelf gedwongen om er niet teveel over na te denken. Zowel over hoe het allemaal zou gaan als over mijn leeftijd.
Ik wilde toch graag een kindje, dus daarvoor moest ik toch zwanger worden en bevallen. Als ik het niet zou proberen zou ik spijt krijgen. Over hoe alles zou verlopen mocht ik van mezelf niet bij nadenken.
Ook over mijn leeftijd. Ik dacht laten we eerst proberen, mocht het niet meteen lukken dan kan ik nog altijd doemdenken.
Ik heb ovulatietesten gekocht om de kans zo groot mogelijk te maken.
De inseminatie hebben we uitgevoerd met een soort pipetje.
Superspannend natuurlijk. Ik wilde het wel heel graag en dat hielp mij wel om het toch te laten lukken.
En met succes want ik was na 1 keer zwanger. Dit had ik nooit verwacht, maar was blij dat ik me daarover niet onnodig zorgen had zitten maken.
Waar ik normaal nooit met iemand spreek over vaginisme, stond ik er opeens heel anders in. Ik was zwanger en nu moest ik de zwangerschap door en bevallen.
Ik gaf het meteen aan als ik ergens een afspraak had. Zoals bijvoorbeeld het eerste telefoontje met de verloskundige werd aangegeven dat de eerste echo waarschijnlijk inwendig was omdat het anders nog te vroeg was om te kunnen zien. Ik gaf toen meteen aan dat ik vaginisme had en dat liever niet wilde. Hier werd meteen goed op gereageerd.
Ook bijvoorbeeld bij de bekkenbodemfysiotherapeute werd heel goed gereageerd.
Bij de 20-weken echo lag de baby er niet goed voor en werd inwendig voorgesteld. Ook hier werd positief gereageerd. Ik moest maar een half uurtje gaan rondlopen en anders zouden we een nieuwe afspraak maken.
Iedereen was heel begripvol en dacht mee.
Uiteindelijk ben ik ingeleid omdat mijn weeën niet goed op gang kwamen na het breken van de vliezen.
Ik had wel al lang geleden besloten dat ik een ruggeprik wilde. Dat was wel een troostgedachte om de angst voor pijn wat te onderdrukken.
Die ruggeprik is ook gezet toen ik de weeën te pijnlijk vond worden. Alle (vele) uren daarna waren redelijk pijnloos. Het toucheren werd zoveel mogelijk beperkt maar was af en toe noodzakelijk om de ontsluit vast te stellen. Maar ik mocht zelf stop roepen zodat ik de controle hield.
Uiteindelijk zat de baby vast en werd het een keizersnede. Op dat moment heb ik wel gehuild. Ik had er 2,5 dag over gedaan waarvan 24 uur na het inleiden. Tot en met perseweeen aan toe. Alles voor niets want het werd een keizersnede
Mijn ervaring; ik heb me eraan over gegeven en alles op me af laten komen.
Het is me allemaal meegevallen. Mijn tip; geef bij alle afspraken aan dat je vaginisme hebt. Hier wordt echt rekening mee gehouden.
Bij de 2e was ik 38 en ook meteen zwanger.
Hier bleek de baby ook aan de grote kant. Ik heb toen wel al meteen besloten om weer een keizersnede te doen, omdat een natuurlijke bevalling maar iets van 25% van slagen had.
Succes! en je mag altijd pm-en
dinsdag 11 juni 2024 02:58
Zelden is wel een overstatement hoor. Je bent niet verplicht om continue ontsluiting te checken maar er gebeuren nou eenmaal.ook heel vaak onverwachte zaken tijdens een bevalling.Minik schreef: ↑11-06-2024 00:10Wat spannend allemaal! Hopelijk raak je snel zwanger!
Geen oplossing en geen garantie, maar misschien wel een geruststelling: in een normale zwangerschap en bevalling hoef je nooit inwendig onderzocht te worden. Vaak wordt een eerste echo bijv wel inwendig aangeboden om beter zicht te hebben, maar als jij dat niet fijn vindt is daar echt geen enkele noodzaak voor. En ook tijdens een bevalling is inwendig onderzoek echt niet noodzakelijk (al is het tegenwoordig wel iets wat vanzelfsprekend lijkt, het is zelden echt nodig).
