Bodyshaming
woensdag 19 juni 2024 09:42
Waar is dit goed voor? Mijn hele leven heb ik er al mee te maken. Als klein meisje al van mijn moeder, tantes en andere familieleden. Toen ik 10 was ging ik voor het eerst op dieet. Dit heb ik zo'n 15 jaar af en aan volgehouden en mijn relatie met voeding is er helemaal door naar de haaien. Maar ook op social media, als er een plussize vrouw iets deelt, wordt ze beticht van het promoten van obesitas en uitgemaakt voor van alles en nog wat. Sinds kort heb ik eindelijk het gevoel dat ik er mag zijn, dat ik me niet hoef te verstoppen. En dat ik gezonder zou zijn als ik slanker zou zijn, dat weet ik heus wel. Maar dat is geen reden om iemand constant naar beneden te willen halen. Ik heb overigens een maat 44, dus ik kan me voorstellen dat als je nog zwaarder bent, het allemaal nog veel erger is. Ik begrijp gewoon echt niet waar het goed voor is. Want ook al zit ik er minder mee dan een aantal jaar geleden... het blijft een ding waar ik altijd tegenaan loop. Wat denken jullie hiervan?
woensdag 19 juni 2024 09:51
Het is ook nergens goed voor.
In mijn ogen gaan dit soort dingen erom dat je in de ogen van anderen niet "goed genoeg aangepast" bent. Een soort van indirect commentaar dat je buiten de norm valt. Heel vervelend. Inmiddels kan ik denken: "nou en, wat wil je nou zeggen, dat ik zo niet naar buiten mag?!"
Mijn moeder zat ook vaak te zaniken dat ze te dik was en ik weet nog dat ik als kind dacht "wat maakt het nou uit, je bent toch mijn moeder".
In mijn ogen gaan dit soort dingen erom dat je in de ogen van anderen niet "goed genoeg aangepast" bent. Een soort van indirect commentaar dat je buiten de norm valt. Heel vervelend. Inmiddels kan ik denken: "nou en, wat wil je nou zeggen, dat ik zo niet naar buiten mag?!"
Mijn moeder zat ook vaak te zaniken dat ze te dik was en ik weet nog dat ik als kind dacht "wat maakt het nou uit, je bent toch mijn moeder".
woensdag 19 juni 2024 09:55
woensdag 19 juni 2024 10:14
Het is me pas een paar jaar geleden opgevallen dat een tante van mij, die dichtbij me staat, echt altijd het uiterlijk/omvang van iemand benoemt. Dat deed ze nooit bij mij hoor maar dus altijd als we iemand tegenkwamen achteraf zeggen ‘Jeetjemina die is ook eens dik geworden zeg’ ‘Die en die ziet er ook niet meer uit’, altijd die focus op uiterlijk en gewicht. Heel apart en doet ze nog steeds. Ze is zelf heel slank maar als kind wat steviger en dat werd vaak publiekelijk benoemd. Dat vond ze verschrikkelijk maar nu doet ze hetzelfde (alhoewel niet publiekelijk maar wel die focus).
woensdag 19 juni 2024 10:57
Dit doet mijn moeder ook, naarmate ze ouder wordt, wordt het erger merk ik.Stippestaartje schreef: ↑19-06-2024 10:14Het is me pas een paar jaar geleden opgevallen dat een tante van mij, die dichtbij me staat, echt altijd het uiterlijk/omvang van iemand benoemt. Dat deed ze nooit bij mij hoor maar dus altijd als we iemand tegenkwamen achteraf zeggen ‘Jeetjemina die is ook eens dik geworden zeg’ ‘Die en die ziet er ook niet meer uit’, altijd die focus op uiterlijk en gewicht. Heel apart en doet ze nog steeds. Ze is zelf heel slank maar als kind wat steviger en dat werd vaak publiekelijk benoemd. Dat vond ze verschrikkelijk maar nu doet ze hetzelfde (alhoewel niet publiekelijk maar wel die focus).
