Səlcuqilər: Redaktələr arasındakı fərq

Vikipediya saytından
Naviqasiyaya keç Axtarışa keç
Tarixə interaktiv şəkildə baxın
← Əvvəlki redaktə
Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
VizualVikimətn
k Shahramsh452 tərəfindən edilmiş redaktələr geri qaytarılaraq 158.181.41.179 tərəfindən yaradılan sonuncu versiya bərpa olundu.
Teq: Geri qaytarma
→‎Başlanğıc: Yazı xətası düzəldildi
Teqlər: Mobil redaktə Mobil veb redaktə
 
(22 istifadəçi tərəfindən edilmiş 32 dəyişiklik göstərilmir)
Sətir 1: Sətir 1:
{{digər məna|Səlcuq (dəqiqləşdirmə)}}
{{digər məna|Səlcuq (dəqiqləşdirmə)}}
'''Səlcuqlar''' və ya '''Səlcuqoğulları''' — [[1038]]-ci ildən [[1157]]-ci ilədək mövcud olmuş [[Böyük Səlcuq İmperiyası]]nı və digər kiçik dövlətləri idarə etmiş sülalə.
'''Səlcuqlular''' və ya '''Səlcuqilər'''<ref>{{ASE|3|296|David IV Georgiyeviç}}</ref> — 1038-ci ildən 1157-ci ilədək mövcud olmuş, [[Böyük Səlcuq imperiyası|Böyük Səlcuq imperiyasını]] və digər kiçik dövlətləri idarə etmiş sülalə.


== Başlanğıc ==
== Başlanğıc ==
Səlcuq türkləri [[Oğuzlar|Oğuz]] türklərinin [[Qınıq]] tayfasına mənsub olmuşlar. Bu tayfa adını türk sərkərdəsi olan Səlcuğun adından götürmüşdür.
Səlcuq türkləri [[Oğuz türkləri]]<nowiki/>nin [[Qınıq boyu]]<nowiki/>na mənsub olmuşlar. Bu tayfa adını [[Türk xalqları|türk]] sərkərdəsi olan Səlcuğun adından götürmüşdür. X əsrin ikinci yarısında Türküstanda Qınıq boyunun başçısı [[Səlcuq|Səlcuq bəy]] tərəfindən oğuz tayfalarının ittifaqı yarandı. İslam dinini qəbul etmələri Türküstanda onların nüfuzunu daha da artırıdı.


Səlcuqlar [[Qaraxanlılar]] və Qəznəvilər tərəfindən sıxışdırıldıqdan sonra qərbə doğru axışdılar. [[Azərbaycan]] və [[İran]] torpaqların keçib Bizans torpaqlarına hücum etdilər. Daha sonra [[Van gölü]] hövzəsi, [[Naxçıvan]] və onun ətrafındakı Azərbaycan torpaqlarını nəzarət altına aldılar.
Səlcuq bəyin vəfatından sonra Qəznəvi hökmdarları səlcuqları sıxışdırmağa başladılar. Səlcuqlar [[Qaraxanilər dövləti|Qaraxanlılar]] və [[Qəznəvilər dövləti|Qəznəvilər]] tərəfindən sıxışdırıldıqdan sonra qərbə doğru axışdılar. [[Azərbaycan]] və [[İran]] torpaqların keçib Bizans torpaqlarına hücum etdilər. Daha sonra [[Van gölü]] hövzəsi, [[Naxçıvan]] və onun ətrafındakı Azərbaycan torpaqlarını nəzarət altına aldılar.