TO, misschien kun je een pre conceptie consult bij een holistische verloskudige doen? Zij kunnen je vast helpen
dinsdag 11 juni 2024 05:59
dinsdag 11 juni 2024 06:27
Ik herken het vaginisme, zelf ook gehad, inmiddels alweer 25 jaar geleden en na jaren overheen gekomen, maar kan het zo nog voelen als ik eraan denk. Echt shit!
Inseminatie heb ik ervaring mee, twee keer draagmoeder geweest en op die manier zwanger geworden. Gewoon met een potje en een spuitje van de Etos, zonder slangetje. Werkt prima.
Belangrijk is om je eisprong goed te weten, ovulatietesten kunnen je daarbij helpen. Ik zou van die goedkope nemen om te zien of het oploopt en dan een clearblue om het zeker te weten. Zelf heb ik overigens pcos en werken die testen niet, dus ik heb het zonder gedaan.
Als je je eisprong weet dan kun je bijvoorbeeld 4 dagen vantevoren, 2 dagen vantevoren en op de dag zelf insemineren. De clearblue slaat uit op 2 dagen vantevoren. Sommige mensen kiezen voor 5 dagen vantevoren, 3, 1 en 1 dagen erna. Houd er rekening mee dat vantevoren meer effect heeft dan erna omdat de eicel snel afsterft zonder bevruchting. Je kunt ahw beter een legertje zaadcellen vantevoren klaar hebben staan.
Het insemineren deed ik op bed, handdoek eronder en daarna blijven liggen. Het blijven liggen zijn de meningen over verdeeld of dat echt helpt, orgasmes schijnen wel te helpen. Houd er rekening mee dat wanneer je opstaat dat er dan een deel eruitloopt, dit is normaal. Je zou dan een paar uur een maandverband kunnen dragen.
Ik was zelf 37 en 39 toen ik op deze manier zwanger werd. Steeds binnen een paar rondes.
Succes!
Inseminatie heb ik ervaring mee, twee keer draagmoeder geweest en op die manier zwanger geworden. Gewoon met een potje en een spuitje van de Etos, zonder slangetje. Werkt prima.
Belangrijk is om je eisprong goed te weten, ovulatietesten kunnen je daarbij helpen. Ik zou van die goedkope nemen om te zien of het oploopt en dan een clearblue om het zeker te weten. Zelf heb ik overigens pcos en werken die testen niet, dus ik heb het zonder gedaan.
Als je je eisprong weet dan kun je bijvoorbeeld 4 dagen vantevoren, 2 dagen vantevoren en op de dag zelf insemineren. De clearblue slaat uit op 2 dagen vantevoren. Sommige mensen kiezen voor 5 dagen vantevoren, 3, 1 en 1 dagen erna. Houd er rekening mee dat vantevoren meer effect heeft dan erna omdat de eicel snel afsterft zonder bevruchting. Je kunt ahw beter een legertje zaadcellen vantevoren klaar hebben staan
Het insemineren deed ik op bed, handdoek eronder en daarna blijven liggen. Het blijven liggen zijn de meningen over verdeeld of dat echt helpt, orgasmes schijnen wel te helpen. Houd er rekening mee dat wanneer je opstaat dat er dan een deel eruitloopt, dit is normaal. Je zou dan een paar uur een maandverband kunnen dragen.
Ik was zelf 37 en 39 toen ik op deze manier zwanger werd. Steeds binnen een paar rondes.
Succes!
dinsdag 11 juni 2024 07:01
Ik vind dit niet helemaal een eerlijke voorstelling die je geeft. In een ongecompliceerde zwangerschap is het niet nodig, maar bij complicaties kan het wel nodig zijn. Ik heb twee los van elkaar staande complicaties gehad waarbij ik inwendige onderzoeken gehad heb, bij een zou het niet per se nodig zijn maar vooral voor mijzelf veel meer ongemak opleveren, bij de andere werden behoorlijk ingrijpende beslissingen gemaakt op basis van de uitkomst. Het lijkt mij verstandiger om in een vroeg stadium met een verloskundige hierover te spreken dan ervan uit te gaan dat het allemaal toch niet nodig is, en er dan in een stress-situatie opeens mee geconfronteerd worden. Helaas zijn complicaties bij een zwangerschap/bevalling geen uitzondering.Minik schreef: ↑11-06-2024 00:10Wat spannend allemaal! Hopelijk raak je snel zwanger!