Het zit hem misschien in die generatie. Mijn moeder is 70 en ik ben zelf opgegroeid in de generatie bodyshaming ten top. De opkomst van de supermodellen zoals Karen Mulder en Naomi Campbell, de maatjes nul van Paris Hilton en Nicole Richie. Anorexia was hot.
Dit icm met mijn moeder maakt het een godswonder dat ik er geen eetstoornis aan overgehouden heb.
Wel werk ik had om een gezond, slank en sterk lichaam te behouden. Maar dat doe ik vooral omdat ik mij daar zelf fijn bij voel.
IHet bodyshamen wordt vooral door een bepaalde generatie gedaan denk ik? De 50-plussers? Mijn vriendengroep (40-45 jaar) en mijn kinderen (pre puber en puber) doen dit totaal niet, integendeel.
woensdag 19 juni 2024 11:22
Ik snap wat je zegt. Alleen dat is heel moeilijk. De voorbeelden die ik gehad heb, waren vrouwen die zichzelf te dik vonden om een bikini te dragen, er altijd over praatten en ook tegen mij vaak zeiden dat ik te dik was. Ik mocht bijvoorbeeld geen wit dragen, omdat dat niet flatteert. Ik wil me er heel graag niks van aantrekken, maar het zit diepgeworteld en ervan losbreken kan bijna niet.
woensdag 19 juni 2024 11:25
Ja, dit herken ik wel. Mensen op leeftijd doen het meer dan de jongere generaties (al gebeurt het daar ook nog, helaas). Dat zijn dan met name de dames die zelf allerlei diëten gedaan hebben en ook vaak gebaald hebben van hun lijf. Ik begrijp niet dat je het dan ook weer bij een ander oplegt, juist als je er zelf ook last van gehad hebt.Suy schreef: ↑19-06-2024 10:57Dit doet mijn moeder ook, naarmate ze ouder wordt, wordt het erger merk ik.
Het zit hem misschien in die generatie. Mijn moeder is 70 en ik ben zelf opgegroeid in de generatie bodyshaming ten top. De opkomst van de supermodellen zoals Karen Mulder en Naomi Campbell, de maatjes nul van Paris Hilton en Nicole Richie. Anorexia was hot.
Dit icm met mijn moeder maakt het een godswonder dat ik er geen eetstoornis aan overgehouden heb.
Wel werk ik had om een gezond, slank en sterk lichaam te behouden. Maar dat doe ik vooral omdat ik mij daar zelf fijn bij voel.
IHet bodyshamen wordt vooral door een bepaalde generatie gedaan denk ik? De 50-plussers? Mijn vriendengroep (40-45 jaar) en mijn kinderen (pre puber en puber) doen dit totaal niet, integendeel.
woensdag 19 juni 2024 11:30
Ik snap dat ook niet hoor, al dat bodyshamen. Mijn moeder heeft er ook een handje van als we samen de stad in zijn en er loopt een vrouw met een flinke maat meer. Ik negeer het altijd om een discussie te voorkomen. En ja soms denk ik ook meid wat doe je jezelf aan door de verkeerde kledingkeuze maar ik zeg er niks van. Als die vrouw zich daar prettig in voelt prima.
Het rare was ook van toen ik wat dikker was de opmerking kreeg dat ik echt wat aan de lijn moest doen. En toen ik echt goed af ging vallen op een gezonde manier kreeg ik steeds van "nu wordt je wel erg dun, je zou moeten stoppen". Ik heb nooit ondergewicht gehad of zelfs maar daar in de buurt. Alleen ging ik van een wat de wat vollere mensen in de familie naar een van de slankste, was denk ik te confronterend ofzo.
Het rare was ook van toen ik wat dikker was de opmerking kreeg dat ik echt wat aan de lijn moest doen. En toen ik echt goed af ging vallen op een gezonde manier kreeg ik steeds van "nu wordt je wel erg dun, je zou moeten stoppen". Ik heb nooit ondergewicht gehad of zelfs maar daar in de buurt. Alleen ging ik van een wat de wat vollere mensen in de familie naar een van de slankste, was denk ik te confronterend ofzo.
woensdag 19 juni 2024 11:39
Ehm.. zit dat niet vooral in houding en uitstraling? Of misschien ook leeftijd?
