Перайсьці да зьместу

Марыбор (футбольны клюб)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Марыбор
Заснаваны 1960
Горад Марыбор, Славенія
Стадыён Людзкі вэрт
Умяшчальнасьць: 12 702
Галоўны трэнэр
Чэмпіянат Першая ліга
 · 2023—2024 2 месца
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
nkmaribor.com (слав.)

«Марыбор» (па-славенску: Maribor) — славенскі футбольны клюб з гораду Марыбору. Заснаваны ў 1960 годзе. Клюб ёсьць самым тытулаваным у Славеніі — 16-разовы чэмпіён Славеніі, 9-разовы ўладальнік Кубка Славеніі і 4-разовы ўладальнік Супэркубка Славеніі. Самым пасьпяховым пэрыядам для клюбу былі канец 1990-х гадоў і пачатак 2000-х, «Марыбор» значна пераўзыходзіў сваіх канкурэнтаў у айчынных першынствах. Пасьля сэзону 2008—2009 гадоў клюб вярнуў званьне чэмпіёну краіны. З 2011 году клюб дамогся, таксама, поспехаў і на эўрапейскім узроўні, некалькі разоў дасягаўшы групавыя раўнды Лігі чэмпіёнаў і Лігі Эўропы.

Галоўным супернікам клюбу ёсьць сталічная «Алімпія», матчы супраць якой носяць назву «Адвечнае дэрбі» (славен. Večni derbi). «Марыбор» мае даволі высокую фанацкую падтрымку, а таксама самую высокую сярэднюю наведвальнасьць у краіне. Хатні стадыён клюбу «Людзкі вэрт» здольны зьмясьціць 12 702 гледача. Першапачаткова ён быў пабудаваны ў 1952 годзе, але ў 1990-я і 2000-я гады быў праведзены шэраг асноўных рэканструкцыяў стадыёну, пасьля чаго ён атрымаў сучасны выгляд.

«Марыбор» гуляе ў 1961 годзе супраць «Ульяніку» ў плэй-оф да выхаду ў Другую лігу Югаславіі.

Футбольны клюб «Марыбор» быў заснаваны 12 сьнежня 1960 году[2] праз два месяцы пасьля расфармаваньня іншага марыборскага клюба «Бранік». На нарадзе кіраўніцтва зноў утворанага клюбу, прэзыдэнтам быў абраны Срэчка Корэн. Першы свой матч «Марыбор» правёў 5 лютага 1961 году супраць марыборскага клюбу «Ковінар» і атрымаў перамогу зь лікам 2:1. Два мячы ў гэтае гульні забіў Стэфан Толіч.

Не зважаючы на тое, што фіялетавы і белы абіраліся клюбнымі колерамі ад самага пачатку, каманда згуляла свой першы матч у зялёна-сіняй камбінацыі, бо іхная фіялетавыя майкі былі яшчэ не гатовыя да пачатку сустрэчы[3]. Клюб адразу ж атрымаў перамогу ў Славенскай рэспубліканскай лізе, якая прадстаўляла трэці ўзровень югаслаўскага футболу. Такім чынам «Марыбор» атрымаў права спаборнічаць у кваліфікацыі на выхад у Другой лігу Югаславіі[3].

Андрыя Пфландэр, які ўзначальваў каманду на той час, праз хваробу пакінуў яе перад стартам плэй-оф. У выніку «Марыбор» не атрымаў месца ў другой лізе[3]. На зьмену Пфландеру прыйшоў Уладзімер Сімуніч, які ў выніку празь шэсьць гадоў вывеў клюб у другую лігу[3]. «Марыбор» атрымаў перамогу ў першым двух раундах плэй-оф, а потым адолеў харвацкі «Ўльянік» па суме двух матчаў зь лікам 2:1[3].

Актуальны на 13 верасьня 2024 году
Пазыцыя Імя Год нараджэньня
1 Сьцяг Славеніі Бр Ажбэ Юг 1992
2 Сьцяг Альжыру Нап Хілель Судані 1987
4 Сьцяг Славеніі ПА Блаж Вэрховэц 1992
5 Сьцяг Летувы Аб Піюс Шырвіс 1998
6 Сьцяг Францыі Аб Брадлі М’Бандо 2001
8 Сьцяг Аўстрыі ПА Марка Божыч 1998
10 Сьцяг Славеніі Нап Макс Барышыч 1995
12 Сьцяг Славеніі Аб Грэгар Сікашак 1994
13 Сьцяг Кот-д’Івуару Нап Эт’ен Бёгр 2000
15 Сьцяг Славеніі ПА Ян Рэпас 1997
16 Сьцяг Славеніі Нап Ніка Грліч 2006
20 Сьцяг Славеніі ПА Жыга Рэпас 2001
21 Сьцяг Польшчы ПА Караль Борыс (ар. Тэкст) 2006
22 Сьцяг Славеніі Аб Мартын Мілец (капітан) 1991
34 Сьцяг Славеніі Аб Анэй Лорбэк 2006
Пазыцыя Імя Год нараджэньня
50 Сьцяг Славеніі Аб Лан Відмар 2001
59 Сьцяг Славеніі Бр Сама Прыдгар 2003
72 Сьцяг Славеніі ПА Ёсіп Ілічыч 1988
81 Сьцяг Нідэрляндаў Бр Мэна Бэргсэн 1999
99 Сьцяг Габону Нап Арфэ Мбіна 2000
Сьцяг Славеніі Аб Лука Крайнц 1994
Сьцяг Славеніі Аб Гал-Міклуш Сэнэкавіч 2005
Сьцяг Вугоршчыны Нап Дзьёрдзь Камарамі 2002
Сьцяг Ангельшчыны Нап Шэі Оджа 1997
Сьцяг Ганы Нап Бэнджамін Тэтэ (ар. Мэц) 1997
Сьцяг Украіны Бр Уладзіслаў Дарашэнка 2005
Сьцяг Партугаліі Аб Андрэ Соўза 1998
Сьцяг Славеніі Аб Анэй Фэрчац 2004
Сьцяг Славеніі Нап Тынэ Чук 2005

Вонкавыя спасылкі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]