Therapie, wanneer werkt het, moet ik opgeven?
vrijdag 5 juli 2024 09:58
Ik heb sinds maart wekelijks schematherapie, vanwege depressie en burnout. Ik heb een goede klik met de therapeut, en ik ben echt actief aanwezig, ik heb me er steeds vol voor ingezet.
Maar de laatste weken bekruipt me steeds meer het gevoel: moet ik er wel mee doorgaan? Wat is het nut? Ik voel me na elke sessie afgemat en bedrukt. Mijn mentale gezondheid in het alledaagse leven is niet verbeterd, eerder verslechterd de afgelopen tijd, ondanks dat ik zoveel heb gedaan om mijn leven om te gooien ten opzichte van een jaar terug, toen ik in de burnout raakte. Andere baan, andere woonplaats, nieuwe relatie.
De therapie kost me bergen energie en tijd, en ik heb het juist heel druk. Het voelt als een zinloze investering, en het maakt me heel erg moedeloos dat ik me nog steeds vaak zo down voel, alsof het allemaal niet meer hoeft van mij. Als mijn leven morgen zou stoppen, zou dat voor mij ook prima zijn.
Ik heb dit de vorige sessie met de therapeut besproken, en toen zei hij: Je kunt het juist opvatten als dat het werkt, de therapie. Dat de weerstand die je nu voelt er juist is omdat we echt iets aan het veranderen zijn in je hoofd, en verandering is altijd beangstigend en laat je eerst je hakken in het zand zetten.
Wat zijn jullie ervaringen? Ik voel me stuurloos.
Maar de laatste weken bekruipt me steeds meer het gevoel: moet ik er wel mee doorgaan? Wat is het nut? Ik voel me na elke sessie afgemat en bedrukt. Mijn mentale gezondheid in het alledaagse leven is niet verbeterd, eerder verslechterd de afgelopen tijd, ondanks dat ik zoveel heb gedaan om mijn leven om te gooien ten opzichte van een jaar terug, toen ik in de burnout raakte. Andere baan, andere woonplaats, nieuwe relatie.
De therapie kost me bergen energie en tijd, en ik heb het juist heel druk. Het voelt als een zinloze investering, en het maakt me heel erg moedeloos dat ik me nog steeds vaak zo down voel, alsof het allemaal niet meer hoeft van mij. Als mijn leven morgen zou stoppen, zou dat voor mij ook prima zijn.
Ik heb dit de vorige sessie met de therapeut besproken, en toen zei hij: Je kunt het juist opvatten als dat het werkt, de therapie. Dat de weerstand die je nu voelt er juist is omdat we echt iets aan het veranderen zijn in je hoofd, en verandering is altijd beangstigend en laat je eerst je hakken in het zand zetten.
Wat zijn jullie ervaringen? Ik voel me stuurloos.
vrijdag 5 juli 2024 11:12
Ik denk dat wat je therapeut zegt klopt.
Je bent 'pas' 4 maanden bezig.
Je wil patronen doorbreken en inzicht ni jouw schema's krijgen, in dingen die je waarschijnlijk al een groot deel van je leven zo doet of voelt etc. Dat bereik je meestal niet met 4 maanden.
Zet dus nog even door! Therapie is zwaar, ik weet het, maar uiteindelijk ook zo ontzettend waardevol.
Je bent 'pas' 4 maanden bezig.
Je wil patronen doorbreken en inzicht ni jouw schema's krijgen, in dingen die je waarschijnlijk al een groot deel van je leven zo doet of voelt etc. Dat bereik je meestal niet met 4 maanden.
Zet dus nog even door! Therapie is zwaar, ik weet het, maar uiteindelijk ook zo ontzettend waardevol.
vrijdag 5 juli 2024 11:15
"De therapie kost me bergen energie en tijd, en ik heb het juist heel druk."
Je hebt een depressie en burn out. Ik zou kijken of je die drukte kunt verminderen. Therapie kost nu eenmaal veel energie en tijd. Het klinkt voor mij alsof de therapie meer een last is. Het moet juist je prioriteit hebben.