Ik heb maat 48 en ik heb nog nooit commentaar gehad, ik zie geen mensen kijken of wijzen en áls ze kijken dan is het naar mijn haar en als ze me aanspreken is dat vanwege mijn haar.
Maar ik ben wel kritisch op kleding, je zult mij niet zien in leggings met een shirtje, een croptop of een korte rok/broek. Zelfs niet thuis.
Kleren die niet passen, scheef zitten, niet naar mijn zin zijn hangen niet in mijn kast. Bij twijfel vraag ik man en/of dochter.
Ik zit stevig in mijn vel, dat scheelt misschien. Er flubbert en flabbert niks (iets met sporten vermoed ik) en ik heb ook nauwelijks rimpels.
Dus ja, er mag heus wel wat af, maar eigenlijk is het enige dat me stoort mijn buik en die heeft deels te maken met de overgang.
Ik heb maat 48 en ik heb nog nooit commentaar gehad, ik zie geen mensen kijken of wijzen en áls ze kijken dan is het naar mijn haar en als ze me aanspreken is dat vanwege mijn haar.
Maar ik ben wel kritisch op kleding, je zult mij niet zien in leggings met een shirtje, een croptop of een korte rok/broek. Zelfs niet thuis.
Kleren die niet passen, scheef zitten, niet naar mijn zin zijn hangen niet in mijn kast. Bij twijfel vraag ik man en/of dochter.
Ik zit stevig in mijn vel, dat scheelt misschien. Er flubbert en flabbert niks (iets met sporten vermoed ik) en ik heb ook nauwelijks rimpels.
Dus ja, er mag heus wel wat af, maar eigenlijk is het enige dat me stoort mijn buik en die heeft deels te maken met de overgang.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
woensdag 19 juni 2024 11:41
Herkenbaar, maar dan eerder 65+ en ouder. Allemaal van die moeders, tantes, buurvrouwen die als eerste iets over gewicht zeggen als ze iemand lang niet hebben gezien. Blergh.Suy schreef: ↑19-06-2024 10:57Dit doet mijn moeder ook, naarmate ze ouder wordt, wordt het erger merk ik.
Het zit hem misschien in die generatie. Mijn moeder is 70 en ik ben zelf opgegroeid in de generatie bodyshaming ten top. De opkomst van de supermodellen zoals Karen Mulder en Naomi Campbell, de maatjes nul van Paris Hilton en Nicole Richie. Anorexia was hot.
Dit icm met mijn moeder maakt het een godswonder dat ik er geen eetstoornis aan overgehouden heb.
Wel werk ik had om een gezond, slank en sterk lichaam te behouden. Maar dat doe ik vooral omdat ik mij daar zelf fijn bij voel.
IHet bodyshamen wordt vooral door een bepaalde generatie gedaan denk ik? De 50-plussers? Mijn vriendengroep (40-45 jaar) en mijn kinderen (pre puber en puber) doen dit totaal niet, integendeel.
woensdag 19 juni 2024 11:42
Dat was nog snel zulke domme victimblaming.Ceylon schreef: ↑19-06-2024 11:39Ehm.. zit dat niet vooral in houding en uitstraling? Of misschien ook leeftijd?
Ik heb maat 48 en ik heb nog nooit commentaar gehad, ik zie geen mensen kijken of wijzen en áls ze kijken dan is het naar mijn haar en als ze me aanspreken is dat vanwege mijn haar.
Maar ik ben wel kritisch op kleding, je zult mij niet zien in leggings met een shirtje, een croptop of een korte rok/broek. Zelfs niet thuis.
Kleren die niet passen, scheef zitten, niet naar mijn zin zijn hangen niet in mijn kast. Bij twijfel vraag ik man en/of dochter.