Geen oplossing en geen garantie, maar misschien wel een geruststelling: in een normale zwangerschap en bevalling hoef je nooit inwendig onderzocht te worden. Vaak wordt een eerste echo bijv wel inwendig aangeboden om beter zicht te hebben, maar als jij dat niet fijn vindt is daar echt geen enkele noodzaak voor. En ook tijdens een bevalling is inwendig onderzoek echt niet noodzakelijk (al is het tegenwoordig wel iets wat vanzelfsprekend lijkt, het is zelden echt nodig).
@TO, wellicht kan je een preconceptueel advies aanvragen bij een verloskundige. Hopelijk kan deze je gerust stellen.
dinsdag 11 juni 2024 07:38
Tijdens de zwangerschappen heb ik geen enkele keer inwendige onderzoeken gehad. Ik had wel enkele complicaties tijdens de zwangerschappen maar ook bij vroegtijdig gebroken vliezen enzo, gaan ze in principe niet inwendig onderzoeken, is alleen maar risico op infectie etc.
Tijdens een bevalling is het vrij ‘standaard’ volgens protocol, maar medisch gezien echt zelden noodzakelijk. Als je rond gaat vragen, zullen bijna alle vrouwen in je omgeving tijdens de bevalling inwendig onderzoek hebben gehad maar het zal echt bij heel weinig noodzakelijk zijn geweest. Ik heb dit uitgebreid onderzocht tijdens mijn laatste zwangerschap en overlegd met de verloskundige, omdat ik het ook niet prettig vond. Om ontsluiting te meten is medisch gezien geen noodzaak. Om je te vertellen wanneer je ‘mag’ persen is ook niet nodig, dat kan je lichaam prima zelf. Zolang je je eigen lijf kunt en durft te volgen, gaat het goed.
Natuurlijk kan het wel gebeuren, vooral bij inleidingen, maar het wordt veel vaker gedaan dan daadwerkelijk nodig is. Vandaar mijn eerste bericht, het is echt geen garantie maar dat beeld dat je elke twee uur iemand moet laten checken hoe je ervoor staat, is hardnekkig en niet realistisch.
Tijdens een bevalling is het vrij ‘standaard’ volgens protocol, maar medisch gezien echt zelden noodzakelijk. Als je rond gaat vragen, zullen bijna alle vrouwen in je omgeving tijdens de bevalling inwendig onderzoek hebben gehad maar het zal echt bij heel weinig noodzakelijk zijn geweest. Ik heb dit uitgebreid onderzocht tijdens mijn laatste zwangerschap en overlegd met de verloskundige, omdat ik het ook niet prettig vond. Om ontsluiting te meten is medisch gezien geen noodzaak. Om je te vertellen wanneer je ‘mag’ persen is ook niet nodig, dat kan je lichaam prima zelf. Zolang je je eigen lijf kunt en durft te volgen, gaat het goed.
Natuurlijk kan het wel gebeuren, vooral bij inleidingen, maar het wordt veel vaker gedaan dan daadwerkelijk nodig is. Vandaar mijn eerste bericht, het is echt geen garantie maar dat beeld dat je elke twee uur iemand moet laten checken hoe je ervoor staat, is hardnekkig en niet realistisch.
dinsdag 11 juni 2024 07:40
Hi, dokter hier met ervaring in gynaecologie en op de verloskamers. Ik weet dat OP quoten niet mag, maar ik wil toch graag op onderstaande manier reageren.
l2l89 schreef: ↑10-06-2024 23:39Het eventuele kindje is daardoor niet minder welkom.
Misschien voel je het zelf helemaal niet zo hoor, maar het komt bijna over alsof je vindt dat je het moet verdedigen. Hoeft niet! Jullie willen een kind, jullie zoeken een manier waarop dat wél kan. Alleen maar goed, toch?
Wat als ik misschien al te oud ben?