Je hebt een depressie en burn out. Ik zou kijken of je die drukte kunt verminderen. Therapie kost nu eenmaal veel energie en tijd. Het klinkt voor mij alsof de therapie meer een last is. Het moet juist je prioriteit hebben.
In the end, it is what it is.
vrijdag 5 juli 2024 11:19
Hoi, wat goed dat je de stap hebt gezet naar schematherapie.
Mij heeft het oprecht geholpen. Het klopt dat het intensief is, het legt het snel de focus op alle problemen.
Ik denk dat het bij mij 1,5 jaar geduurd heeft voor ik positieve effecten ervaarde. Ook ik had periodes dat ik dacht : ik merk nix behalve pijn en verdriet, ik wil niet meer.
Achteraf gezien ben ik blij dat ik heb doorgezet.
Het is een beetje zoals met pijnklachten naar de fysio gaan. Het wordt erger voor het beter wordt, en het klinkt alsof je op het keerpunt bent. Probeer er verwachtingsloos in te staan en niet teveel te proberen " voelen dat het beter gaat"
Er komt straks echt een tijd dat het beter gaat, en misschien ook wel weer achteruit gaat. Het is een lang proces, maar oprecht de waardevolste therapie die ik ooit heb gevolgd. Nu jaren later weet ik het nog precies te benoemen welk kindsdeel er wordt geraakt als ik getriggerd wordt.
Mij heeft het oprecht geholpen. Het klopt dat het intensief is, het legt het snel de focus op alle problemen.
Ik denk dat het bij mij 1,5 jaar geduurd heeft voor ik positieve effecten ervaarde. Ook ik had periodes dat ik dacht : ik merk nix behalve pijn en verdriet, ik wil niet meer.
Achteraf gezien ben ik blij dat ik heb doorgezet.
Het is een beetje zoals met pijnklachten naar de fysio gaan. Het wordt erger voor het beter wordt, en het klinkt alsof je op het keerpunt bent. Probeer er verwachtingsloos in te staan en niet teveel te proberen " voelen dat het beter gaat"
Er komt straks echt een tijd dat het beter gaat, en misschien ook wel weer achteruit gaat. Het is een lang proces, maar oprecht de waardevolste therapie die ik ooit heb gevolgd. Nu jaren later weet ik het nog precies te benoemen welk kindsdeel er wordt geraakt als ik getriggerd wordt.
vrijdag 5 juli 2024 11:24
vrijdag 5 juli 2024 11:24
Wat je therapeut zegt over die weerstand, dat kan goed kloppen. Ik heb dat ook gevoeld. Ik weet nog dat ik tegen hem zei; 'ik vind dit en jou helemaal niet leuk!' Toen zei hij; 'dat is nou juist de bedoeling!' Het is hard werken.
Toen zat ik er middenin en overzag het niet. Nu terugkijkend denk ik; het was goed.
Wat Elfje zegt: maak het je prioriteit, het is niet iets om 'er even bij te doen'.
Toen zat ik er middenin en overzag het niet. Nu terugkijkend denk ik; het was goed.
Wat Elfje zegt: maak het je prioriteit, het is niet iets om 'er even bij te doen'.
I wanna live my life with the volume full!
vrijdag 5 juli 2024 11:32
Mijn ervaring komt overeen met wat je therapeut zegt. Het wordt eerst kutter, ik voelde zelfs boosheid naar de psycholoog en de therapie. En daarna wordt het beter.
En ja, het kost ontzettend veel energie. Je hele hoofd moet open, alles moet ontward worden en eruit gehaald worden, stuk voor stuk door je handen gaan en het dan weer ordenen. Dat doe je niet even snel tussendoor de bedrijven, zorg dat je die dag echt inricht op de therapie en verder veel rust.
4 maanden is kort, zeker nu doorzetten. Succes!
En ja, het kost ontzettend veel energie. Je hele hoofd moet open, alles moet ontward worden en eruit gehaald worden, stuk voor stuk door je handen gaan en het dan weer ordenen. Dat doe je niet even snel tussendoor de bedrijven, zorg dat je die dag echt inricht op de therapie en verder veel rust.
4 maanden is kort, zeker nu doorzetten. Succes!
