Twijfels over timing
dinsdag 11 juni 2024 09:49
Tsja, waar twijfel ik over, eigenlijk over best veel dingen. Ik merk dat ik het spannend vind: de keuze maken om er écht voor te gaan.
Wat achtergrond: samen sinds 2012, getrouwd en we wonen in een ruime 2-onder-1-kap woning, met meer dan genoeg ruimte voor een kindje in een kindvriendelijke wijk. We hebben twee auto’s voor de deur. Ook financieel hebben we het op orde. Mijn man is eind 30 en ik begin 30. Wat dat betreft willen we ook niet al te lang meer wachten. Onze ouders leven allebei nog, dat blijft ook niet voor altijd.
Begin deze maand heb ik mijn koperspiraal eruit laten halen. Waarom ik dan toch twijfel? Ik vind een kind een enorme verantwoordelijkheid en ik twijfel of ik daar mentaal gezien klaar voor ben. Wij vinden het allebei heerlijk om ons eigen ding te kunnen doen, ook spontaan. En natuurlijk houden we van mooie reizen maken. Ik ben goed in plannen, mijn man wat minder. Hij is geen ochtendmens, ik wel en hij is een nachtbraker en avondmens. Wat dat betreft zouden we elkaar misschien goed kunnen aanvullen.
Mijn man is gek op kinderen en ik ook, bij het idee dat we samen een kindje krijgen smelt ik. Is dat dan de juiste reden? Ook om het NU te doen? Consessies zijn we bereid om te doen als dat nodig is, in avonden afspreken/sporten/reizen/financieel.
Aan vriendinnen vraag ik wel eens: wanneer wist je dat je er klaar voor was? Dan krijg ik meestal het antwoord: dat was geen moment, we zijn er gewoon voor gegaan en vooraf kun je je hierop niet voorbereiden.
Dus voor de vrouwen hier: wanneer was jij (en waren jullie) er klaar voor, wat gaf de doorslag?
Wat achtergrond: samen sinds 2012, getrouwd en we wonen in een ruime 2-onder-1-kap woning, met meer dan genoeg ruimte voor een kindje in een kindvriendelijke wijk. We hebben twee auto’s voor de deur. Ook financieel hebben we het op orde. Mijn man is eind 30 en ik begin 30. Wat dat betreft willen we ook niet al te lang meer wachten. Onze ouders leven allebei nog, dat blijft ook niet voor altijd.
Begin deze maand heb ik mijn koperspiraal eruit laten halen. Waarom ik dan toch twijfel? Ik vind een kind een enorme verantwoordelijkheid en ik twijfel of ik daar mentaal gezien klaar voor ben. Wij vinden het allebei heerlijk om ons eigen ding te kunnen doen, ook spontaan. En natuurlijk houden we van mooie reizen maken. Ik ben goed in plannen, mijn man wat minder. Hij is geen ochtendmens, ik wel en hij is een nachtbraker en avondmens. Wat dat betreft zouden we elkaar misschien goed kunnen aanvullen.
Mijn man is gek op kinderen en ik ook, bij het idee dat we samen een kindje krijgen smelt ik. Is dat dan de juiste reden? Ook om het NU te doen? Consessies zijn we bereid om te doen als dat nodig is, in avonden afspreken/sporten/reizen/financieel.
Aan vriendinnen vraag ik wel eens: wanneer wist je dat je er klaar voor was? Dan krijg ik meestal het antwoord: dat was geen moment, we zijn er gewoon voor gegaan en vooraf kun je je hierop niet voorbereiden.
Dus voor de vrouwen hier: wanneer was jij (en waren jullie) er klaar voor, wat gaf de doorslag?
dinsdag 11 juni 2024 10:04
Niet, je weet nooit of de timing goed is. En mijn vriendinnen denken er net zo over. Niemand voelde zich 100% 'klaar voor'.
Wij hebben ook best lang getwijfeld en achteraf had ik liever 2 jaar minder lang getwijfeld. Met de 2e was ik bijna 35 en dat was fysiek echt al zwaarder dan de 1e begin 30. Het kan ook zomaar even duren voordat je zwanger bent.