Səlcuqlar əvvəlcə, [[Xorasan]]da məskunlaşdılar. [[1038]]–ci ildə paytaxtı [[Nişapur]] şəhəri olan ilk Səlcuq türk dövləti yarandı. Səlcuğun nəvəsi [[Toğrul bəy]] (1040-1063) sultan elan olundu. Səlcuqlar Toğrulun dövründə daha da qüvvətləndilər və 1040-cı ilin mayında Dəndənəkan döyüşündə Qəznəvilər dövlətini məğlub etdilər. Səlcuqlar İran, Bizans, Cənubi Qafqaz, o cümlədən Azərbaycan ərazilərini işğal etmək məqsədilə paytaxtı 1043-cü ildə Nişapurdan Reyə köçürdülər. 1048-ci ilin 18 sentyabrında isə Səlcuq-Azərbaycan türkləri birləşmiş Bizans, erməni və gürcü feodallarını darmadağın etdilər. Toğrulun dövründə bütün Xorasan, Xarəzm, Qərbi İran Səlcuq türklərinin hakimiyyəti altına keçdi. Toğrul 1055-ci ildə Bağdad da daxil olmaqla [[İraq]]ı özünə tabe etdi və Abbas xilafəti Səlcuqlardan asılı vəziyyətə düşdü.
Səlcuqlar əvvəlcə, [[Xorasan]]da məskunlaşdılar. 1038-ci ildə paytaxtı [[Nişapur|Nişapur şəhəri]] olan ilk Səlcuq türk dövləti yarandı. Səlcuğun nəvəsi [[Toğrul (Böyük Səlcuq hökmdarı)|Toğrul bəy]] (1040–1063) sultan elan olundu. Səlcuqlar Toğrulun dövründə daha da qüvvətləndilər və 1040-cı ilin mayında [[Dəndənəkan döyüşü]]<nowiki/>ndə [[Qəznəvilər dövləti|Qəznəvilər]] dövlətini məğlub etdilər. Səlcuqlar İran, [[Bizans imperiyası|Bizans]], [[Cənubi Qafqaz]], o cümlədən Azərbaycan ərazilərini işğal etmək məqsədilə paytaxtı 1043-cü ildə Nişapurdan [[Rey]]<nowiki/>ə köçürdülər. 1048-ci ilin 18 sentyabrında isə Səlcuqlar birləşmiş Bizans, [[Ermənilər|erməni]] və [[Gürcülər|gürcü]] feodallarını darmadağın etdilər. Toğrulun dövründə bütün [[Xorasan]], [[Xarəzm]], Qərbi İran Səlcuq türklərinin hakimiyyəti altına keçdi. Toğrul bəy 1055-ci ildə [[Bağdad]] da daxil olmaqla [[İraq]]ı özünə tabe etdi və [[Abbasilər xilafəti]] Səlcuqlardan asılı vəziyyətə düşdü.


1-ci Toğruldan sonra hakimiyyətə [[Alp Arslan]] ([[1063]]-[[1072]]) gəldi. Onun əsas məqsədi Anadolunu türk torpaqlarına qatmaq idi. [[1071]]-ci ilin avqustunda Malazgird döyüşündə Səlcuqlar və Bizans ordusu üz-üzə gəldi və bu döyüşdə Səlcuqlar qalib gəldi, Səlcuqlarla Bizans arasında 50 illik müqavilə imzalandı, Şərqi Anadolu torpaqları türklərə verildi. Bu münasibətlə Bağdad xəlifəsi Alp Arslanı təbrik edərək onu "İslamın nuru" adlandırdı.
1-ci Toğruldan sonra hakimiyyətə [[Alp Arslan]] (1063–1072) gəldi. Onun əsas məqsədi [[Kiçik Asiya|Anadolu]]<nowiki/>nu türk torpaqlarına qatmaq idi. 1071-ci ilin avqustunda [[Malazgird döyüşü]]<nowiki/>ndə Səlcuqlar və Bizans ordusu üz-üzə gəldi və bu döyüşdə Səlcuqlar qalib gəldi, Səlcuqlarla Bizans arasında 50 illik müqavilə imzalandı, [[Şərqi Anadolu regionu|Şərqi Anadolu]] torpaqları türklərə verildi. Bu münasibətlə Bağdad xəlifəsi Alp Arslanı təbrik edərək onu "İslamın nuru" adlandırdı.


[[I Məlikşah]]-ın dövründə ([[1072]]-[[1092]]) səlcuqların yeni ərazilər ələ keçirməsi prosesi başa çatdı. Məlikşahın dövründə paytaxt Reydən [[İsfahan]]<nowiki/>a köçürüldü. Məlikşahın dövründə ticarətin canlanması üçün vahid çəki, ölçü və pul sistemi tətbiq olunmuş, tacirlər bəzi rüsumlardan azad edilmişdir.
[[I Məlikşah]]-ın dövründə (1072–1092) səlcuqların yeni ərazilər ələ keçirməsi prosesi başa çatdı. Məlikşahın dövründə paytaxt Reydən [[İsfahan]]<nowiki/>a köçürüldü. Ticarətin canlanması üçün vahid çəki, ölçü və pul sistemi tətbiq olunmuş, tacirlər bəzi rüsumlardan azad edilmişdir.