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
vrijdag 5 juli 2024 11:33
Uit eigen ervaring is het inderdaad zo dat het eerst erger wordt dan beter. Ik heb (helaas) al veel therapieën gehad voordat ik de juiste kreeg maar elke keer weer was het enorm zwaar, het is absoluut niet leuk en vooral heel vermoeiend. Maar ergens is dat ook logisch want je haalt oud zeer naar boven wat je vaak diep hebt weggestopt. En vaak merk je pas dat het heeft ‘gewerkt’ wanneer je in een situatie komt waarin je beseft dat je anders handelt dan vroeger, of dat je ineens beseft dat je je weer beter voelt, dat je je letterlijk iets lichter voelt. En hoe lang dat duurt verschilt per persoon maar ook wat je hebt meegemaakt. Ik heb nu 2 jaar therapie en ik merk sinds een paar maand écht effect, al had bij mij ook veel met mijn vorige thuissituatie te maken (van samenwonen met ex naar moeder en sinds een half jaar op mijzelf). En vergeet inderdaad de veranderingen in je leven niet, dat zijn beste heftige veranderingen. Geef het de tijd. Het wordt écht beter 
vrijdag 5 juli 2024 11:44
Persoonlijk zou ik het advies van je therapeut volgen.
Ik wil je niet ontmoedigen maar ik heb zelf 4 jaar lang therapie gehad en in het laatste jaar ging dat van vrijwel iedere week een sessie naar om de week en uiteindelijk naar eens per maand. Dit om te kijken of ik dus kon afronden. Ik ben ontzettend blij dat ik al die tijd heb doorgezet.
Ik heb vanwege mijn angstklachten CGT- groep, CGT individueel en uiteindelijk schematherapie doorlopen. Ik ben zelf enorm fan van schematherapie en het heeft me ontzettend geholpen. Alleen ik heb dus een ander "ziektebeeld" dus ik kan me voorstellen dat je wellicht andere behoeften hebt.
Ik wens je heel veel sterkte en succes!
Blijf naar je therapeut luisteren, je geeft aan dat je een goede band hebt opgebouwd. Vertrouw erop dat hij je inmiddels goed genoeg kent en kundig genoeg is om in te kunnen schatten of het werkt.
Ik wil je niet ontmoedigen maar ik heb zelf 4 jaar lang therapie gehad en in het laatste jaar ging dat van vrijwel iedere week een sessie naar om de week en uiteindelijk naar eens per maand. Dit om te kijken of ik dus kon afronden. Ik ben ontzettend blij dat ik al die tijd heb doorgezet.
Ik heb vanwege mijn angstklachten CGT- groep, CGT individueel en uiteindelijk schematherapie doorlopen. Ik ben zelf enorm fan van schematherapie en het heeft me ontzettend geholpen. Alleen ik heb dus een ander "ziektebeeld" dus ik kan me voorstellen dat je wellicht andere behoeften hebt.
Ik wens je heel veel sterkte en succes!
vrijdag 5 juli 2024 11:48
Oh en ik vergeet het belangrijkste toe te lichten. Ik had ook heel lang het gevoel dat het niet werkte. Uiteindelijk ging het "klikken" in mijn hoofd. Dat wil niet zeggen dat het dan opgelost was maar wel dat ik langzaam dingen kon gaan toepassen in mijn leven. Ik merkte dat ik invloed kreeg op negatieve gedachtenpatronen en dat ik die zelf om kon draaien. Mind you, dit heeft echt lang geduurd maar door telkens kleine overwinninkjes te maken en te vieren, bleef het voor mij vol te houden.
Het heeft me ontzettend veel energie en tijd gekost maar het brengt me nu iedere dag een hoop! Voor de duidelijkheid: ik ben niet "genezen" maar ik weet nu hoe ik met mezelf en mijn gedachten om kan en moet gaan.
Het heeft me ontzettend veel energie en tijd gekost maar het brengt me nu iedere dag een hoop! Voor de duidelijkheid: ik ben niet "genezen" maar ik weet nu hoe ik met mezelf en mijn gedachten om kan en moet gaan.
vrijdag 5 juli 2024 12:15
Je bent met heel veel bezig tijdens je burn-out en dan is het de therapie die teveel van je vraagt.. ik zou eens kijken of je je prioriteiten op orde kan stellen zodat alles in wat rustiger vaarwater komt.