Wij doen nog steeds veel ons eigen ding hoor! En reizen met kinderen kan ook prima. Het enige wat ons nu tegenhoudt om vliegreizen te maken is de constante ooronstekingen van de jongste... Maar dat wordt hopelijk verholpen na de zomer.
Wij hebben ook best lang getwijfeld en achteraf had ik liever 2 jaar minder lang getwijfeld. Met de 2e was ik bijna 35 en dat was fysiek echt al zwaarder dan de 1e begin 30. Het kan ook zomaar even duren voordat je zwanger bent.
Wij doen nog steeds veel ons eigen ding hoor! En reizen met kinderen kan ook prima. Het enige wat ons nu tegenhoudt om vliegreizen te maken is de constante ooronstekingen van de jongste... Maar dat wordt hopelijk verholpen na de zomer.
dinsdag 11 juni 2024 10:04
De timing is nooit perfect. Als jullie zeker weten kinderen te willen, zie ik geen reden voor uitstel. Over 4 jaar vind je het nog steeds fijn om je eigen ding te doen en te reizen. Dat verandert niet.
Ik ben zelf eind 20 van baan veranderd omdat ik mijn baan niet parttime kon doen en ik behoorlijke reistijd had. Dus met een schuin oog op onze kinderwens. Maar de nieuwe baan bleek niet wat verwacht, maar ondanks jaarcontract en wetende dat ik niet wilde verlengen, toch ervoor gegaan. Dus zwanger uit dienst. Ideaal, nee. Maar net een nieuwe baan en zwanger is dat ook niet. Het is allemaal goed gekomen.
Het juiste moment komt nooit.
Ik ben zelf eind 20 van baan veranderd omdat ik mijn baan niet parttime kon doen en ik behoorlijke reistijd had. Dus met een schuin oog op onze kinderwens. Maar de nieuwe baan bleek niet wat verwacht, maar ondanks jaarcontract en wetende dat ik niet wilde verlengen, toch ervoor gegaan. Dus zwanger uit dienst. Ideaal, nee. Maar net een nieuwe baan en zwanger is dat ook niet. Het is allemaal goed gekomen.
Het juiste moment komt nooit.
dinsdag 11 juni 2024 10:05
Ik ben nu 35 weken zwanger en weet ook niet of ik er klaar voor ben haha, ik vond mijn leven heel leuk en prima voordat ik zwanger was.
Het was bij ons meer zo van; ik stop met de pil, we zien wel of het lukt.
En nu kan ik me niet meer indenken hoe het is om niet zwanger te zijn
heb echt heeel veel zin om ons kleine moppie te ontmoeten
En nee, ik denk niet dat het altijd heel leuk zal zijn. Het zal vast ook met momenten enorm kut zijn en dat ik denk: waarom wilde ik dit?
Maar ja, dat hoort erbij denk ik.
Het was bij ons meer zo van; ik stop met de pil, we zien wel of het lukt.
En nu kan ik me niet meer indenken hoe het is om niet zwanger te zijn
En nee, ik denk niet dat het altijd heel leuk zal zijn. Het zal vast ook met momenten enorm kut zijn en dat ik denk: waarom wilde ik dit?
Maar ja, dat hoort erbij denk ik.
dinsdag 11 juni 2024 10:11
Ik dacht dat ik er helemaal klaar voor was. Mijn vriend dacht altijd "ik wil het wel maar over een half jaar ofzo". En zo modderden we een tijdje aan:). Toen we besloten er voor te gaan - ik met het idee er klaar voor te zijn en hij met het idee dat het zo'n vaart niet zou lopen - was het direct de 1e poging raak. Grappig genoeg had ik ineens cold feet en kon het niet een maandje later en waarom toch zo snel?! Vriend stond er in met "we hebben nu 9 maanden om te wennen en de boel voor te bereiden. Komt helemaal goed". En uiteindelijk hoor ik soortgelijk bij iedereen om me heen. Er liggen altijd nog wel plannen die ervoor hadden gekund.... Luister naar je gevoel en spannend is het sowieso! Maar... bij enorme twijfel, niet doen.
dinsdag 11 juni 2024 10:44
"Hij is geen ochtendmens, ik wel en hij is een nachtbraker en avondmens. Wat dat betreft zouden we elkaar misschien goed kunnen aanvullen. "
Dat zijn wel dingen, die je even uit moet spreken. Betekent dat, dat jij altijd degene bent, die om 5 uur op zit met kind? zaterdag en zondag?
