Huwelijk redden, maar hoe?
zondag 16 juni 2024 10:45
Waar te beginnen?
Ruim 15 jaar samen, 2 kinderen (3 en 6mnd), saaie baan en word gevoelsmatig opgeslokt door het gezinsleven, en ik snauw.
Om alles, om niks, tegen mijn man, tegen de oudste. Op het werk loop ik in de pas en voel ik mij een dood verveeld vogeltje. En thuis voel ik de druk om alle ballen hoog te houden. Man heeft 1000x aangegeven dat ik hem dan ook om hulp moet vragen, en ik vind dat het gezien moet worden ipv gevraagd, en ga dus weer snauwen.
Man wordt boos, begint inmiddels elke ruzie over scheiden, en ik begin weer te huilen en beterschap te beloven.
Uiteraard zit er van alles achter het boos worden van mijn man en mijn snauwen. En ik wil het echt oplossen! Maar waar begin je zoiets? Ik ben 1x bij de POH geweest vanwege een burnout een paar jaar geleden maar daar kwam vakantie tussendoor en daar heb ik het bij gelaten. De toen te drukke baan dus inmiddels ingeruild voor een saaie baan waar ik de uren af tel. En op het werk denk ik alleen: sjongejonge, deze tijd had ik beter aan het huishouden of de kinderen kunnen besteden. Ja, ook een nieuwe baan staat op het verlanglijstje, maar eerst wil ik zelf functioneren. Daarnaast al jaren een adhd vermoeden, wat impulsieve acties/gedachten niet helpt.
Dus, wie heeft er tips? Waar te beginnen? Ik wil je vrolijke ik weer terug vinden en mijn huwelijk redden, maar weet niet hoe.
Ruim 15 jaar samen, 2 kinderen (3 en 6mnd), saaie baan en word gevoelsmatig opgeslokt door het gezinsleven, en ik snauw.
Om alles, om niks, tegen mijn man, tegen de oudste. Op het werk loop ik in de pas en voel ik mij een dood verveeld vogeltje. En thuis voel ik de druk om alle ballen hoog te houden. Man heeft 1000x aangegeven dat ik hem dan ook om hulp moet vragen, en ik vind dat het gezien moet worden ipv gevraagd, en ga dus weer snauwen.
Man wordt boos, begint inmiddels elke ruzie over scheiden, en ik begin weer te huilen en beterschap te beloven.
Uiteraard zit er van alles achter het boos worden van mijn man en mijn snauwen. En ik wil het echt oplossen! Maar waar begin je zoiets? Ik ben 1x bij de POH geweest vanwege een burnout een paar jaar geleden maar daar kwam vakantie tussendoor en daar heb ik het bij gelaten. De toen te drukke baan dus inmiddels ingeruild voor een saaie baan waar ik de uren af tel. En op het werk denk ik alleen: sjongejonge, deze tijd had ik beter aan het huishouden of de kinderen kunnen besteden. Ja, ook een nieuwe baan staat op het verlanglijstje, maar eerst wil ik zelf functioneren. Daarnaast al jaren een adhd vermoeden, wat impulsieve acties/gedachten niet helpt.
Dus, wie heeft er tips? Waar te beginnen? Ik wil je vrolijke ik weer terug vinden en mijn huwelijk redden, maar weet niet hoe.
zondag 16 juni 2024 10:51
Proberen om toch samen te werken, jullie zitten in de tropenjaren 
. Met 2 kleine kinderen die veel aandacht vragen, moet je elkaar afwisselen. Als je alleen komt te staan ( dus scheiden), zal het er echt niet makkelijker door worden.
https://www.goedgezind.be/dossiers/even ... eef-je-ze/
https://www.goedgezind.be/dossiers/even ... eef-je-ze/
groentuintje wijzigde dit bericht op 16-06-2024 10:54
15.25% gewijzigd
Voor iedereen een groene tuin
zondag 16 juni 2024 10:52
Ik zou eerst naar je baan kijken, als dat gerepareerd is, is je relatie denk ik ook snel beter.