Səlcuq dövləti I Məlikşahın və Nizamülmülkün ölümündən sonra zəiflədi. Feodalların mərkəzi hakimiyyətə tabe olmamaq cəhdləri gücləndi. Uzun sürən ara müharibələri və İsmaililərin qiyamları dövlətin zəifləməsini daha da gücləndirdi. Sonuncu Səlcuq sultanı Səncərin ([[1118]]-[[1157]]) zamanı dövlətin ərazi bütövlüyü yenidən pozuldu və Səncərdən sonra Böyük Səlcuq imperatorluğu [[1157]]-ci ildə dağıldı. Onun ərazisində [[Konya]], [[Kirman]], [[Suriya]], [[İraq]] Səlcuq sultanlıqları, [[Kiçik Asiya]] da bir sıra əmirliklər yarandı.
Səlcuq dövləti I Məlikşahın və [[Nizamülmülk|Nizamülmülkün]] ölümündən sonra zəiflədi. Feodalların mərkəzi hakimiyyətə tabe olmamaq cəhdləri gücləndi. Uzun sürən ara müharibələri və İsmaililərin qiyamları dövlətin zəifləməsini daha da gücləndirdi. Sonuncu Səlcuq sultanı Səncərin (1118–1157) hakimiyyəti zamanı dövlətin ərazi bütövlüyü yenidən pozuldu və Səncərdən sonra Böyük Səlcuq imperiyası 1157-ci ildə dağıldı. Onun ərazisində [[Konya]], [[Kirman]], [[Suriya]], [[İraq]] Səlcuq sultanlıqları, [[Kiçik Asiya]] da bir sıra əmirliklər yarandı.


== Soy ağacı ==
== Soy ağacı ==
{{Səlcuq sülaləsi}}
{{Səlcuq sülaləsinin şəcərəsi}}

== Səlcuqlu dövlətinin dili ==
Anadolunun yeni sahibləri Oğuzlar, 11. və 12. əsrlərdə Türkcəni yalnız danışıq dilində və şifahi ədəbiyyat ənənələrində yaşatmaktaydılar. Bu dövrə aid Anadoluda Türkçe yazılmış heç bir əsərin olmayışı, bizə Oğuzların yazı dillərinin olmadığını, hətta Kutadgu Bilig kimi nəhəng bir əsərin dilini, yəni Türkistan yazı dilini bilmədiklərini düşündürməkdədir. Böyük Səlcuqlu Dövlətinə hakim olan dil anlayışı, Anadoluda da dəyişməmiş və iki yüz il, yazı dili ehtiyacına Ərəb və Fars cavab vermişdir. Bu müddət içində Anadolu Səlcuqlarının rəsmi və ədəbi dili, Fars; elm dili ərəb dilidir.<ref>Leyla,KARAHAN,"[http://turkolojimakaleleri.page.tl/ANADOLU-h-DA-T-Ue-RK-YAZI-D%26%23304%3BL%26%23304%3BN%26%23304%3BN-GEL%26%23304%3B%26%23350%3B%26%23304%3BM%26%23304%3B.htm ANADOLU'DA TÜRK YAZI DİLİNİN GELİŞİMİ]",[http://turkolojimakaleleri.page.tl Türkoloji Makaleleri]</ref>