Want een ochtendmens zijn is 1 ding, maar babies zijn meer nachtmensen
En hoe verdeel je werk&zorg? Wie wordt gebeld bij ziekte? Hoe is je achtervang?
Een kind krijgen, doe je deels op gevoel, maar het is wel heel handig om je hoofd erbij te houden, voor je zwanger bent.
Dat zijn wel dingen, die je even uit moet spreken. Betekent dat, dat jij altijd degene bent, die om 5 uur op zit met kind? zaterdag en zondag?
Want een ochtendmens zijn is 1 ding, maar babies zijn meer nachtmensen
En hoe verdeel je werk&zorg? Wie wordt gebeld bij ziekte? Hoe is je achtervang?
Een kind krijgen, doe je deels op gevoel, maar het is wel heel handig om je hoofd erbij te houden, voor je zwanger bent.
dinsdag 11 juni 2024 10:48
Ik vind een kind een enorme verantwoordelijkheid en ik twijfel of ik daar mentaal gezien klaar voor ben. Wij vinden het allebei heerlijk om ons eigen ding te kunnen doen, ook spontaan. En natuurlijk houden we van mooie reizen maken. Ik ben goed in plannen, mijn man wat minder. Hij is geen ochtendmens, ik wel en hij is een nachtbraker en avondmens. Wat dat betreft zouden we elkaar misschien goed kunnen aanvullen.
Ik ben benieuwd waar het hem in zit voor jou, de dingen die je daarna benoemt vind ik er niet veel mee te maken hebben in elk geval. Ben je mentaal niet erg belastbaar, is dat wat je bedoelt? Spelen er psychische problemen mee? Zo ja, dan zou ik het heel verstandig vinden om daar eerst aan te werken én te kijken hoeveel ruimte daar nog in zit (bij echt te weinig mentale/psychische belastbaarheid zou ik dat een kind niet aandoen persoonlijk).
De rest is niet zo heel belangrijk eigenlijk. Enige waar je nog wel goed naar zou kunnen kijken is hoe de verdeling gaat worden. Jij bent goed in plannen, ga jij straks de hele derde shift op je nemen? Zou ik voor waken.
dinsdag 11 juni 2024 11:30
Diep van binnen weet je heel goed of je wel of geen kind wilt. Ik lees vooral twijfels en veel materiele zaken in jouw verhaal en ik kan niet in jouw hart kijken.
Maar goed. Wij hebben een dochter. Ze was nog maar een ukkie toen het kleintje van mijn zus werd geboren. We waren op kraamvisite, ik had de baby vast en opeens zegt er iemand: zo te zien wordt het voor jullie wel tijd voor een tweede.
Ik heb dat bevestigd met "mijn gezonde'' verstand. Maar mijn gevoel zei: zou je dat wel doen?
Toen ik, jaaaaaaaaaaren later, mijn mirena niet meer voelde én mijn menstruatie uitbleef... nouja, als het zo was geweest was het kindje welkom geweest hoor. Maar nee, heel diep van binnen ben ik blij dat het bij die ene is gebleven.
Bedenk vooral dat het een kindje absoluut niet boeit dat er twee auto's voor de deur staan. De eerste jaren boeit het ook niet dat jullie graag reizen. De eerste jaren wil zo'n kleintje vooral liefde en eten, een schoon kontje en graag een dekentje om warm te blijven en dat is het wel zo'n beetje. Of je dat nou regelt op een oude keukentafel of op een fancy commode interesseert hem of haar echt geen biet.