Ik zit stevig in mijn vel, dat scheelt misschien. Er flubbert en flabbert niks (iets met sporten vermoed ik) en ik heb ook nauwelijks rimpels.
Dus ja, er mag heus wel wat af, maar eigenlijk is het enige dat me stoort mijn buik en die heeft deels te maken met de overgang.
woensdag 19 juni 2024 11:45
Zegt meer iets over de persoon die bodyshamed lijkt me.
Zou zeggen lekker laten zeiken en zulke mensen wat minder opzoeken of links laten liggen.
Dit soort ongevraagd commentaar zit je toch helemaal niet op te wachten.
En die mensen ga je toch niet veranderen. En iedereen heeft er denk wel keer mee te maken gehad.
Bij mij was het elk jaar weer rond de zomer: jij bent wel wit, of wat een melkflessen. Of oh jij wordt ook al grijs.
Tja...wat moet je ermee op dat moment? Ik vind het altijd zulke dooddoeners in een gesprek.
Zou zeggen lekker laten zeiken en zulke mensen wat minder opzoeken of links laten liggen.
Dit soort ongevraagd commentaar zit je toch helemaal niet op te wachten.
En die mensen ga je toch niet veranderen. En iedereen heeft er denk wel keer mee te maken gehad.
Bij mij was het elk jaar weer rond de zomer: jij bent wel wit, of wat een melkflessen. Of oh jij wordt ook al grijs.
Tja...wat moet je ermee op dat moment? Ik vind het altijd zulke dooddoeners in een gesprek.
nuevenniet wijzigde dit bericht op 19-06-2024 11:57
33.50% gewijzigd
woensdag 19 juni 2024 11:50
Mijn moeder en zus zijn ook zo. En ze vinden het ook heel normaal om allerlei opmerkingen te maken/vragen te stellen over het uiterlijk van degene met wie ze in gesprek zijn. Vre-se-lijk. Ik geef ook gewoon aan dat hun opmerkingen enorm ongepast zijn, wat ze niet begrijpen, want het is alleen maar interesse of een observatie?? Het is een combinatie van ziekelijk nieuwsgierigheid (waarom heb je plekjes, waarom heb je dit of dat) en iemand subtiel laten merken dat ze niet mooi/normaal genoeg zijn (jij wordt ook al grijs, jij hebt ook al veel rimpels).Stippestaartje schreef: ↑19-06-2024 10:14Het is me pas een paar jaar geleden opgevallen dat een tante van mij, die dichtbij me staat, echt altijd het uiterlijk/omvang van iemand benoemt. Dat deed ze nooit bij mij hoor maar dus altijd als we iemand tegenkwamen achteraf zeggen ‘Jeetjemina die is ook eens dik geworden zeg’ ‘Die en die ziet er ook niet meer uit’, altijd die focus op uiterlijk en gewicht. Heel apart en doet ze nog steeds. Ze is zelf heel slank maar als kind wat steviger en dat werd vaak publiekelijk benoemd. Dat vond ze verschrikkelijk maar nu doet ze hetzelfde (alhoewel niet publiekelijk maar wel die focus).
Zoals gezegd, ik heb aangegeven dat ik het niet acceptabel vind dat ze dit soort vragen/opmerkingen tegen mij en over mij maken. Maar dat ze dit soort opmerkingen ook niet in mijn omgeving moeten maken over anderen. Als ze zo nodig willen bodyshamen, dan wil ik daar geen deelgenoot van gemaakt worden.
En als ze twijfelen of een opmerking oké is, dat ze even moeten checken of: een opmerking aardig is (een compliment), nuttig (je labeltje van je shirt steekt uit, je hebt pen op je gezicht, dus iets dat makkelijk gefikst kan worden) of noodzakelijk is (omdat iemand een risico loopt, bv iets draagt dat niet kan op die locatie, bv geen veiligheidshelm waar het wel verplicht is en zo).
Niet dat ze ooit twijfelen, want de intentie is juist...
