Grip kwijt op dochter (15)
donderdag 6 juni 2024 15:17
Beste forummers,
Ik heb een nieuwe nick aangemaakt, schaam me erg voor de situatie waar ik in zit. Ik heb geen grip meer op mijn dochter (15) en ben bang om haar te verliezen aan mijn ex. We hebben co-ouderschap, maar ik voel dat ze van me wegdrijft. Ze neemt mij de scheiding kwalijk en snapt niet waarom ik mijn ex eruit heb gegooid (hij ging vreemd, ik heb te lang mijn ogen gesloten). Dochter wil haar oude leventje terug. Snap ik, ik zou ook niets liever willen. Maar het is zoals het is. Haar verdriet en boosheid doen me pijn. Voor mij is de scheiding beter, maar zij is ongelukkig en ik zie haar afglijden. Ze heeft al therapie, maar komt vaak de afspraken niet na. Spijbelt, drinkt, rookt, en het ergste: ze vertrekt naar ex als wij ruzie hebben en dreigt om bij hem te gaan wonen. Wat dan? Ik moet er niet aan denken om haar kwijt te raken. Ex woont bij zijn nieuwe liefde en haar kids. Het is daar de zoete inval. Dochter geniet van die sfeer. Ik ben alleen en kan geen echt gezinsleven bieden met gezelligheid en alle dagen feest. Wat als ze straks daar wil wonen?
En nog iets. Dochter heeft sinds een paar maanden een vriendje (19). Ze is erg verliefd, maar mijn gevoel over hem is dubbel. Ik weet het niet goed, soms denk ik dat het aan mij ligt, maar ik kan mijn gevoel niet negeren. Hij heeft erg veel geld voor zijn leeftijd, koopt dure cadeaus voor dochter, is vaag over hoe hij het geld verdient. Dochter is kwetsbaar, ik wil haar beschermen maar hoe? Bij mijn ex mag haar vriendje altijd blijven slapen dus ik heb ook toestemming gegeven. Het wringt wel. Ik voel me niet meer thuis in mijn eigen huis. Laatst lag de jongen opeens in ons bad, ook nog te roken (had deur niet op slot gedaan). Ik heb me snel omgedraaid en later gezegd dat hij niet mag roken in huis. Daarna kreeg ik meteen bonje met dochter. Het is ook haar huis, zegt ze, en anders gaat ze wel bij haar vader wonen, die doet niet moeilijk. Ik weet het even niet. Mijn kind heeft het zwaar, maar ik wil haar niet verliezen aan mijn ex.
Wat zouden jullie doen? Veel dank voor het lezen.
Ik heb een nieuwe nick aangemaakt, schaam me erg voor de situatie waar ik in zit. Ik heb geen grip meer op mijn dochter (15) en ben bang om haar te verliezen aan mijn ex. We hebben co-ouderschap, maar ik voel dat ze van me wegdrijft. Ze neemt mij de scheiding kwalijk en snapt niet waarom ik mijn ex eruit heb gegooid (hij ging vreemd, ik heb te lang mijn ogen gesloten). Dochter wil haar oude leventje terug. Snap ik, ik zou ook niets liever willen. Maar het is zoals het is. Haar verdriet en boosheid doen me pijn. Voor mij is de scheiding beter, maar zij is ongelukkig en ik zie haar afglijden. Ze heeft al therapie, maar komt vaak de afspraken niet na. Spijbelt, drinkt, rookt, en het ergste: ze vertrekt naar ex als wij ruzie hebben en dreigt om bij hem te gaan wonen. Wat dan? Ik moet er niet aan denken om haar kwijt te raken. Ex woont bij zijn nieuwe liefde en haar kids. Het is daar de zoete inval. Dochter geniet van die sfeer. Ik ben alleen en kan geen echt gezinsleven bieden met gezelligheid en alle dagen feest. Wat als ze straks daar wil wonen?