Zwanger worden is als gooien met 2 dobbelstenen. Als je jong bent staat op beide dobbelstenen een 6. Elke maand opnieuw gooi je met 2 dobbelstenen; is 1 van de twee een 6? Zwanger! Wanneer je ouder bent neemt de vruchtbaarheid af. In plaats van op allebei, staat nu op 1 van de 2 dobbelstenen maar een 6. Je hebt nog steeds elke maand een goede kans, maar zult misschien wat vaker moeten gooien. Misschien ook niet he?!
Wat als het niet meer lukt?
Bij 35jr en ouder mag je na 6 maanden proberen naar de gynaecoloog. Probeer een pas op de plaats te maken. Dit zie je wel wanneer het zo ver komt.
Of wat als de kansen om zwanger te raken op deze manier sowieso al stukken kleiner zijn?
Dat is niet zo.
En ik voel ook een lichte angst bij eventuele inwendige onderzoeken die misschien nodig zijn tijdens een eventuele zwangerschap, maar die door mijn vaginisme bemoeilijkt worden. Als dat niet kan wil ik ook het kindje niet in gevaar brengen omdat ik niet eens een onderzoek kan ondergaan?
We hebben hier veel ervaring mee. Ons advies is meestal een ruggenprik om de ervaring zo positief mogelijk te maken. Een zwangerschap duurt 40 weken, en in die tijd kun je ruim voorbereiden. Als het echt het beste is voor jou, is een geplande keizersnede ook een mogelijkheid. Des te vroeger in de zwangerschap we je leren kennen, des te meer er mogelijk is vaak.
Verder hoop ik gewoon zo dat het ons gegund is. Door het vaginisme heb ik al zoveel obstakels gehad op seksueel vlak, dat ik hoop dat het ons nu eens mee zit…
Ik hoop het ook voor je! Maar ook hier, pas op de plaats.
dinsdag 11 juni 2024 08:44
Een preconceptueel consult is een goede tip! Ik wist niet eens dat dat kon. ![🙈]()
Sowieso heb ik geen ervaringen met een gynaecoloog en/of verloskundige. Maar een holistische verloskundige past denk ik wel goed bij ons en de situatie.![☺️]()
@Philó: dankjewel voor je reactie. Het klopt dat het wellicht overkomt of ik deze manier van conceptie moet verdedigen. Dat komt denk ik voort uit dat mijn vriend nog heel lang het idee had dat het misschien toch wel (gezien de vorderingen) het idee (of de hoop?) had dat we op een natuurlijke manier gingen proberen. Hij had daar een heel romantisch beeld bij. En het heeft echt even geduurd voor hij dat ook kon loslaten. Dit gedoe speelt voor mij natuurlijk al 20 jaar, sinds ik voor het eerst een tampon probeerde en een paar jaar later voor het eerst penetratieseks probeerde. Voor mijn vriend is dit nog relatief nieuw, dus ik moest hem ook tijd geven om te wennen aan het idee dat conceptie niet zo natuurlijk zou verlopen. Gelukkig is hij daar nu helemaal oké mee.![☺️]()
Sowieso heb ik geen ervaringen met een gynaecoloog en/of verloskundige. Maar een holistische verloskundige past denk ik wel goed bij ons en de situatie.
@Philó: dankjewel voor je reactie. Het klopt dat het wellicht overkomt of ik deze manier van conceptie moet verdedigen. Dat komt denk ik voort uit dat mijn vriend nog heel lang het idee had dat het misschien toch wel (gezien de vorderingen) het idee (of de hoop?) had dat we op een natuurlijke manier gingen proberen. Hij had daar een heel romantisch beeld bij. En het heeft echt even geduurd voor hij dat ook kon loslaten. Dit gedoe speelt voor mij natuurlijk al 20 jaar, sinds ik voor het eerst een tampon probeerde en een paar jaar later voor het eerst penetratieseks probeerde. Voor mijn vriend is dit nog relatief nieuw, dus ik moest hem ook tijd geven om te wennen aan het idee dat conceptie niet zo natuurlijk zou verlopen. Gelukkig is hij daar nu helemaal oké mee.
dinsdag 11 juni 2024 09:02
Philo kijkt vanuit haar expertise natuurlijk wel heel medisch naar een bevalling. Verder overigens super goede adviezen hoor!