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 19 juni 2024 11:51
Ik denk wel dat dat iets was wat inderdaad vooral zat in vorige generaties. En 'mijn generatie' is daar mee opgegroeid, doordat ouders, tantes etc hier veel mee bezig waren. Maar ik merk wel dat het minder wordt.
Het beeld in de maatschappij verschuift ook, dat helpt denk ik. We zien meer vormen en maten op tv en in reclames. En er zijn ook meer mensen met overgewicht dan pak hem beet 30 jaar geleden, wat 'normaal' gevonden wordt omdat we het continu om ons heen zien, schuift hiermee ook op. Er was laatst nog een topic over dat iemand een ander beeld had bij gezond gewicht dan geadviseerd wordt, puur door de omgeving waarin ze zat (dit zeg ik niet om te shamen, ik vond het juist heel mooi hoe open ze hierover was).
Uiteindelijk is shamen nooit goed, je weet nooit wat er in iemands leven speelt dus bemoei je lekker met jezelf. Maar het zit heel erg in de mens om te kijken naar dingen die afwijken van 'de norm' en zichzelf daar ook mee te vergelijken.
Het beeld in de maatschappij verschuift ook, dat helpt denk ik. We zien meer vormen en maten op tv en in reclames. En er zijn ook meer mensen met overgewicht dan pak hem beet 30 jaar geleden, wat 'normaal' gevonden wordt omdat we het continu om ons heen zien, schuift hiermee ook op. Er was laatst nog een topic over dat iemand een ander beeld had bij gezond gewicht dan geadviseerd wordt, puur door de omgeving waarin ze zat (dit zeg ik niet om te shamen, ik vond het juist heel mooi hoe open ze hierover was).
Uiteindelijk is shamen nooit goed, je weet nooit wat er in iemands leven speelt dus bemoei je lekker met jezelf. Maar het zit heel erg in de mens om te kijken naar dingen die afwijken van 'de norm' en zichzelf daar ook mee te vergelijken.
woensdag 19 juni 2024 11:54
Volgens mij heb ik het al eens eerder verteld maar ik werk met mensen die Alzheimer hebben (ook nog vrij jonge mensen soms) en ik vind het zo verdrietig om te zien en horen dat deze mensen zich veel niet meer herinneren maar dat de vrouwen bijna allemaal dingen zeggen als; "ben ik niet dik in deze broek, kijk toch eens hoe dik ik ben geworden, waarom heb ik ineens van die grote borsten, een dikke kont, kijk die verzorgster nou met haar dikke reet, ik moet niet zoveel eten want dan word ik zo dik enz enz.
De gemiddelde levensverwachting van deze mensen is meestal nog een paar jaar, ik vind het zo zonde dat in plaats van dat ze genieten van het lekkere eten, we koken elke dag verse, gezonde maar ook lekkere maaltijden, ze nog steeds bezig zijn met slank of dik zijn.
Ik vind het ook jammer dat schoonheid hier toch nog vaak wordt gerelateerd aan slank zijn. Mooi is er in alle soorten en maten. Ik draag zelf maat 42/44, ik ben te zwaar maar toch vind ik mezelf mooi, ik heb omdat ik zwaarder ben bijv helemaal geen rimpels ondanks mijn 50+ leeftijd. Ik hou van mode en kleed mezelf goed denk ik en ik kijk met veel plezier naar mooie mensen die ook niet per se heel erg slank zijn.
Ik ervaar ook wel eens dat juist mensen die veel moeite moeten doen om slank te blijven juist commentaar hebben op vollere vrouwen, alsof het ze eigenlijk ook wat steekt dat er vrouwen zijn die gelukkig zijn en mooi worden gevonden die voller zijn.
Overigens zie ik ook genoeg bodyshaming over hele slanke mensen, dat vind ik net zo stom.
De gemiddelde levensverwachting van deze mensen is meestal nog een paar jaar, ik vind het zo zonde dat in plaats van dat ze genieten van het lekkere eten, we koken elke dag verse, gezonde maar ook lekkere maaltijden, ze nog steeds bezig zijn met slank of dik zijn.