En nog iets. Dochter heeft sinds een paar maanden een vriendje (19). Ze is erg verliefd, maar mijn gevoel over hem is dubbel. Ik weet het niet goed, soms denk ik dat het aan mij ligt, maar ik kan mijn gevoel niet negeren. Hij heeft erg veel geld voor zijn leeftijd, koopt dure cadeaus voor dochter, is vaag over hoe hij het geld verdient. Dochter is kwetsbaar, ik wil haar beschermen maar hoe? Bij mijn ex mag haar vriendje altijd blijven slapen dus ik heb ook toestemming gegeven. Het wringt wel. Ik voel me niet meer thuis in mijn eigen huis. Laatst lag de jongen opeens in ons bad, ook nog te roken (had deur niet op slot gedaan). Ik heb me snel omgedraaid en later gezegd dat hij niet mag roken in huis. Daarna kreeg ik meteen bonje met dochter. Het is ook haar huis, zegt ze, en anders gaat ze wel bij haar vader wonen, die doet niet moeilijk. Ik weet het even niet. Mijn kind heeft het zwaar, maar ik wil haar niet verliezen aan mijn ex.
Wat zouden jullie doen? Veel dank voor het lezen.
donderdag 6 juni 2024 16:26
Lees je in over ouderverstoting.
Ik weet niet hoe je met je ex omgaat, maar misschien kun je een gezamenlijk plan de campagne maken met evt een professional?
En het klinkt ook een beetje alsof je een soort schuldgevoel hebt dat je je vreemdgaande ex niet langer hebt laten vreemdgaan terwijl jij zijn natje en droogje verzorgde en gezellig eronder bleef, zo zit het niet natuurlijk!
Ik weet niet hoe je met je ex omgaat, maar misschien kun je een gezamenlijk plan de campagne maken met evt een professional?
En het klinkt ook een beetje alsof je een soort schuldgevoel hebt dat je je vreemdgaande ex niet langer hebt laten vreemdgaan terwijl jij zijn natje en droogje verzorgde en gezellig eronder bleef, zo zit het niet natuurlijk!
donderdag 6 juni 2024 16:55
Is je ex een goede vader? Dan zou ik adviseren dat ze daar (tijdelijk) gaat wonen, hoe heftig dat ook voor jou is. Co-ouderschap kan best lastig zijn op die leeftijd, klinkt ook alsof de scheiding nog behoorlijk vers is.
Zoek professionele hulp voor jezelf. Wellicht dat opvoedondersteuning jou ook kan helpen.
Zoek professionele hulp voor jezelf. Wellicht dat opvoedondersteuning jou ook kan helpen.
donderdag 6 juni 2024 16:59
Bij je ex heeft ze een sociaal/ gezinsleven dat jij haar niet kan bieden. Misschien is het niet zo'n slecht idee dat ze daar gaat wonen en om haar geluk op de eerste plaats te zetten. Als ze daar woont zal het er waarschijnlijk ook anders aan toegaan dan wanneer ze er alleen op bezoek is / naartoe vlucht.
En qua 'foute' vriendjes is het m.i. vaak beter om die juist wel thuis te ontvangen, dan heb je er meer zicht op. Hoe meer jij laat merken dat je hem afkeurt, hoe meer je dochter zich juist tegen jou gaat afzetten en zich aan hem vastklampt
En qua 'foute' vriendjes is het m.i. vaak beter om die juist wel thuis te ontvangen, dan heb je er meer zicht op. Hoe meer jij laat merken dat je hem afkeurt, hoe meer je dochter zich juist tegen jou gaat afzetten en zich aan hem vastklampt
impala wijzigde dit bericht op 06-06-2024 17:07
52.78% gewijzigd
.
donderdag 6 juni 2024 17:05
Wat een moeilijke situatie! En waarom zou je je ervoor schamen? Je dochter voelt jouw onzekerheid feilloos aan, en maakt - als een echte puber - daar grenzeloos misbruik van omdat ze weet dat je bang bent haar kwijt te raken.
De beste manier om je dochter vast te houden is door haar los te laten. Vertrouw op je opvoeding tot nu toe, vertrouw op haar gezond verstand. Op deze leeftijd zetten dochters zich sowieso al tegen hun moeder af; soms gaat dat geleidelijk zonder veel strubbelingen, maar soms gaat dat keihard. En jij bent nu de gebeten hond, want jij hebt haar leven verstoord (vanuit haar perspectief).