Maar idd zou ik eerder kijken nu naar een holistisch vk of in elk geval een vk die echt met je mee wil denken en vertrouwen heeft. En handig om tijdens een zwangerschap goed na te denken over je keuzes als het toch medisch zou worden.
Bij voorbaat een ruggenprik of keizersnede aanraden vind ik persoonlijk wat heftig, omdat het ook niet zonder risico is! Echt prima als je zelf weloverwogen een ruggenprik kiest hoor, maar bekijk het goed van alle kanten en zie een keizersnede ook zeker niet als de makkelijke weg, het is een hele heftige operatie met risico’s.
Voor nu eerst maar zwanger proberen te worden. Ik probeerde met mijn bericht vooral de stress rondom allerlei inwendige onderzoeken weg te nemen. Want nogmaals, dat is niet nodig in een gezonde zwangerschap en bevalling. In Philo’s ervaring gebeurt dat ongetwijfeld wel heel veel, maar die kijkt dan ook met een medische bril en ziet juist alles wat niet goed gaat.
Maar idd zou ik eerder kijken nu naar een holistisch vk of in elk geval een vk die echt met je mee wil denken en vertrouwen heeft. En handig om tijdens een zwangerschap goed na te denken over je keuzes als het toch medisch zou worden.
Bij voorbaat een ruggenprik of keizersnede aanraden vind ik persoonlijk wat heftig, omdat het ook niet zonder risico is! Echt prima als je zelf weloverwogen een ruggenprik kiest hoor, maar bekijk het goed van alle kanten en zie een keizersnede ook zeker niet als de makkelijke weg, het is een hele heftige operatie met risico’s.
Voor nu eerst maar zwanger proberen te worden. Ik probeerde met mijn bericht vooral de stress rondom allerlei inwendige onderzoeken weg te nemen. Want nogmaals, dat is niet nodig in een gezonde zwangerschap en bevalling. In Philo’s ervaring gebeurt dat ongetwijfeld wel heel veel, maar die kijkt dan ook met een medische bril en ziet juist alles wat niet goed gaat.
dinsdag 11 juni 2024 09:21
Philo heeft juist een bijzonder realistische kijk op bevallingen. In tegenstelling tot jouw bewering dat je een hele zwangerschap kunt gaan zonder inwendig onderzoek. Als alles helemaal op rolletjes loopt, in theorie, ja. Maar dat is echt zelden de praktijk hoor. Ook bij een volstrekt normale zwangerschap en bevalling zal er vaak ergens toch wel een keer een toucher plaatsvinden.Minik schreef: ↑11-06-2024 09:02Philo kijkt vanuit haar expertise natuurlijk wel heel medisch naar een bevalling. Verder overigens super goede adviezen hoor!
Maar idd zou ik eerder kijken nu naar een holistisch vk of in elk geval een vk die echt met je mee wil denken en vertrouwen heeft. En handig om tijdens een zwangerschap goed na te denken over je keuzes als het toch medisch zou worden.
Bij voorbaat een ruggenprik of keizersnede aanraden vind ik persoonlijk wat heftig, omdat het ook niet zonder risico is! Echt prima als je zelf weloverwogen een ruggenprik kiest hoor, maar bekijk het goed van alle kanten en zie een keizersnede ook zeker niet als de makkelijke weg, het is een hele heftige operatie met risico’s.
Voor nu eerst maar zwanger proberen te worden. Ik probeerde met mijn bericht vooral de stress rondom allerlei inwendige onderzoeken weg te nemen. Want nogmaals, dat is niet nodig in een gezonde zwangerschap en bevalling. In Philo’s ervaring gebeurt dat ongetwijfeld wel heel veel, maar die kijkt dan ook met een medische bril en ziet juist alles wat niet goed gaat.
dinsdag 11 juni 2024 09:24
Ja dat klopt. Ik denk dat bij 99% van de vrouwen dit inderdaad gebeurt. Maar dat betekent niet dat dit bij 99% van de vrouwen ook noodzakelijk was geweest.Honingbij_ schreef: ↑11-06-2024 09:21Philo heeft juist een bijzonder realistische kijk op bevallingen. In tegenstelling tot jouw bewering dat je een hele zwangerschap kunt gaan zonder inwendig onderzoek. Als alles helemaal op rolletjes loopt, in theorie, ja. Maar dat is echt zelden de praktijk hoor. Ook bij een volstrekt normale zwangerschap en bevalling zal er vaak ergens toch wel een keer een toucher plaatsvinden.