== Səlcuqlar haqda mənbələrdə ==
== Səlcuqlar haqda mənbələrdə ==
Orta əsrlər dövrünün salnamələri olan «Sirat-əl-Məlik Toğrul bəy Səlcuqi», «Məliknamə», «Risala-i Məlikşahiyyə Səncərnamə», «Uyun-at-təvarix» dövrümüzə cəlib çatmasa da, Səlcuqların erkən tarixini əks etdirən ən mühüm mənbələrin bəziləri saxlanılmışdır. Səlcuq tarixinin öyrənilməsində mühüm mənbələrdən biri, tarix, adət və ənənələrin mahir bilicisi olan Əbu-əl Fərəçi Əbdür- Rəhman İbn əl Cəizinin (1114-1200) «Tarixi-əl-mülk-əl-Ülam» əsəridir. Bu əsərdə səlcuqların ilk dövrlərinə aid olan və dövrümüzə gəlib çatmayan bir çox müəlliflərin əsərlərinə istinad edilmişdir. Həmin müəlliflərdən Məhəmməd əl Həmədani Hilal-əs-Sabi, Heybətallah əs-Sabi və b. göstərmək olar.
[[Orta əsrlər]] dövrünün salnamələri olan "Sirat-əl-Məlik Toğrul bəy Səlcuqi", "Məliknamə", "Risala-i Məlikşahiyyə Səncərnamə", "Uyun-at-təvarix" dövrümüzə cəlib çatmasa da, Səlcuqların erkən tarixini əks etdirən ən mühüm mənbələrin bəziləri saxlanılmışdır. Səlcuq tarixinin öyrənilməsində mühüm mənbələrdən biri, tarix, adət və ənənələrin mahir bilicisi olan Əbu-əl Fərəçi Əbdür- Rəhman İbn əl Cəizinin (1114–1200) "Tarixi-əl-mülk-əl-Ülam" əsəridir. Bu əsərdə səlcuqların ilk dövrlərinə aid olan və dövrümüzə gəlib çatmayan bir çox müəlliflərin əsərlərinə istinad edilmişdir. Həmin müəlliflərdən Məhəmməd əl Həmədani Hilal-əs-Sabi, Heybətallah əs-Sabi və b. göstərmək olar.


Suriya mənbələri Səlcuqlular tarixinin önəmli hissəsidir. Bu mənbələrdə Səlcuqların XI-XII əsr tarixi, siyasi, sosial-iqtisadi, etnik problemlər, xalq hərəkatı, ideologiya, Suriya-Qafqaz əlaqələri, məişət və hərbi məsələlər yer almışdır. Səlcuq tarixi haqqında mühüm xəbərlər suriyalı salnaməçi Mixayıl Suriyalının əsərlərində, xüsusilə «Xronika» sında öz əksini tapmışdır. Müəllif özündən əvvəlki müəlliflərə istinad edərək səlcuqlara aid olan bir çox hadisələr haqqında məlumat verir.
Suriya mənbələri Səlcuqlular tarixinin önəmli hissəsidir. Bu mənbələrdə Səlcuqların XI–XII əsr tarixi, siyasi, sosial-iqtisadi, etnik problemlər, xalq hərəkatı, ideologiya, Suriya-Qafqaz əlaqələri, məişət və hərbi məsələlər yer almışdır. Səlcuq tarixi haqqında mühüm xəbərlər suriyalı salnaməçi Mixayıl Suriyalının əsərlərində, xüsusilə "Xronika" sında öz əksini tapmışdır. Müəllif özündən əvvəlki müəlliflərə istinad edərək səlcuqlara aid olan bir çox hadisələr haqqında məlumat verir.


Bar Ebreya 1226-cı ildə Melitendə anadan olmuşdur. Yaxşı təhsil almış, bir neçə dil, o cümlədən ərəb, fars və türk dillərini öyrənmişdir. Bar Ebreya ömrünü dini fəaliyyətə həsr etmiş, Şərqin yakoviti rütbəsinə yüksəlmişdir. Ön Asiyanı bir neçə dəfə gəzən Ebreya Qafqazda,Azərbaycan şəhərləri Marağa, Təbriz və Uşnuda olmuş,1286-cı ildə Marağada vəfat etmişdir. Onun əsərləri içərisində Suriya və ərəb dilində tərtib olunmuş «Ümumi tarix» əsəri öz sanbalına, faktların dürüstlüyünə və hadisələrə baxışı ilə seçilir.
Bar Ebreya 1226-cı ildə Melitendə anadan olmuşdur. Yaxşı təhsil almış, bir neçə dil, o cümlədən ərəb, fars və türk dillərini öyrənmişdir. Bar Ebreya ömrünü dini fəaliyyətə həsr etmiş, Şərqin yakoviti rütbəsinə yüksəlmişdir. Ön Asiyanı bir neçə dəfə gəzən Ebreya Qafqazda,Azərbaycan şəhərləri Marağa, Təbriz və Uşnuda olmuş,1286-cı ildə Marağada vəfat etmişdir. Onun əsərləri içərisində Suriya və ərəb dilində tərtib olunmuş "Ümumi tarix" əsəri öz sanbalına, faktların dürüstlüyünə və hadisələrə baxışı ilə seçilir.