Maar vergeet nooit, dat ze een onzekere puber is! Wat er ook gebeurt, laat haar voelen dat je onvoorwaardelijk van haar houdt, dat je er altijd voor haar zult zijn, dat ze altijd bij jou terecht kan.
Als ze bij haar vader wil gaan wonen, dan gaat ze bij haar vader wonen. Dat kun je niet tegenhouden, hoe verdrietig jij dat ook vindt. Maar heus, er komt een dag dat ze beseft wat jij voor haar betekent, en als ze weet dat ze altijd welkom is komt ze ook wel weer terug. Een illusie armer, een ervaring rijker.
Opstandige pubers leren nu eenmaal door flink op hun bek te gaan, jij als moeder kan haar niet meer behoeden voor misstappen, ze wordt door schade en schande wijs. Maar de basis: een liefhebbende moeder, is ongelooflijk belangrijk!
De beste manier om je dochter vast te houden is door haar los te laten. Vertrouw op je opvoeding tot nu toe, vertrouw op haar gezond verstand. Op deze leeftijd zetten dochters zich sowieso al tegen hun moeder af; soms gaat dat geleidelijk zonder veel strubbelingen, maar soms gaat dat keihard. En jij bent nu de gebeten hond, want jij hebt haar leven verstoord (vanuit haar perspectief).
Maar vergeet nooit, dat ze een onzekere puber is! Wat er ook gebeurt, laat haar voelen dat je onvoorwaardelijk van haar houdt, dat je er altijd voor haar zult zijn, dat ze altijd bij jou terecht kan.
Als ze bij haar vader wil gaan wonen, dan gaat ze bij haar vader wonen. Dat kun je niet tegenhouden, hoe verdrietig jij dat ook vindt. Maar heus, er komt een dag dat ze beseft wat jij voor haar betekent, en als ze weet dat ze altijd welkom is komt ze ook wel weer terug. Een illusie armer, een ervaring rijker.
Opstandige pubers leren nu eenmaal door flink op hun bek te gaan, jij als moeder kan haar niet meer behoeden voor misstappen, ze wordt door schade en schande wijs. Maar de basis: een liefhebbende moeder, is ongelooflijk belangrijk!
donderdag 6 juni 2024 17:12
Ik weet niet hoe het ouderschapsplan eruit ziet en hoe aan co-ouderschap invulling wordt gegeven als je dochter niet bij haar vader woont maar misschien is het een idee dat zij juist wel bij haar vader gaat wonen. Laat haar maar even los en laat vooral altijd blijken dat jouw deur altijd open staat.
donderdag 6 juni 2024 17:24
Zoiets was ik ook net aan het typen.impala schreef: ↑06-06-2024 16:59Bij je ex heeft ze een sociaal/ gezinsleven dat jij haar niet kan bieden. Misschien is het niet zo'n slecht idee dat ze daar gaat wonen en om haar geluk op de eerste plaats te zetten. Als ze daar woont zal het er waarschijnlijk ook anders aan toegaan dan wanneer ze er alleen op bezoek is / naartoe vlucht.
En qua 'foute' vriendjes is het m.i. vaak beter om die juist wel thuis te ontvangen, dan heb je er meer zicht op. Hoe meer jij laat merken dat je hem afkeurt, hoe meer je dochter zich juist tegen jou gaat afzetten en zich aan hem vastklampt
Weet dochter waarom jullie zijn gescheiden?
donderdag 6 juni 2024 17:45
Voor wie is het erg als dochter bij vader gaat wonen en bij jou langskomt, net als hoe ze het nu andersom bij vader doet?
Je raakt haar niet emotioneel kwijt als ze een andere slaapplek heeft, misschien is ze wat minder vaak fysiek bij jou aanwezig. Je bent en blijft haar moeder. Door een continue strijd over eigenlijk alles (waar ze is, met wie ze is, wat ze wel en niet doet) raak je haar straks wel eerder kwijt. Want wie heeft er nou zin in continue strijd en waarom zou je dan inderdaad niet weglopen als je een goede uitweg hebt?