De vraag is of jij en je man een kindje willen. En die vraag staat volledig los van timing en spullen. Zolang je anderen moet vragen of je er wel of niet aan moet beginnen lijkt mij het antwoord nee.
Maar goed. Wij hebben een dochter. Ze was nog maar een ukkie toen het kleintje van mijn zus werd geboren. We waren op kraamvisite, ik had de baby vast en opeens zegt er iemand: zo te zien wordt het voor jullie wel tijd voor een tweede.
Ik heb dat bevestigd met "mijn gezonde'' verstand. Maar mijn gevoel zei: zou je dat wel doen?
Toen ik, jaaaaaaaaaaren later, mijn mirena niet meer voelde én mijn menstruatie uitbleef... nouja, als het zo was geweest was het kindje welkom geweest hoor. Maar nee, heel diep van binnen ben ik blij dat het bij die ene is gebleven.
Bedenk vooral dat het een kindje absoluut niet boeit dat er twee auto's voor de deur staan. De eerste jaren boeit het ook niet dat jullie graag reizen. De eerste jaren wil zo'n kleintje vooral liefde en eten, een schoon kontje en graag een dekentje om warm te blijven en dat is het wel zo'n beetje. Of je dat nou regelt op een oude keukentafel of op een fancy commode interesseert hem of haar echt geen biet.
De vraag is of jij en je man een kindje willen. En die vraag staat volledig los van timing en spullen. Zolang je anderen moet vragen of je er wel of niet aan moet beginnen lijkt mij het antwoord nee.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
dinsdag 11 juni 2024 11:32
Bedankt voor je zeer waardevolle bijdrage, we hebben ook nog 1 motor en een scooter. Daarnaast denken we erover om een derde auto aan te schaffen en een boot te kopen
dinsdag 11 juni 2024 11:34
Dat is zeker waar! Je weet nooit of het je gegeven is. Daar zijn we ons ook van bewust en hebben we ook al gesprekken over gehad.
dinsdag 11 juni 2024 11:41
Jazeker we hebben het hier over gehad. Sowieso in de weekenden willen we afwisselen en doordeweeks ik in de ochtend en hij avond/nacht. Daarnaast vinden we het belangrijk om te blijven bespreken of wat we nu bedacht hebben ook werkt in de praktijk.Lila-Linda schreef: ↑11-06-2024 10:44"Hij is geen ochtendmens, ik wel en hij is een nachtbraker en avondmens. Wat dat betreft zouden we elkaar misschien goed kunnen aanvullen. "
Dat zijn wel dingen, die je even uit moet spreken. Betekent dat, dat jij altijd degene bent, die om 5 uur op zit met kind? zaterdag en zondag?
Want een ochtendmens zijn is 1 ding, maar babies zijn meer nachtmensen
En hoe verdeel je werk&zorg? Wie wordt gebeld bij ziekte? Hoe is je achtervang?
Een kind krijgen, doe je deels op gevoel, maar het is wel heel handig om je hoofd erbij te houden, voor je zwanger bent.
We zijn allebei eigen ondernemer en kunnen daardoor met ons werk gemakkelijk schakelen. We werken allebei in een andere branche. Man werkt 4 dagen thuis en 1 dag op kantoor. Ivm herkenning vertel ik liever niet wat voor werk ik doe, maar de ervaring leert dat mijn agenda binnen 2 weken vaststaat en alles wat verder weg is, kan ik vrij invullen. Ik kan ook af en toe een avond werken.
Onze ouders willen we vragen om op te passen bij nood, mijn schoonouders zijn gepensioneerd. Eventueel een dagdeel vast oppassen voor een van onze ouders of beide ouders, maar is voor ons geen must. Dit willen we vragen als ik zwanger ben.
dinsdag 11 juni 2024 11:45
S-Groot schreef: ↑11-06-2024 10:48Ik ben benieuwd waar het hem in zit voor jou, de dingen die je daarna benoemt vind ik er niet veel mee te maken hebben in elk geval. Ben je mentaal niet erg belastbaar, is dat wat je bedoelt? Spelen er psychische problemen mee? Zo ja, dan zou ik het heel verstandig vinden om daar eerst aan te werken én te kijken hoeveel ruimte daar nog in zit (bij echt te weinig mentale/psychische belastbaarheid zou ik dat een kind niet aandoen persoonlijk).