Ik heb zelf een burn-out en het is niet de therapie die teveel is. Het feit dat er eerst weerstand bij komt kijken is heel normaal. Het is een kwestie van patronen doorbreken. Je hebt niet te maken met een gebroken been, hersenen doen er wat langer over om aangeleerd gedrag "af te leren" en om beter te leren omgaan met jouw triggers/problemen of hoe je het ook wil noemen. Het gaat altijd eerst slechter en dan pas beter. Ik ben nu ook bijna 4 maanden bezig en ik voel dat er van alles gaande is in mijn hoofd, maar ik kan het nog niet helemaal plaatsen. Al die gevoelens die jij hebt zijn hartstikke normaal voor een brein wat in werking is gezet om dingen voortaan anders te doen. Het kost ook bakken vol energie, maar volg het advies van je behandelaar en geef niet op.
Ik heb zelf een burn-out en het is niet de therapie die teveel is. Het feit dat er eerst weerstand bij komt kijken is heel normaal. Het is een kwestie van patronen doorbreken. Je hebt niet te maken met een gebroken been, hersenen doen er wat langer over om aangeleerd gedrag "af te leren" en om beter te leren omgaan met jouw triggers/problemen of hoe je het ook wil noemen. Het gaat altijd eerst slechter en dan pas beter. Ik ben nu ook bijna 4 maanden bezig en ik voel dat er van alles gaande is in mijn hoofd, maar ik kan het nog niet helemaal plaatsen. Al die gevoelens die jij hebt zijn hartstikke normaal voor een brein wat in werking is gezet om dingen voortaan anders te doen. Het kost ook bakken vol energie, maar volg het advies van je behandelaar en geef niet op.
vrijdag 5 juli 2024 12:30
Bedankt voor de bemoedigende woorden. Jullie zijn eensgezind, dat het gewoon tijd kost..
Wat ik denk ik er heel lastig aan vind, is dat ik eigenlijk een prima leven had eerst, en het ook in mijn hoofd prima was. Oke, ik was een persoon van hoge pieken diepe dalen, maar daar kon ik wel mee omgaan en de dalen duurden nooit te lang. Ik gooide regelmatig mijn leven om, en dan was het weer een tijdlang oké. Er waren veel momenten dat ik echt gelukkig was.
Nu ik bezig ben met al dat werken aan mezelf, voel ik me helemaal niet gelukkig. En ik heb het idee dat mijn oude manier van omgaan met depressieve gevoelens (hard werken, hard sporten, en hard knokken om vervelende situaties of gedachten achter me te laten), eigenlijk goed werkte. Alleen heb ik mezelf aangepraat dat dat niet goed is, dat ik er beter aan doe om nu te leren hoe ik kan voorkomen dat ik die depressieve en straffende gedachten überhaupt steeds krijg. Maar daardoor zijn ze er nu juist de hele tijd en volop. En dan vraag ik me af: is het niet eigenlijk ook hartstikke prima om terug te gaan naar mijn oude coping mechanismen? Daarmee had ik toch een fijn leven?
Het proces is zo eenzaam en de uitkomst zo onbekend. En als ik uit een verschrikkelijk leven kwam, dan maakte de uitkomst misschien minder uit, dan kon het alleen maar beter worden. Maar nu weet ik helemaal niet of de uitkomst wel beter is dan het startpunt..
Wat ik denk ik er heel lastig aan vind, is dat ik eigenlijk een prima leven had eerst, en het ook in mijn hoofd prima was. Oke, ik was een persoon van hoge pieken diepe dalen, maar daar kon ik wel mee omgaan en de dalen duurden nooit te lang. Ik gooide regelmatig mijn leven om, en dan was het weer een tijdlang oké. Er waren veel momenten dat ik echt gelukkig was.