Los van dat het geen goed of sociaal wenselijk gedrag is, heeft ze haar vader net zo goed als opvoeder. Dat zou niet alleen op jou neer moeten komen. Zit jij met de vader op een lijn? Daar zal ze net zo goed grenzen opgelegd krijgen als bij jou. Het gras is niet altijd groener dan aan de overkant.
Je raakt haar niet emotioneel kwijt als ze een andere slaapplek heeft, misschien is ze wat minder vaak fysiek bij jou aanwezig. Je bent en blijft haar moeder. Door een continue strijd over eigenlijk alles (waar ze is, met wie ze is, wat ze wel en niet doet) raak je haar straks wel eerder kwijt. Want wie heeft er nou zin in continue strijd en waarom zou je dan inderdaad niet weglopen als je een goede uitweg hebt?
Los van dat het geen goed of sociaal wenselijk gedrag is, heeft ze haar vader net zo goed als opvoeder. Dat zou niet alleen op jou neer moeten komen. Zit jij met de vader op een lijn? Daar zal ze net zo goed grenzen opgelegd krijgen als bij jou. Het gras is niet altijd groener dan aan de overkant.
donderdag 6 juni 2024 17:52
Weet je dochter dan niet waarom jullie uit elkaar zijn? Ze is 15, heeft ze dan niets mee gekregen van de problemen thuis toen die er waren?
Je bent er nu niets meer mee maar toen mijn ouders gingen scheiden was dat totaal onverwacht. Er was blijkbaar heel veel gaande achter mijn rug, er was nooit ruzie waar ik bij was en achteraf bekeken was de scheiding voor mij minder traumatisch geweest als ik wel had geweten hoe het er thuis aan toe ging....
Maar soit... klinkt heel heftig allemaal, jouw radeloosheid is erg heftig. Als je dochter nog niet weet waarom jullie uit elkaar zijn is het hoog tijd dat ze dat wel weet. En loslaten, zoals velen aanraden, lijkt me verschrikkelijk pijnlijk maar wel een goede raad. Laat haar wel klaar en duidelijk weten dat je er bent voor haar en zij welkom is.
En wat dat vriendje betreft: jij betaalt de rekening en beslist wat er wel en niet kan thuis! Laat je niet doen hoor!
Heel erg veel sterkte...
Je bent er nu niets meer mee maar toen mijn ouders gingen scheiden was dat totaal onverwacht. Er was blijkbaar heel veel gaande achter mijn rug, er was nooit ruzie waar ik bij was en achteraf bekeken was de scheiding voor mij minder traumatisch geweest als ik wel had geweten hoe het er thuis aan toe ging....
Maar soit... klinkt heel heftig allemaal, jouw radeloosheid is erg heftig. Als je dochter nog niet weet waarom jullie uit elkaar zijn is het hoog tijd dat ze dat wel weet. En loslaten, zoals velen aanraden, lijkt me verschrikkelijk pijnlijk maar wel een goede raad. Laat haar wel klaar en duidelijk weten dat je er bent voor haar en zij welkom is.
En wat dat vriendje betreft: jij betaalt de rekening en beslist wat er wel en niet kan thuis! Laat je niet doen hoor!
Heel erg veel sterkte...
donderdag 6 juni 2024 17:57
Ik denk dat hier een omdenkje op zn plaats is. Je verliest haar niet aan je ex, ze gaat gewoon bij haar vader wonen.
Voor haar fijn en jij bent even af van het gezeur en het gedoe inclusief vriendje.
Spreek dagen af waarop ze (al dan niet met vriendje) gezellig bij je komt eten/slapen/chillen enz en dat is het.
En dan gewoon een poosje aankijken.
Voor haar fijn en jij bent even af van het gezeur en het gedoe inclusief vriendje.
Spreek dagen af waarop ze (al dan niet met vriendje) gezellig bij je komt eten/slapen/chillen enz en dat is het.
En dan gewoon een poosje aankijken.
...
donderdag 6 juni 2024 18:00
Heel veel sterkte!