Er is geen wetenschappelijk bewijs dat het meten van ontsluiting leidt tot betere uitkomsten bij bevallingen. En als je het meten van ontsluiting als reden voor toucheren dus niet meer zou hebben, hoef je ineens amper nog te toucheren.
dinsdag 11 juni 2024 09:50
Inwendig onderzoek is niet alleen om ontsluiting te meten.Minik schreef: ↑11-06-2024 09:24Ja dat klopt. Ik denk dat bij 99% van de vrouwen dit inderdaad gebeurt. Maar dat betekent niet dat dit bij 99% van de vrouwen ook noodzakelijk was geweest.
Er is geen wetenschappelijk bewijs dat het meten van ontsluiting leidt tot betere uitkomsten bij bevallingen. En als je het meten van ontsluiting als reden voor toucheren dus niet meer zou hebben, hoef je ineens amper nog te toucheren.
Ik snap je gedachtegang helemaal hoor, want ik wilde ook een zo natuurlijk mogelijke bevalling (net als jij ook veel onderzoek gedaan) en ik ben heel blij met hoe het gelopen is, maar heb tijdens de bevalling wel een paar keer een inwendig onderzoek gehad, in overleg.
Hoewel het een interessante discussie is, over routinematig inwendig onderzoek, vind ik die hier niet op zijn plaats. TO heeft een medisch probleem wat dit onderzoek moeilijker maakt, en wishful thinking dat het niet 'noodzakelijk' is gaat haar daar niet bij helpen. Een gedegen voorbereiding wel.
TO, ik kan je ook van harte aanraden een doula in te schakelen als het eenmaal zo ver is. Ik had een enorm ervaren vrouw, ontzettend kundig, bekend (en welkom) in heel veel ziekenhuizen in de regio. Ze heeft een heel groot werkgebied. Ik kan je een pb sturen als je wilt.
Ik heb het zelf gedaan ivm complexe ptss ivm seksueel misbruik - daarom ook voor een holistische verloskundige gekozen, maar zij hadden me aangeraden ook een doula in te schakelen, omdat die er 100% voor mij zou zijn en veel meer tijd neemt om je te leren kennen.
dinsdag 11 juni 2024 09:58
Ik snap je en ben het met je eens. Maarrrrr…Minik schreef: ↑11-06-2024 09:24Ja dat klopt. Ik denk dat bij 99% van de vrouwen dit inderdaad gebeurt. Maar dat betekent niet dat dit bij 99% van de vrouwen ook noodzakelijk was geweest.
Er is geen wetenschappelijk bewijs dat het meten van ontsluiting leidt tot betere uitkomsten bij bevallingen. En als je het meten van ontsluiting als reden voor toucheren dus niet meer zou hebben, hoef je ineens amper nog te toucheren.
In een ideale wereld waar de kraamverpleegsters en gynaecologen en o.k.’s en couveuses voor het oprapen liggen is dat zo. Maar de praktijk is dat de verloskamers vol liggen en dat de planner toch een beetje overzicht wil hebben zodat alle baby’s zo’n goed mogelijke start hebben en dat bereik je enkel door sommige bevallingen wat te bespoedigen en anderen wat uit te stellen. Een half uurtje hier en daar kan het verschil maken tussen 12 prima bevallingen, of 10 geweldige en 2 heel nare. Omdat ik dat geen prettige loterij vind, kies ik liever voor 12 x prima. En dan is toucheren heel handig om in te schatten hoe ver elke bevallende is.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
dinsdag 11 juni 2024 10:30
Dit is dus wat er mis is in de geboortezorg. Want je gaat dus uitstellen en bespoedigen en constant ingrijpen in een natuurlijk proces, ik kan hier echt kwaad om worden. Maar verder eens met greenladyfern dat deze discussie hier niet past. Succes TO! Er zijn gelukkig hele goede, kundige verloskundigen en doula’s die echt naar jou kijken en dan komt dit echt goed!ninanoname schreef: ↑11-06-2024 09:58Ik snap je en ben het met je eens. Maarrrrr…
In een ideale wereld waar de kraamverpleegsters en gynaecologen en o.k.’s en couveuses voor het oprapen liggen is dat zo. Maar de praktijk is dat de verloskamers vol liggen en dat de planner toch een beetje overzicht wil hebben zodat alle baby’s zo’n goed mogelijke start hebben en dat bereik je enkel door sommige bevallingen wat te bespoedigen en anderen wat uit te stellen. Een half uurtje hier en daar kan het verschil maken tussen 12 prima bevallingen, of 10 geweldige en 2 heel nare. Omdat ik dat geen prettige loterij vind, kies ik liever voor 12 x prima. En dan is toucheren heel handig om in te schatten hoe ver elke bevallende is.