Nu ik bezig ben met al dat werken aan mezelf, voel ik me helemaal niet gelukkig. En ik heb het idee dat mijn oude manier van omgaan met depressieve gevoelens (hard werken, hard sporten, en hard knokken om vervelende situaties of gedachten achter me te laten), eigenlijk goed werkte. Alleen heb ik mezelf aangepraat dat dat niet goed is, dat ik er beter aan doe om nu te leren hoe ik kan voorkomen dat ik die depressieve en straffende gedachten überhaupt steeds krijg. Maar daardoor zijn ze er nu juist de hele tijd en volop. En dan vraag ik me af: is het niet eigenlijk ook hartstikke prima om terug te gaan naar mijn oude coping mechanismen? Daarmee had ik toch een fijn leven?
Het proces is zo eenzaam en de uitkomst zo onbekend. En als ik uit een verschrikkelijk leven kwam, dan maakte de uitkomst misschien minder uit, dan kon het alleen maar beter worden. Maar nu weet ik helemaal niet of de uitkomst wel beter is dan het startpunt..
vrijdag 5 juli 2024 12:31
Ja het klopt, het wordt eerst steeds minder leuk voordat het beter wordt. Dan kom je op zo'n punt dat je alle shit wat meer helder hebt, maar nog geen idee hebt wat je ermee aan moet. Alsof je voor een kast staat waarvan de hele inhoud op de grond is gepleurd en je alles weer netjes moet opruimen, zonder dat je weet waar je moet beginnen.
Maar los daarvan, heb je ook wel erg veel veranderingen doorgemaakt tijdens je depressie en burn-out. Dat alleen al kost ieder mens energie, maar dit soort veranderingen brengen op zich natuurlijk niet perse interne veranderingen met zich mee. Je neemt jezelf mee en jij blijft de rode draad temidden van dat alles. Dus aan de buitenkant is er misschien veel veranderd, maar het gaat natuurlijk om wat er onderliggend bij jou aan de hand is (een vraag die bij me op komt is waarom je zoveel hooi op je vork neemt terwijl het niet goed met je gaat? En waarom dan datgene dat écht over jou gaat - therapie - als eerste moet afvallen?). Ik hoop dat dat tijdens je therapie wel aan bod komt, want uiteindelijk lijkt de prioriteit me toch vooral dat jij je prettiger voelt en niet een andere baan of woonplaats.
Maar los daarvan, heb je ook wel erg veel veranderingen doorgemaakt tijdens je depressie en burn-out. Dat alleen al kost ieder mens energie, maar dit soort veranderingen brengen op zich natuurlijk niet perse interne veranderingen met zich mee. Je neemt jezelf mee en jij blijft de rode draad temidden van dat alles. Dus aan de buitenkant is er misschien veel veranderd, maar het gaat natuurlijk om wat er onderliggend bij jou aan de hand is (een vraag die bij me op komt is waarom je zoveel hooi op je vork neemt terwijl het niet goed met je gaat? En waarom dan datgene dat écht over jou gaat - therapie - als eerste moet afvallen?). Ik hoop dat dat tijdens je therapie wel aan bod komt, want uiteindelijk lijkt de prioriteit me toch vooral dat jij je prettiger voelt en niet een andere baan of woonplaats.
vrijdag 5 juli 2024 12:31
Voordat ik met schematherapie begon, is me heel duidelijk verteld dat het bakken energie kost, en dat ik beter niets kon inplannen na de therapie. Nou, dat dekte aardig de lading. De emoties die loskwamen, de vermoeidheid en de fysieke reacties (hoofdpijn, misselijk) waren inderdaad dusdanig dat ik niks anders kon dan een beetje bankhangen voor de rest van de dag.
De eerste maanden werden mijn mentale klachten ook erger. Logisch, want je moet je gevoelens aangaan in plaats van wegstoppen. Heftig vond ik ook, dat er herinneringen bovenkwamen uit mijn kindertijd. EMDR heeft toen wel geholpen. En de schematherapie ook. Na ongeveer een half jaar kwam bij mij de kentering; de klachten waarvoor ik schematherapie deed, namen af, ik begon steviger in mijn schoenen te staan. En ik pas de skills die ik geleerd heb, nog steeds toe.