Ik vind het ook jammer dat schoonheid hier toch nog vaak wordt gerelateerd aan slank zijn. Mooi is er in alle soorten en maten. Ik draag zelf maat 42/44, ik ben te zwaar maar toch vind ik mezelf mooi, ik heb omdat ik zwaarder ben bijv helemaal geen rimpels ondanks mijn 50+ leeftijd. Ik hou van mode en kleed mezelf goed denk ik en ik kijk met veel plezier naar mooie mensen die ook niet per se heel erg slank zijn.
Ik ervaar ook wel eens dat juist mensen die veel moeite moeten doen om slank te blijven juist commentaar hebben op vollere vrouwen, alsof het ze eigenlijk ook wat steekt dat er vrouwen zijn die gelukkig zijn en mooi worden gevonden die voller zijn.
Overigens zie ik ook genoeg bodyshaming over hele slanke mensen, dat vind ik net zo stom.
woensdag 19 juni 2024 11:57
Heb je hen er wel eens op aangesproken en doen ze het nog steeds dan?CharlotteCcc schreef: ↑19-06-2024 09:42Waar is dit goed voor? Mijn hele leven heb ik er al mee te maken. Als klein meisje al van mijn moeder, tantes en andere familieleden.
woensdag 19 juni 2024 11:58
Mijn generatie (ik ben 40) doet het net zo goed hoor. Het is net wat je voorgeleefd is en wat je karakter is. Mijn zus doet het ook en een aantal vriendinnen van thuis ook. Ik doe het niet, want het is niet oké. Natuurlijk denk ik ook wel eens iets, maar zeggen, zeker niet. Dat is gewoon niet gepast.
Maar als ik in de omgeving er ook maar iets over zeg, dan is het altijd: Maar je ziet er toch goed uit, er is niets van te zien, je kunt het wel hebben. Ja, joh. Dan moet er wel flink wat meer bij komen, voor je het serieus ziet. Maar waarom moet je eerst zichtbaar flink dik zijn, voor je er iets aan mag doen. Ik ben meer van damage control en er nu iets weer aan te doen. En dat er aan doen is: minder stress, beter slapen, minder snoepen. Dus gewoon mijn lifestyle weer zoals die was.
Heel erg vaag dat je er pas wat aan mag doen als het problematisch is...
Geen idee wat het precies is. Ik ben slank, maar ik ben het afgelopen jaar ongeveer 3 kg aangekomen. Door stress, slecht slapen en te veel snoepen. Die wil ik er gewoon weer af. Omdat ik niet elk jaar een (paar) kilo aan wil komen, maar eigenlijk vooral omdat ik nu niet meer al mijn kleding pas en ik geen zin heb in nieuwe kleding kopen.Graze schreef: ↑19-06-2024 11:30[...]
Het rare was ook van toen ik wat dikker was de opmerking kreeg dat ik echt wat aan de lijn moest doen. En toen ik echt goed af ging vallen op een gezonde manier kreeg ik steeds van "nu wordt je wel erg dun, je zou moeten stoppen". Ik heb nooit ondergewicht gehad of zelfs maar daar in de buurt. Alleen ging ik van een wat de wat vollere mensen in de familie naar een van de slankste, was denk ik te confronterend ofzo.
Maar als ik in de omgeving er ook maar iets over zeg, dan is het altijd: Maar je ziet er toch goed uit, er is niets van te zien, je kunt het wel hebben. Ja, joh. Dan moet er wel flink wat meer bij komen, voor je het serieus ziet. Maar waarom moet je eerst zichtbaar flink dik zijn, voor je er iets aan mag doen. Ik ben meer van damage control en er nu iets weer aan te doen. En dat er aan doen is: minder stress, beter slapen, minder snoepen. Dus gewoon mijn lifestyle weer zoals die was.
Heel erg vaag dat je er pas wat aan mag doen als het problematisch is...