Het hebben van een saaie, uitputtende baan is funest voor je levensgeluk en ik vind het zonde dat zoveel mensen hier mee te maken hebben. Ik zelf heb ooit een carrièreswitch gedaan waarbij ik 40% minder ben gaan verdienen, maar ik ben een ander mens geworden, elke dag dankbaar.
Een leuke baan waar je wordt geïnspireerd, gemotiveerd en uitgedaagd maakt dat je voor energie thuis komt, waardoor jij deze zware tijd met 2 kleine kinderen beter aan kan.
Het hebben van een saaie, uitputtende baan is funest voor je levensgeluk en ik vind het zonde dat zoveel mensen hier mee te maken hebben. Ik zelf heb ooit een carrièreswitch gedaan waarbij ik 40% minder ben gaan verdienen, maar ik ben een ander mens geworden, elke dag dankbaar.
Een leuke baan waar je wordt geïnspireerd, gemotiveerd en uitgedaagd maakt dat je voor energie thuis komt, waardoor jij deze zware tijd met 2 kleine kinderen beter aan kan.
zondag 16 juni 2024 10:59
Stop met snauwen. Jij voelt je er rot bij, je andere gezinsleden duidelijk ook. Zeg waar je behoefte aan heb. Dit is namelijk gedrag en jij bent volwassen en zou toch in staat moeten zijn om dit bij te sturen.
Het klinkt alsof je man heel welwillend is, maar niet op de manier waarop het nu gaat. Zet het idee uit je hoofd dat je man kan raden wat je behoeftes zijn.
De meeste mensen kunnen dit niet.
Verdere zou ik er rekening mee houden dat je hormonaal gezien nog een rommeltje bent en dit invloed heeft op je mentale welzijn. En ik kan me voorstellen dat je met een druk gezinsleven en baan op je tandvlees loopt. Heb je tijd voor jezelf? Als in even sporten, afspreken met een vriendin etc.
De vraag die je jezelf kunt stellen:
Wat wil je dan wel?
Hoe zou je ideale situatie eruit zien en wat is er voor nodig om daar te komen?
Het klinkt alsof je man heel welwillend is, maar niet op de manier waarop het nu gaat. Zet het idee uit je hoofd dat je man kan raden wat je behoeftes zijn.
De meeste mensen kunnen dit niet.
Verdere zou ik er rekening mee houden dat je hormonaal gezien nog een rommeltje bent en dit invloed heeft op je mentale welzijn. En ik kan me voorstellen dat je met een druk gezinsleven en baan op je tandvlees loopt. Heb je tijd voor jezelf? Als in even sporten, afspreken met een vriendin etc.
De vraag die je jezelf kunt stellen:
Wat wil je dan wel?
Hoe zou je ideale situatie eruit zien en wat is er voor nodig om daar te komen?
This is not kosher!
zondag 16 juni 2024 11:00
Dit was mijn plan tijdens mijn kraamverlof, maar is er uiteraard ook niet van gekomen. De logica 1.5 jaar geleden was: een leidinggevende functie inruilen voor een uitvoerende functie is makkelijker te combineren met een gezin. Toen was er 1 kind, nu dus 2. Dus waar ik een soort bang voor ben ik dat ik op twee plekken de drukte niet kan handelen. Maar dit is inderdaad door vermoeiend om de verkeerde redendreams schreef: ↑16-06-2024 10:52Ik zou eerst naar je baan kijken, als dat gerepareerd is, is je relatie denk ik ook snel beter.
Het hebben van een saaie, uitputtende baan is funest voor je levensgeluk en ik vind het zonde dat zoveel mensen hier mee te maken hebben. Ik zelf heb ooit een carrièreswitch gedaan waarbij ik 40% minder ben gaan verdienen, maar ik ben een ander mens geworden, elke dag dankbaar.
Een leuke baan waar je wordt geïnspireerd, gemotiveerd en uitgedaagd maakt dat je voor energie thuis komt, waardoor jij deze zware tijd met 2 kleine kinderen beter aan kan.
zondag 16 juni 2024 11:02
Nee, want dat mond alleen maar uit op nog meer ruzie en verwijten.