Dus ja, het is normaal wat je nu voelt. Het is pittig, maar doorzetten is wel goed. En neem gas terug. Je hoeft jezelf niet te "straffen" (je weet welke oudermodus hierachter zit...). Wees lief voor jezelf, zeker op je therapiedagen.
De eerste maanden werden mijn mentale klachten ook erger. Logisch, want je moet je gevoelens aangaan in plaats van wegstoppen. Heftig vond ik ook, dat er herinneringen bovenkwamen uit mijn kindertijd. EMDR heeft toen wel geholpen. En de schematherapie ook. Na ongeveer een half jaar kwam bij mij de kentering; de klachten waarvoor ik schematherapie deed, namen af, ik begon steviger in mijn schoenen te staan. En ik pas de skills die ik geleerd heb, nog steeds toe.
Dus ja, het is normaal wat je nu voelt. Het is pittig, maar doorzetten is wel goed. En neem gas terug. Je hoeft jezelf niet te "straffen" (je weet welke oudermodus hierachter zit...). Wees lief voor jezelf, zeker op je therapiedagen.
The wind just kinda pushed me this way
vrijdag 5 juli 2024 12:36
Ik zie niet in hoe ik het minder druk kan krijgen. Ik heb dat ook met mijn therapeut besproken, dat ik het idee heb dat ik weer stapjes richting een nieuwe burnout aan het zetten ben. Maar ik weet oprecht niet hoe ik dat zou moeten voorkomen. Ik heb het idee dat ik vastzit in de verwachtingen waar ik niet aan kan voldoen.
Mijn baan geeft me zingeving en ik vind het werk op zichzelf ook echt heel leuk. Het is een werkveld met veel prestatiedruk (wetenschap).
Mijn baan geeft me zingeving en ik vind het werk op zichzelf ook echt heel leuk. Het is een werkveld met veel prestatiedruk (wetenschap).
vrijdag 5 juli 2024 12:36
Dat klinkt misschien aanlokkelijk, maar een leven waarbij je constant op de vlucht bent (voor jezelf en je gedachten) klinkt mij eigenlijk helemaal niet zo aantrekkelijk in de oren. Eerder nogal verdrietig en leeg. Daarnaast is het ook nog eens zo dat geen mens dit vol houdt, uiteindelijk komt dat wat je vermijdt heus een keer boven en dan zal je er toch iets mee moeten. Het blijft net zo lang aankloppen, en steeds harder, tot je er iets mee gaat doen. Sterker nog, het ís al naar boven gekomen, dus je verdedigingsmechanisme vertoonde kennelijk al gebreken.
En nee, je weet de uitkomst niet, maar verheerlijk de situatie zoals die was ook niet. Een depressie en een burnout klinken mij bovendien ook niet als een lekker startpunt in de oren.
vrijdag 5 juli 2024 12:38
Het lijkt of je nog een beetje in de ontkenning zit. Enerzijds zeg je, dat je depressieve en straffende gedachten hebt. En dat je coping mechanismen nodig hebt om die te handelen. Anderzijds zeg je dat je niet uit een "verschrikkelijk" leven komt.titatita schreef: ↑05-07-2024 12:30Bedankt voor de bemoedigende woorden. Jullie zijn eensgezind, dat het gewoon tijd kost..
Wat ik denk ik er heel lastig aan vind, is dat ik eigenlijk een prima leven had eerst, en het ook in mijn hoofd prima was. Oke, ik was een persoon van hoge pieken diepe dalen, maar daar kon ik wel mee omgaan en de dalen duurden nooit te lang. Ik gooide regelmatig mijn leven om, en dan was het weer een tijdlang oké. Er waren veel momenten dat ik echt gelukkig was.
Nu ik bezig ben met al dat werken aan mezelf, voel ik me helemaal niet gelukkig. En ik heb het idee dat mijn oude manier van omgaan met depressieve gevoelens (hard werken, hard sporten, en hard knokken om vervelende situaties of gedachten achter me te laten), eigenlijk goed werkte. Alleen heb ik mezelf aangepraat dat dat niet goed is, dat ik er beter aan doe om nu te leren hoe ik kan voorkomen dat ik die depressieve en straffende gedachten überhaupt steeds krijg. Maar daardoor zijn ze er nu juist de hele tijd en volop. En dan vraag ik me af: is het niet eigenlijk ook hartstikke prima om terug te gaan naar mijn oude coping mechanismen? Daarmee had ik toch een fijn leven?