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 19 juni 2024 12:08
Mijn moeder was overigens ook altijd op dieet, ik kan me niet anders herinneren en mijn tantes en nichten ook. (Boomergeneratie inderdaad) ik heb me daar altijd tegen verzet.
Maar toen ik door een auto-immuun ziekte die bij mij zorgt voor een traag werkende schildklier van maat 38 naar maat 42/44 ging, heb ik echt een enorme hekel aan mezelf gehad, jarenlang, de indoctrinatie van mijn moeder zat er dieper in dan ik dacht. Ik wilde niet dat mijn dochter hier ook mee geconfronteerd werd en ben in therapie gegaan.
Maar toen ik door een auto-immuun ziekte die bij mij zorgt voor een traag werkende schildklier van maat 38 naar maat 42/44 ging, heb ik echt een enorme hekel aan mezelf gehad, jarenlang, de indoctrinatie van mijn moeder zat er dieper in dan ik dacht. Ik wilde niet dat mijn dochter hier ook mee geconfronteerd werd en ben in therapie gegaan.
woensdag 19 juni 2024 12:16
Als je overgewicht een medische oorzaak heeft mag je al helemaal geen hekel aan jezelf hebben!Misssunshine schreef: ↑19-06-2024 12:08Mijn moeder was overigens ook altijd op dieet, ik kan me niet anders herinneren en mijn tantes en nichten ook. (Boomergeneratie inderdaad) ik heb me daar altijd tegen verzet.
Maar toen ik door een auto-immuun ziekte die bij mij zorgt voor een traag werkende schildklier van maat 38 naar maat 42/44 ging, heb ik echt een enorme hekel aan mezelf gehad, jarenlang, de indoctrinatie van mijn moeder zat er dieper in dan ik dacht. Ik wilde niet dat mijn dochter hier ook mee geconfronteerd werd en ben in therapie gegaan.
woensdag 19 juni 2024 12:18
Ik merk dat mijn kinderen daar gelukkig niet aan doen, ze zijn in de twintig en dertig, maar mijn moeder, 80+ doet het volop. Ik vraag me af waarom er überhaupt zoveel over het uiterlijk gesproken moet worden. Ik heb maat 52 gehad en ik heb maat 34 gehad en eerlijk, ik kreeg meer vervelende opmerkingen in mijn gezicht toen ik maat 34 had dan toen ik maat 52 had. Waarschijnlijk werd er achter mijn rug om wel over me gepraat toen ik maat 52 had. Maar in mijn gezicht dus nooit. Wel toen ik maar 34 had : "Word je niet te mager?""Ben je ziek, heb je anorexia?".
woensdag 19 juni 2024 12:21
woensdag 19 juni 2024 12:23
Dit herken ik ook van de fase waarin ik non-stop bezig was met sporten en lijnen. Alleen gek genoeg deden de opmerkingen over mijn zogezegde 'te magere' lijf me helemaal niets. Bij mij is er ingestampt dat dik slecht, ongezond en niet mooi is en dat dun het ideaalplaatje is. Ik kreeg ook veel complimenten toen, overigens. Dat ik er goed en gezond uitzag. Terwijl ik mentaal juist helemaal niet gezond bezig was, want ik was 24/7 geobsedeerd door mijn gewicht.Gelsomina schreef: ↑19-06-2024 12:18Ik merk dat mijn kinderen daar gelukkig niet aan doen, ze zijn in de twintig en dertig, maar mijn moeder, 80+ doet het volop. Ik vraag me af waarom er überhaupt zoveel over het uiterlijk gesproken moet worden. Ik heb maat 52 gehad en ik heb maat 34 gehad en eerlijk, ik kreeg meer vervelende opmerkingen in mijn gezicht toen ik maat 34 had dan toen ik maat 52 had. Waarschijnlijk werd er achter mijn rug om wel over me gepraat toen ik maat 52 had. Maar in mijn gezicht dus nooit. Wel toen ik maar 34 had : "Word je niet te mager?""Ben je ziek, heb je anorexia?".
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in