Ərəbdilli mənbələrdə XI-XIII əsrin mühüm məlumatları toplanmışdır. Sədrəddin Əli Əbül Həsən Əli ibn Əbül Fəvaris Nasir ibn Əli əl-Hüseyni «Əxbar əd-dövlət əs-Səlcuqiyyə» («Səlcuq dövləti haqqında xəbərlər») adlı əsərini yazmışdır. Əsərin XIII əsrin birinci rübündə yazıldığı ehtimal olunur. Kitabın birinci yarısı özündən əvvəlki tarixi qaynaqlar üzərində qurulmuş, başlıca olaraq Səlcuq dövlətinin yaranıb genişlənməsi dövrünə həsr edilmişdir. Əsərin ikinci yarısı Özbəyin 1225-ci ildə ölümü ilə başa çatır. Əsərin bu hissəsində toplanmış materiallara digər qaynaqlarda rast gəlinmədiyinə görə daha qiymətlidir. Əl-İsfahani (1125-1201) İsfahanın məşhurları içərisindən yetişmişdir. Bir neçə tarixi əsərin müəllifi olan Əl-İsfahani Abbasilər xəlifələri dövründə xidməti vəzifədə olmuş, sonra Əyyubilər sultanları sarayında görünmüşdür. Onun əsərləri arasında
Ərəbdilli mənbələrdə XI–XIII əsrin mühüm məlumatları toplanmışdır. Sədrəddin Əli Əbül Həsən Əli ibn Əbül Fəvaris Nasir ibn Əli əl-Hüseyni "Əxbar əd-dövlət əs-Səlcuqiyyə" ("Səlcuq dövləti haqqında xəbərlər") adlı əsərini yazmışdır. Əsərin XIII əsrin birinci rübündə yazıldığı ehtimal olunur. Kitabın birinci yarısı özündən əvvəlki tarixi qaynaqlar üzərində qurulmuş, başlıca olaraq Səlcuq dövlətinin yaranıb genişlənməsi dövrünə həsr edilmişdir. Əsərin ikinci yarısı Özbəyin 1225-ci ildə ölümü ilə başa çatır. Əsərin bu hissəsində toplanmış materiallara digər qaynaqlarda rast gəlinmədiyinə görə daha qiymətlidir. Əl-İsfahani (1125–1201) İsfahanın məşhurları içərisindən yetişmişdir. Bir neçə tarixi əsərin müəllifi olan Əl-İsfahani Abbasilər xəlifələri dövründə xidməti vəzifədə olmuş, sonra Əyyubilər sultanları sarayında görünmüşdür. Onun əsərləri arasında


Səlcuqlar dövlətinin tarixindən bəhs edən «Zubdat əl-nüsrə və Nüxbat əlusra» əsəri xüsusilə qiymətlidir. İbn əl-Tiktan (XIII-XIV əsrin əvvəlləri) 1297-ci ildə Azərbaycanın Marağa şəhərinə gəlmişdir. Onun «Kitab əl-Fəxri» iki hissədən ibarətdir. Birinci hissə siyasi traktaktdan ibarətdir. İkinci hissədə müsəlman sülalərinin tarixi toplanmışdır. Burada Səlcuqlar və Ön Asiya dünyası ilə qarşılıqlı əlaqələr haqqında məlumatlar vardır.
Səlcuqlar dövlətinin tarixindən bəhs edən "Zubdat əl-nüsrə və Nüxbat əlusra" əsəri xüsusilə qiymətlidir. İbn əl-Tiktan (XIII–XIV əsrin əvvəlləri) 1297-ci ildə Azərbaycanın Marağa şəhərinə gəlmişdir. Onun "Kitab əl-Fəxri" iki hissədən ibarətdir. Birinci hissə siyasi traktaktdan ibarətdir. İkinci hissədə müsəlman sülalərinin tarixi toplanmışdır. Burada Səlcuqlar və [[Ön Asiya]] dünyası ilə qarşılıqlı əlaqələr haqqında məlumatlar vardır.