Vandaar mijn vraag hier
zondag 16 juni 2024 11:06
Zijn de taken (eerlijk) verdeeld of zien jullie wel?
Hier helpt het dat we ieder zo onze taken verdeeld en afgesproken hebben. En bemoeien ons niet met de uitvoering ervan. Echter als ik een keer overloop dan ziet mijn vriend dat uit zichzelf ook niet echt dat het fijn is dat hij een taak eens overneemt en moet ik dan ook echt vragen. Daar irriteer ik me dan ook aan omdat andersom ik soms uit mezelf wel dingen voor hem oppak (wat soms dan ook niet eens opgemerkt wordt).
Vanuit hem geen slechte intentie, maar het werkt bij hem gewoon anders. Ik probeer dus nu maar wat meer te laten gaan. Vragen zit niet echt in m’n aard, het voelt voor mij ook wat onderdanig ofzo, moet in ieder geval een drempel over. Dus nu kies ik er soms voor om mijn taak wel eens over te slaan en uit mezelf dus ook maar niet meer hem te helpen in zijn taken want onbewust ontleen je daar wat aan en stoort het des te meer als het andersom niet gebeurd en alleen ik had er last van.
Hier helpt het dat we ieder zo onze taken verdeeld en afgesproken hebben. En bemoeien ons niet met de uitvoering ervan. Echter als ik een keer overloop dan ziet mijn vriend dat uit zichzelf ook niet echt dat het fijn is dat hij een taak eens overneemt en moet ik dan ook echt vragen. Daar irriteer ik me dan ook aan omdat andersom ik soms uit mezelf wel dingen voor hem oppak (wat soms dan ook niet eens opgemerkt wordt).
Vanuit hem geen slechte intentie, maar het werkt bij hem gewoon anders. Ik probeer dus nu maar wat meer te laten gaan. Vragen zit niet echt in m’n aard, het voelt voor mij ook wat onderdanig ofzo, moet in ieder geval een drempel over. Dus nu kies ik er soms voor om mijn taak wel eens over te slaan en uit mezelf dus ook maar niet meer hem te helpen in zijn taken want onbewust ontleen je daar wat aan en stoort het des te meer als het andersom niet gebeurd en alleen ik had er last van.
zondag 16 juni 2024 11:07
Dan kun je er beter mee kappen. Sorry. Hoe onnozel is het om te denken dat zonder praten je huwelijk te redden is?Appelstroop schreef: ↑16-06-2024 11:02Nee, want dat mond alleen maar uit op nog meer ruzie en verwijten.
Vandaar mijn vraag hier
zondag 16 juni 2024 11:08
Appelstroop schreef: ↑16-06-2024 10:45Man heeft 1000x aangegeven dat ik hem dan ook om hulp moet vragen, en ik vind dat het gezien moet worden ipv gevraagd, en ga dus weer snauwen.
Wat zijn de dingen die hij volgens jou moet zien en die hij niet ziet?
Zou het makkelijker zijn als hij verantwoordelijkheden krijgt over bepaalde taken, zodat hij weet dat hij dat moet doen, zonder dat jij het hoeft te vragen? Bijv hem alle boodschappen laten regelen, en alle contacten met het kdv.
Coffee is never my cup of tea
zondag 16 juni 2024 11:10
In het eerste jaar van mijn jongste was ik ook niet te genieten.
Ik deed alles half. Mijn werk half, mijn kinderen half, mijn man half en ik kwam zelf niet aan mezelf toe.
Ik werd geleefd, ik zat vast in mijn vaste ritme en weinig slaap en veel klusjes maakten van mij een vreselijk mens.
Het enige wat ik kon doen was de tijd uitzitten tot het rustiger werd. Het was vreselijk. Ik had een continu schuldgevoel en was heel gestressed.
Ik kon me niet ontspannen en stond altijd aan.
Geen tips, behalve dat het beter word als je oudste naar de basisschool gaat.