Het proces is zo eenzaam en de uitkomst zo onbekend. En als ik uit een verschrikkelijk leven kwam, dan maakte de uitkomst misschien minder uit, dan kon het alleen maar beter worden. Maar nu weet ik helemaal niet of de uitkomst wel beter is dan het startpunt..
Maar schematherapie krijg je niet voor niets he. Een van de moeilijke dingen van schematherapie is, dat je gedwongen wordt je kop uit het zand te halen en je gevoelens aan te gaan. En je copings niet meer in mag zetten. Het heeft echt tijd nodig.
The wind just kinda pushed me this way
vrijdag 5 juli 2024 12:55
Weet je voor jezelf waarom je depressief bent geworden?titatita schreef: ↑05-07-2024 12:30Wat ik denk ik er heel lastig aan vind, is dat ik eigenlijk een prima leven had eerst, en het ook in mijn hoofd prima was. Oke, ik was een persoon van hoge pieken diepe dalen, maar daar kon ik wel mee omgaan en de dalen duurden nooit te lang. Ik gooide regelmatig mijn leven om, en dan was het weer een tijdlang oké. Er waren veel momenten dat ik echt gelukkig was.
En was het op jouw initiatief om verdere hulp, therapie te zoeken?
vrijdag 5 juli 2024 13:17
En zie daar waarom je in een burn out zit.....titatita schreef: ↑05-07-2024 12:36Ik zie niet in hoe ik het minder druk kan krijgen. Ik heb dat ook met mijn therapeut besproken, dat ik het idee heb dat ik weer stapjes richting een nieuwe burnout aan het zetten ben. Maar ik weet oprecht niet hoe ik dat zou moeten voorkomen. Ik heb het idee dat ik vastzit in de verwachtingen waar ik niet aan kan voldoen.
Mijn baan geeft me zingeving en ik vind het werk op zichzelf ook echt heel leuk. Het is een werkveld met veel prestatiedruk (wetenschap).
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 5 juli 2024 13:49
Een depressie en een burn-out zijn toch geen fijn leven?
Dat 'fijne' leven is juist wat die depressie en burn-out veroorzaakt heeft.
I wanna live my life with the volume full!
vrijdag 5 juli 2024 14:13
Deze post staat waarschijnlijk ergens in mijn dagboek van 10 jaar geleden, toen ik schematherapie had.
Ik kan je verzekeren, je hebt geen idee hoe veel beter het leven nog kan worden.
Er bestaat een werkelijkheid waar je brein zich op dit moment nog niet eens een voorstelling van kan maken.
vrijdag 5 juli 2024 14:13
Je bent nog maar net begonnen met therapie. Zoiets heeft veel tijd nodig. Dingen die in jaren tijd zijn ontstaan, zijn niet in een paar maanden te veranderen. Je therapeut zou best eens gelijk kunnen hebben. Soms moeten dingen eerst slechter worden voordat ze beter kunnen worden. Zeker als dit je eerste keer therapie is, zou ik niet opgeven. Aan de andere kant, ik heb heel erg veel therapie gedaan en ben er alles bij elkaar alleen maar slechter van geworden.
It is no measure of health to be well adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
vrijdag 5 juli 2024 14:34
vrijdag 5 juli 2024 15:07
Wat ik lees is dat je je steeds stort in een verslaving om de mindere rijd door te komen. Hard werken klinkt als werkverslaving, hard sporten als sportverslaving. Verslavingen ontstaan vaak om gevoelens te onderdrukken of niet te hoeven voelen. Jij zoekt je toevlucht in fanatiek sporten een ander in drank.
Therapie is zwaar en vraagt veel van je. Genoeg mensen die afhaken of steeds opnieuw beginnen. Doorzetten is ontzettend zwaar en vergt veel motivatie.
vrijdag 5 juli 2024 15:16
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in