Ik was zelf een zeer rottige puber dus herken sommige dingen in bovenstaande wel, mijn eerste vraag is waarom is ze nog niet naar haar vader vertrokken als ze er telkens mee dreigt?
Bovenstaande reacties hebben al veel goede tips, zorg dat jij de regels in huis blijft maken en laat je niet manipuleren.
Zorg wel dat ze weet en benoem het ook, dat ze áltijd een thuis bij je heeft en dat ze niets tegen haar wil in hoeft te doen.
Hou het algemeen en niet op haar vriend, ik snap dat je jezelf daar zorgen om maakt.
Dat zou ik zelf ook doen, uit mijn ervaring als losgeslagen puber weet ik wel dat het voor mij een heel veilig gevoel was dat ik wist altijd een thuis en vertrouwenspersoon te hebben.
Hopelijk is er goed contact met de vader en kun je ook eens met hem om tafel hierover, en schakel zelf hulp in.
Niets om je voor te schamen!
Ik was zelf een zeer rottige puber dus herken sommige dingen in bovenstaande wel, mijn eerste vraag is waarom is ze nog niet naar haar vader vertrokken als ze er telkens mee dreigt?
Bovenstaande reacties hebben al veel goede tips, zorg dat jij de regels in huis blijft maken en laat je niet manipuleren.
Zorg wel dat ze weet en benoem het ook, dat ze áltijd een thuis bij je heeft en dat ze niets tegen haar wil in hoeft te doen.
Hou het algemeen en niet op haar vriend, ik snap dat je jezelf daar zorgen om maakt.
Dat zou ik zelf ook doen, uit mijn ervaring als losgeslagen puber weet ik wel dat het voor mij een heel veilig gevoel was dat ik wist altijd een thuis en vertrouwenspersoon te hebben.
Hopelijk is er goed contact met de vader en kun je ook eens met hem om tafel hierover, en schakel zelf hulp in.
Niets om je voor te schamen!
donderdag 6 juni 2024 18:01
Ben je zelf al helemaal "bijgetrokken" na de scheiding? Want het klinkt een beetje alsof dat niet zo is. Al was het maar omdat je het hebt over "dochter verliezen aan je ex". En praat je zelf ook met iemand? Is het verdriet en de boosheid over het vreemdgaan door jou verwerkt? Als stiefmoeder zie ik toch wel dat de toestand van kinderen een reflectie is van hoe het met de ouders gaat. En als ik je bericht lees, vraag ik me daarnaast ook af in hoeverre jij (onbewust) aan je dochter hangt. Want waarom durf je er niet op te vertrouwen dat jullie band goed is, óók als zij misschien wel tijdelijk bij haar vader gaat wonen? Waarom denk je dan meteen dat je haar kwijt raakt? Misschien valt er voor dochter op dit moment wel iets te halen bij vader, wat jij haar (nu) niet kunt bieden. Is dat iets waar je het eerlijk over met haar wil of kan hebben?
donderdag 6 juni 2024 18:21
Je legt de vinger op de zere plek: ik voel me heel erg schuldig, ook al weet ik dat doorgaan op de oude voet, met het vreemdgaan, geen optie was. Voor mij, tenminste. Voor mijn dochter ligt dat anders natuurlijk. Ze weet min of meer waarom we uit elkaar zijn, maar ze is egoïstisch (en 15 jaar, wat het egoïsme verklaart) dus mijn ‘gezeik’ komt haar slecht uit. Zij wil gewoon haar oude vertrouwde leventje terug. En dat snap ik!Surebaby schreef: ↑06-06-2024 16:26Lees je in over ouderverstoting.
Ik weet niet hoe je met je ex omgaat, maar misschien kun je een gezamenlijk plan de campagne maken met evt een professional?
En het klinkt ook een beetje alsof je een soort schuldgevoel hebt dat je je vreemdgaande ex niet langer hebt laten vreemdgaan terwijl jij zijn natje en droogje verzorgde en gezellig eronder bleef, zo zit het niet natuurlijk!