dinsdag 11 juni 2024 11:07
Er zijn genoeg vrouwen waarbij het niet natuurlijk verloopt, om wat voor reden dan ook.l2l89 schreef: ↑11-06-2024 08:44@Philó: dankjewel voor je reactie. Het klopt dat het wellicht overkomt of ik deze manier van conceptie moet verdedigen. Dat komt denk ik voort uit dat mijn vriend nog heel lang het idee had dat het misschien toch wel (gezien de vorderingen) het idee (of de hoop?) had dat we op een natuurlijke manier gingen proberen. Hij had daar een heel romantisch beeld bij. En het heeft echt even geduurd voor hij dat ook kon loslaten. Dit gedoe speelt voor mij natuurlijk al 20 jaar, sinds ik voor het eerst een tampon probeerde en een paar jaar later voor het eerst penetratieseks probeerde. Voor mijn vriend is dit nog relatief nieuw, dus ik moest hem ook tijd geven om te wennen aan het idee dat conceptie niet zo natuurlijk zou verlopen. Gelukkig is hij daar nu helemaal oké mee.![☺️]()
Enne, ergens is het toch wel fijn dat als penetratieseks eenmaal gaat lukken, je niet meteen seks hoeft te hebben met als doel zwanger te worden, maar dat je in plaats daarvan gewoon kunt ontdekken wat jullie fijn vinden?
dinsdag 11 juni 2024 11:13
Fijn dat jullie er zelf rust in hebben gevonden! Een tip van mij; probeer goed vast te stellen wat het woordje natuurlijk voor jullie betekent. Bij een eerste kindje kiezen bijvoorbeeld veel vrouwen voor pijnstilling. Betekent dat dat de bevalling niet natuurlijk was? En stel dat is zo, wat betekent dat mentaal voor je? Wat ik bedoel te zeggen is dat in het woord natuurlijk vaak een waardeoordeel zit wat jezelf in de weg kan gaan staan. De natuur is vaak mild, maar niet altijd. Natuurlijk is niet altijd het allerbeste voor jou en baby (naar jouw eigen maatstaven).l2l89 schreef: ↑11-06-2024 08:44@Philó: dankjewel voor je reactie. Het klopt dat het wellicht overkomt of ik deze manier van conceptie moet verdedigen. Dat komt denk ik voort uit dat mijn vriend nog heel lang het idee had dat het misschien toch wel (gezien de vorderingen) het idee (of de hoop?) had dat we op een natuurlijke manier gingen proberen. Hij had daar een heel romantisch beeld bij. En het heeft echt even geduurd voor hij dat ook kon loslaten. Dit gedoe speelt voor mij natuurlijk al 20 jaar, sinds ik voor het eerst een tampon probeerde en een paar jaar later voor het eerst penetratieseks probeerde. Voor mijn vriend is dit nog relatief nieuw, dus ik moest hem ook tijd geven om te wennen aan het idee dat conceptie niet zo natuurlijk zou verlopen. Gelukkig is hij daar nu helemaal oké mee.![☺️]()
Een holistische (of caseload) verloskundige is inderdaad een goed idee. Zoek er eentje die ook bij een medische bevalling bij jou blijft. Het overgrote deel van de vrouwen die een eerste kindje krijgen (70-80%) wordt vroeg of laat medisch. Fijn als er dan een bekend gezicht bij blijft. Een doula naast je verloskundige is ook een mooie optie! Oh en leer de gynaecologen een keertje kennen
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in