Səlcuqlulara münasibətdə farsdilli mənbələr xüsusi seçilir. Belələrindən biri Əbubəkr-Nəcməddin Məhəmməd ibn Əli Ravəndinin «Rahat əs-sudur və ayat əc sudur» («Səlcuq dövləti haqqında») məlumat əsəridir. Bu salnamə 1199-cu ilə qədər olan hadisələri əhatə edir. Ravəndi ata tərəfdən qohumu olan Səlcuq İrak sultanlarının sarayında qulluq etdiyindən əsərində İrak sultanlığına xüsusi yer ayırmışdır. İbn-Bibi XII əsr müəlliflərindəndir. Xarəzmşah Cəlaləddinin sarayında qulluq etmiş, sonra Kiçik Asiyaya getmiş, Konya sultanlığında dövlət qulluğunda olmuş, əmir titulu daşımışdır. «Səlcuqnamə» ni («Səlcuqlar haqqında kitab») tərtib etmişdir. Səlcuqlara dair mənbələr içərisində Böyük Səlcuq imperiyasınınbaş vəziri olan Nizamülmülkün «Siyasətnamə» əsəri müstəsna əhəmiyyətə malikdir. Nizamülmülk Səlcuq saray cəmiyyətini müşahidə etməkdə müstəsna imkanlara malik olduğundan bir növ Məlik şaha nəsihət kimi yazılmış əsərində təcrübədən çıxış edərək məlumatları qısa, lakin canlı təhkiyə şəklində vermişdir. Fransız şərqşünası Ş.Şefer «Siyasətnamə»ni ilk dəfə 1892-ci ildə Nizamülmülkün tərcümeyi halında nəşr etdirmişdir.<ref>Eldəniz Məmmədov. Səlcuqlar. Bakı-2015</ref>
Səlcuqlulara münasibətdə farsdilli mənbələr xüsusi seçilir. Belələrindən biri Əbubəkr-Nəcməddin Məhəmməd ibn Əli Ravəndinin "Rahat əs-sudur və ayat əc sudur" ("Səlcuq dövləti haqqında") məlumat əsəridir. Bu salnamə 1199-cu ilə qədər olan hadisələri əhatə edir. Ravəndi ata tərəfdən qohumu olan Səlcuq İrak sultanlarının sarayında qulluq etdiyindən əsərində İrak sultanlığına xüsusi yer ayırmışdır. İbn-Bibi XII əsr müəlliflərindəndir. Xarəzmşah Cəlaləddinin sarayında qulluq etmiş, sonra Kiçik Asiyaya getmiş, Konya sultanlığında dövlət qulluğunda olmuş, əmir titulu daşımışdır. "Səlcuqnamə" ni ("Səlcuqlar haqqında kitab") tərtib etmişdir. Səlcuqlara dair mənbələr içərisində Böyük Səlcuq imperiyasınınbaş vəziri olan Nizamülmülkün "Siyasətnamə" əsəri müstəsna əhəmiyyətə malikdir. Nizamülmülk Səlcuq saray cəmiyyətini müşahidə etməkdə müstəsna imkanlara malik olduğundan bir növ Məlik şaha nəsihət kimi yazılmış əsərində təcrübədən çıxış edərək məlumatları qısa, lakin canlı təhkiyə şəklində vermişdir. Fransız şərqşünası Ş.Şefer "Siyasətnamə"ni ilk dəfə 1892-ci ildə Nizamülmülkün tərcümeyi halında nəşr etdirmişdir.<ref>Eldəniz Məmmədov. Səlcuqlar. Bakı-2015</ref>


== Qalereya ==
== Qalereya ==
Sətir 39: Sətir 36:
Divrigi02.jpg |İki başlı səlcuqlu qartalı [[Divriyi məscidi]]
Divrigi02.jpg |İki başlı səlcuqlu qartalı [[Divriyi məscidi]]
Borj-toghrul.jpg|[[:en:Tughrul Tower|Toğrul qalası]], [[Toğrul Bəy]]in xatirəsinə [[Tehran]]ın cənubunda ucaldıyan abidə, XII əsr.
Borj-toghrul.jpg|[[:en:Tughrul Tower|Toğrul qalası]], [[Toğrul Bəy]]in xatirəsinə [[Tehran]]ın cənubunda ucaldıyan abidə, XII əsr.
Seljuq Ewer.jpg| Bitum daşı ilə gümüş işləmə. 1188-1219-cu illərdə Selcuqlu sənətinə aid bir nümunə, [[Herat]], [[Əfqanıstan]], [[British Museum]].
Ewer from Herat, Khorasan, dated 1180-1210 CE.jpg| Bitum daşı ilə gümüş işləmə. 1188-1219-cu illərdə Selcuqlu sənətinə aid bir nümunə, [[Herat]], [[Əfqanıstan]], [[British Museum]].
</gallery>
</gallery>
</center>
</center>
Sətir 46: Sətir 43:
{{İstinad siyahısı}}
{{İstinad siyahısı}}


