Кай Манэ Бёр’е Сігбан

Кай Манэ Бёр'е Сігбан
шведск.: Kai Manne Börje Siegbahn
Дата нараджэння	20 красавіка 1918(1918-04-20)[…]
Месца нараджэння	Лунд, Лундс-стад[d], лен Мальмёхус[d], Швецыя
Дата смерці	20 ліпеня 2007(2007-07-20)[…] (89 гадоў)
Месца смерці	Энгельхольм, Энгельхольм, лен Сконэ, Швецыя
Месца пахавання	Старыя могілкі Упсалы[d]
Грамадзянства	Швецыя
Бацька	Карл Манэ Георг Сігбан
Маці	Karin Högbom[d]
Дзеці	Per Siegbahn[d] і Hans Siegbahn[d]
Род дзейнасці	фізік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	фізіка
Месца працы	Каралеўскі тэхналагічны інстытут Упсальскі ўніверсітэт
Альма-матар	Упсальскі ўніверсітэт Стакгольмскі ўніверсітэт
Член у	Папская акадэмія навук Нацыянальная акадэмія навук ЗША Шведская каралеўская акадэмія навук Шведская каралеўская акадэмія інжынерных навук[d] Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Расійская акадэмія навук Еўрапейская акадэмія[d]
Прэміі	Sixten Heyman Award[d] (1971)
Узнагароды	Нобелеўская прэмія па фізіцы (1981)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Кай Манэ Бёр’е Сігбан, таксама Зігбан (шведск.: Kai Manne Börje Siegbahn, 20 красавіка 1918, Лунд, Швецыя — 20 ліпеня 2007, Ангельхальм, Швецыя) — шведскі фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы ў 1981 годзе «за ўклад у развіццё электроннай спектраскапіі высокага дазволу» (палова прэмія). Другую палову прэміі атрымалі Нікалас Бломберген і Артур Шаўлаў «за ўклад у развіццё лазернай спектраскапіі».

Біяграфія

Кай Сігбан нарадзіўся ў сям’і будучага Нобелеўскага лаўрэата (1924) Карла Манэ Сігбана. Скончыў гімназію ва Упсале. З 1936 па 1942 год вывучаў ва Упсальскім універсітэце фізіку, матэматыку і хімію. У 1944 годзе абараніў дысертацыю ў Стакгольмскім універсітэце. З 1942 па 1951 год працаваў у Нобелеўскім інстытуце фізікі. У 1951 годзе стаў прафесарам фізікі ў Каралеўскім тэхналагічным інстытуце ў Стакгольме. У 1954 годзе перайшоў на кафедру ва універсітэце Упсалы, якой раней, да 1937 годзе загадваў яго бацька.

Аўтар навуковых прац па спектраскапіі, атамнай і малекулярнай фізіцы, фізічнай хіміі.

Распрацаваў метад электроннай спектраскапіі для хімічнага аналізу (1951).

Сканструяваў рэнтгенаэлектронны спектрометр і ажыццявіў монахраматызацыю рэнтгенаўскага выпрамянення ў рэнтгенаўскай фотаэлектроннай спектраскапіі.

З’яўляўся членам многіх навуковых супольнасцяў, сярод іншых Каралеўскай швецкай акадэміі навук. Быў прэзідэнтам Міжнароднага саюза чыстай і прыкладной фізікі (ІЮПАП). Ганаровы член Амерыканскай акадэміі мастацтваў і навук.

Літаратура

• Сігбан, Зігбан Кай Мане // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 365. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).

Спасылкі

• Інфармацыя з сайта Нобелеўскага камітэта (англ.)