Maar oh, wat is het moeilijk om jullie reacties allemaal te lezen. Ik wil haar niet kwijt! Echt, ik heb al zo veel verloren en ik moet er niet aan denken om straks alleen in dit grote huis te zitten. Ik mis ons oude leven ook, gezellig met z’n drietjes, gewoon zoals het was.
Ik moet het even laten indalen. Ik kom straks uitgebreider terug, sorry.
donderdag 6 juni 2024 18:27
Dit heeft toch niks te maken met ouderverstoting?? Ik lees nergens dat haar ex er actief mee bezig is om te zorgen dat dochter niet meer bij moeder wil zijn/wonen.Surebaby schreef: ↑06-06-2024 16:26Lees je in over ouderverstoting.
Ik weet niet hoe je met je ex omgaat, maar misschien kun je een gezamenlijk plan de campagne maken met evt een professional?
En het klinkt ook een beetje alsof je een soort schuldgevoel hebt dat je je vreemdgaande ex niet langer hebt laten vreemdgaan terwijl jij zijn natje en droogje verzorgde en gezellig eronder bleef, zo zit het niet natuurlijk!
Ik zou als ex dat goed vindt meegaan in haar wens om daar te wonen/meer te zijn, als je denkt dat hij een goede vader is. Ben voor haar een stabiele basis waar ze altijd terecht kan. Kans is groot dat het gras niet groener is aan de overkant. En qua vriendje; die zou ik idd wel dichtbij houden. Kennelijk wil hij wel bij je thuis komen. Dat is denk ik een goed teken.
donderdag 6 juni 2024 18:28
Ik kan mij goed voor stellen dat je de reacties heftig vindt.
Jullie zitten allebei in jullie eigen rouwproces. En dat is zwaar, voor jullie beiden. Heb jij een eigen therapeut?
Het kan heel helend zijn als jullie iets meer afstand van elkaar nemen. Laat je dochter weten dat ze altijd welkom is. Spreek ook een paar regels af, je mag haar best begrenzen.
Jullie zitten allebei in jullie eigen rouwproces. En dat is zwaar, voor jullie beiden. Heb jij een eigen therapeut?
Het kan heel helend zijn als jullie iets meer afstand van elkaar nemen. Laat je dochter weten dat ze altijd welkom is. Spreek ook een paar regels af, je mag haar best begrenzen.
donderdag 6 juni 2024 18:29
donderdag 6 juni 2024 18:32
Hoe moeilijk ook, ik zou de rivaliteit met ex proberen los te laten. Jij ziet hem als een slechte ex en dat is hij ook. Hij blijft echter haar vader en hij heeft jou bedrogen en niet haar. Het is niet raar dat zij loyaal blijft aan haar vader. Ik zou ook minder proberen te denken en doen in termen als hij pakt haar af, maar meer in termen van wij zijn er nog allebei voor haar. Samen optrekken op het gebied van grenzen zou niet zo raar zijn maar is nu misschien nof niet mogelijk.
Ik zou juist wel grenzen stellen. Vriend mag langs komen blijven eten, maar gaat door deweeks voor mindernacht weg, want schooldagen. In dat geldt ook voor thuis zijn, doordeweeks voor mindernacht en doorgeven wanneer je niet mee eet.
Zijn er nog leuke dingen die jullie delen? Zoals een meiden avond, een weekend of dagje weg, ..ed
Ik zou juist wel grenzen stellen. Vriend mag langs komen blijven eten, maar gaat door deweeks voor mindernacht weg, want schooldagen. In dat geldt ook voor thuis zijn, doordeweeks voor mindernacht en doorgeven wanneer je niet mee eet.
Zijn er nog leuke dingen die jullie delen? Zoals een meiden avond, een weekend of dagje weg, ..ed
donderdag 6 juni 2024 18:42
Welke gunst doet TO haar dochter daarmee?Zeemeermin84 schreef: ↑06-06-2024 16:52Ik snap dat je haar vader niet wil afbranden, maar mocht het een keer teer sprake komen kan je best zeggen dat hij vreemdging.
Kinderen zijn loyaal aan hun ouders, dat hij vreemdging maakt hem een sukkel, maar geen slechte vader.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in