Ik deed alles half. Mijn werk half, mijn kinderen half, mijn man half en ik kwam zelf niet aan mezelf toe.
Ik werd geleefd, ik zat vast in mijn vaste ritme en weinig slaap en veel klusjes maakten van mij een vreselijk mens.
Het enige wat ik kon doen was de tijd uitzitten tot het rustiger werd. Het was vreselijk. Ik had een continu schuldgevoel en was heel gestressed.
Ik kon me niet ontspannen en stond altijd aan.
Geen tips, behalve dat het beter word als je oudste naar de basisschool gaat.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zondag 16 juni 2024 11:11
Dit. Als je niet wil praten, waarom blijf je dan nog? Man geeft het notabene aan, maar TO hoort het niet te moeten vragen. Kom op he. Dan is het ook wel klaar.Japiekrekel schreef: ↑16-06-2024 11:07Dan kun je er beter mee kappen. Sorry. Hoe onnozel is het om te denken dat zonder praten je huwelijk te redden is?
zondag 16 juni 2024 11:15
Stop in elk geval direct met je kindje van 3(!) af te snauwen! Die snapt daar helemaal niks van en verdient het niet om tegen gesnauwd te worden. Dat heb je maar op te brengen. Zoek voor jezelf hulp en volg die ook echt op in plaats van uitstellen en de oorzaken buiten jezelf te zoeken. Jij bent verantwoordelijk voor jouw gedrag.
sweetfirefly wijzigde dit bericht op 16-06-2024 11:18
0.30% gewijzigd
Even geen inspiratie.
zondag 16 juni 2024 11:15
Even de knuppel in het hoenderhok:Appelstroop schreef: ↑16-06-2024 11:02Nee, want dat mond alleen maar uit op nog meer ruzie en verwijten.
Vandaar mijn vraag hier
Wat is jouw aandeel hier in?
Verder klink ik wellicht hard, maar ik snap heel erg dat je niet happy bent. Ben je ook somber? Neurodiverse mensen hebben toch best een groter risico op depressie en angstklachten. Een nieuwe baby is echt een enorme trigger.
This is not kosher!
zondag 16 juni 2024 11:17
Natuurlijk is de WIL om te praten er wel. Maar in no time schiet of ik in de verdediging en ga snauwen / ontkennen. Of hij wordt woest, gaat schelden en daarna negeren.
Heel kinderachtig inderdaad, ik vraag niet voor niks om hulp
zondag 16 juni 2024 11:18
En je verwacht dat hier een gouden tip uit de lucht komt vallen zonder dat jij iets hoeft te doen?Appelstroop schreef: ↑16-06-2024 11:17Natuurlijk is de WIL om te praten er wel. Maar in no time schiet of ik in de verdediging en ga snauwen / ontkennen. Of hij wordt woest, gaat schelden en daarna negeren.
Heel kinderachtig inderdaad, ik vraag niet voor niks om hulp
zondag 16 juni 2024 11:19
Ik zou niet te veel schrikken dat praten niet lukt als jullie op zijn.
Plan lijkt me eerder dat je even zakelijk moet kijken waar je iets meer ademruimte kunt creëren.
Volgens mij kan dat door een vaste afspraak over taken. Niet moeten vragen (klinkt leuk maar is killing en dan blijf jij de eindverantwoordelijke), maar duidelijk verdelen. En eventueel ook één of twee vaste momenten inplannen om samen de dingen die niet gelukt zijn aan te pakken.
Je werk proberen te accepteren als verloren uren waar je geld mee verdient. Dus niet tijdens je werk denken aan hoe je die tijd beter had kunnen besteden. En ondertussen uitkijken naar iets anders.
En streng tegen jezelf zijn m.b.t. het snauwen. Probeer het jezelf te verbieden. En als het toch gebeurt je excuses aanbieden. Niet voor de reden dat je snauwde, maar voor het snauwen zelf.
Plan lijkt me eerder dat je even zakelijk moet kijken waar je iets meer ademruimte kunt creëren.