De rest is niet zo heel belangrijk eigenlijk. Enige waar je nog wel goed naar zou kunnen kijken is hoe de verdeling gaat worden. Jij bent goed in plannen, ga jij straks de hele derde shift op je nemen? Zou ik voor waken.
Wat is de derde shift
Ik stel mij er wel op in dat ik degene zal zijn die de agenda beheert. We hebben dit de afgelopen jaren geprobeerd te veranderen maar dat leidde tot irritaties en gedoe. Nu hebben we daar een modus in gevonden door maandelijks samen te zitten en een kalender in te vullen. Wellicht dat we dat straks wekelijks moeten gaan doen.
Er spelen geen mentale problemen bij ons. Ik bedoel hiermee te zeggen dat ik het krijgen van een kind een verantwoordelijkheid vind die ik (en wij eigenlijk) serieus nemen, ook met alle uitdagingen die er vandaag de dag zijn.
dinsdag 11 juni 2024 11:52
Ik was er op mn 34e helemaal klaar voor maar toen zei mijn vriend (inmiddels ex) "oh ja ik wil ze toch niet". Zeven jaar relatie naar de knoppen, hart gebroken, einde relatie. Godzijdank liep ik binnen een jaar tegen mijn Grote Liefde op, maar ik kreeg long covid en werd doodziek. Na twee jaar eindelijk groen licht van de longarts om te starten. En Grote Liefde wilde er ook voor gaan. Ik was binnen 1,5 maand zwanger, maar na 9 weken eindigde het in een traumatische miskraam. Daarna heb ik een jaar lang gehoopt en gewacht, zonder resultaat en iedere maand teleurstelling. Vorig jaar gestart bij poli Fertiliteit, maar ik kreeg galstenen en ineens moest mijn galblaas eruit. Ik moest er 12 weken van herstellen. Toen een IVF-poging, maar de hormonen werkten niet goed genoeg. Tussendoor nog verhuisd, overspannen en verbouwd. Ik zit nu in de eerste echte goede poging met goede kansen. En ik ben net 40 geworden.
Wat ik hiermee zeggen wil; je weet niet hoe het gaat lopen. Misschien gaat het makkelijk, maar er kunnen ook enorm veel pechzaken op je pad komen. Een kind komt nooit uit, maar het kan ook gewoon jaren duren. Wacht niet te lang. Natuurlijk moet je niet het gevoel hebben "ik kan het TOTAAL NIET aan" maar enige twijfel is oke. Het belangrijkste is dat je een ijzersterke fundering in je relatie en met jezelf hebt.
Wat ik hiermee zeggen wil; je weet niet hoe het gaat lopen. Misschien gaat het makkelijk, maar er kunnen ook enorm veel pechzaken op je pad komen. Een kind komt nooit uit, maar het kan ook gewoon jaren duren. Wacht niet te lang. Natuurlijk moet je niet het gevoel hebben "ik kan het TOTAAL NIET aan" maar enige twijfel is oke. Het belangrijkste is dat je een ijzersterke fundering in je relatie en met jezelf hebt.
dinsdag 11 juni 2024 12:00
De derde shift is het regelwerk, dus bijvoorbeeld cadeautjes kopen voor verjaardagen (in eigen gezin en waar je heen gaat), zorgen voor nieuwe kleren voor de kinderen, uitjes organiseren etc.
Waar de eerste shift verwijst naar betaald werk buitenshuis en de tweede shift naar onbetaald werk in en om het huis, slaat de derde shift op datgene wat het gezin in praktische, sociale en emotionele zin nodig heeft. Moeders voelen zich hier vaker dan vaders verantwoordelijk voor, wat een sterke druk op hen legt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in