Volgens mij kan dat door een vaste afspraak over taken. Niet moeten vragen (klinkt leuk maar is killing en dan blijf jij de eindverantwoordelijke), maar duidelijk verdelen. En eventueel ook één of twee vaste momenten inplannen om samen de dingen die niet gelukt zijn aan te pakken.
Je werk proberen te accepteren als verloren uren waar je geld mee verdient. Dus niet tijdens je werk denken aan hoe je die tijd beter had kunnen besteden. En ondertussen uitkijken naar iets anders.
En streng tegen jezelf zijn m.b.t. het snauwen. Probeer het jezelf te verbieden. En als het toch gebeurt je excuses aanbieden. Niet voor de reden dat je snauwde, maar voor het snauwen zelf.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zondag 16 juni 2024 11:19
In therapie voor jezelf en relatietherapie voor jullie beiden. Hulp vragen doe je niet en kennelijk maakt je man ook geen afspraken met jou zodat hij zichzelf ook verantwoordelijk maakt voor jullie gezamenlijke huishouden.
Bijvoorbeeld dat hij voortaan standaard stofzuigt en de badkamer schoonmaakt en de was doet en dat helemaal zelf regelt zodat jij daar nooit naar hoeft om te kijken.
Bijvoorbeeld dat hij voortaan standaard stofzuigt en de badkamer schoonmaakt en de was doet en dat helemaal zelf regelt zodat jij daar nooit naar hoeft om te kijken.
zondag 16 juni 2024 11:21
Een saaie baan vreet juist energie. De momenten dat je uit huis bent moeten je iets brengen, niet iets kosten. Ik zou dus wel inzetten op ander werk.
En daarnaast zal je echt moeten gaan praten met man. Is het echt zo dat hij te weinig doet? Of verwijt jij hem oneerlijke dingen? Als een dergelijk gesprek niet mogelijk is dan valt er ook niks op te lossen.
En stop met snauwen. Dat is echt niet constructief. Wat heb je nodig van man? Geef dat eerlijk aan.
En daarnaast zal je echt moeten gaan praten met man. Is het echt zo dat hij te weinig doet? Of verwijt jij hem oneerlijke dingen? Als een dergelijk gesprek niet mogelijk is dan valt er ook niks op te lossen.
En stop met snauwen. Dat is echt niet constructief. Wat heb je nodig van man? Geef dat eerlijk aan.
zondag 16 juni 2024 11:26
En dat snauwen herken ik heel goed. Als je moe bent en verveeld en gestressed dan wil je helemaal niet praten of lukt het zoals je zelf zegt niet. En logisch, want je zit nu in een situatie waarin het heel moeilijk is om sociaal wenselijk gedrag te laten zien.
Het lijkt alsof je helemaal verlamd bent, aangezien je na 1 afspraak met poh gestopt bent. Ik zou dit echt weer opstarten.
Het lijkt alsof je helemaal verlamd bent, aangezien je na 1 afspraak met poh gestopt bent. Ik zou dit echt weer opstarten.
zondag 16 juni 2024 11:28
Ik lees dat je probleem is dat jij thuis overal verantwoordelijk voor bent, zelfs om hem om 'hulp' te vragen? Maak daar afspraken over, zoals ook door vorige posters gesuggereerd. Spreek hem aan als hij die daarna niet nakomt. In hoeverre hij zijn volwassen taken nakomt en of daarover met jou een volwassen gesprek kan houden maakt of het huwelijk goed is.
Je baan is niet het probleem, dat het saai is kan je nu wel gebruiken.
Je kinderen zijn niet het probleem, dus stop met snauwen, roep jezelf tot de orde. Kinderen zorgen alleen voor veel extra regeltaken, zie hierboven mijn huishoudelijk advies.
Je baan is niet het probleem, dat het saai is kan je nu wel gebruiken.
Je kinderen zijn niet het probleem, dus stop met snauwen, roep jezelf tot de orde. Kinderen zorgen alleen voor veel extra regeltaken, zie hierboven mijn huishoudelijk advies.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in