{{Səlcuq sülaləsi}}
== Həmçinin bax ==
{{Səlcuqlular}}
{{tarix-qaralama}}
{{tarix-qaralama}}


Səhifəsinin 22:26, 23 mart 2024 tarixinə olan son versiyası

Bu adın digər istifadə formaları üçün bax: Səlcuq (dəqiqləşdirmə).

Səlcuqlular və ya Səlcuqilər[1] — 1038-ci ildən 1157-ci ilədək mövcud olmuş, Böyük Səlcuq imperiyasını və digər kiçik dövlətləri idarə etmiş sülalə.

Başlanğıc

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Səlcuq türkləri Oğuz türklərinin Qınıq boyuna mənsub olmuşlar. Bu tayfa adını türk sərkərdəsi olan Səlcuğun adından götürmüşdür. X əsrin ikinci yarısında Türküstanda Qınıq boyunun başçısı Səlcuq bəy tərəfindən oğuz tayfalarının ittifaqı yarandı. İslam dinini qəbul etmələri Türküstanda onların nüfuzunu daha da artırıdı.

Səlcuq bəyin vəfatından sonra Qəznəvi hökmdarları səlcuqları sıxışdırmağa başladılar. Səlcuqlar Qaraxanlılar və Qəznəvilər tərəfindən sıxışdırıldıqdan sonra qərbə doğru axışdılar. Azərbaycan və İran torpaqların keçib Bizans torpaqlarına hücum etdilər. Daha sonra Van gölü hövzəsi, Naxçıvan və onun ətrafındakı Azərbaycan torpaqlarını nəzarət altına aldılar.

Səlcuqlar əvvəlcə, Xorasanda məskunlaşdılar. 1038-ci ildə paytaxtı Nişapur şəhəri olan ilk Səlcuq türk dövləti yarandı. Səlcuğun nəvəsi Toğrul bəy (1040–1063) sultan elan olundu. Səlcuqlar Toğrulun dövründə daha da qüvvətləndilər və 1040-cı ilin mayında Dəndənəkan döyüşündə Qəznəvilər dövlətini məğlub etdilər. Səlcuqlar İran, Bizans, Cənubi Qafqaz, o cümlədən Azərbaycan ərazilərini işğal etmək məqsədilə paytaxtı 1043-cü ildə Nişapurdan Reyə köçürdülər. 1048-ci ilin 18 sentyabrında isə Səlcuqlar birləşmiş Bizans, erməni və gürcü feodallarını darmadağın etdilər. Toğrulun dövründə bütün Xorasan, Xarəzm, Qərbi İran Səlcuq türklərinin hakimiyyəti altına keçdi. Toğrul bəy 1055-ci ildə Bağdad da daxil olmaqla İraqı özünə tabe etdi və Abbasilər xilafəti Səlcuqlardan asılı vəziyyətə düşdü.

1-ci Toğruldan sonra hakimiyyətə Alp Arslan (1063–1072) gəldi. Onun əsas məqsədi Anadolunu türk torpaqlarına qatmaq idi. 1071-ci ilin avqustunda Malazgird döyüşündə Səlcuqlar və Bizans ordusu üz-üzə gəldi və bu döyüşdə Səlcuqlar qalib gəldi, Səlcuqlarla Bizans arasında 50 illik müqavilə imzalandı, Şərqi Anadolu torpaqları türklərə verildi. Bu münasibətlə Bağdad xəlifəsi Alp Arslanı təbrik edərək onu "İslamın nuru" adlandırdı.

I Məlikşah-ın dövründə (1072–1092) səlcuqların yeni ərazilər ələ keçirməsi prosesi başa çatdı. Məlikşahın dövründə paytaxt Reydən İsfahana köçürüldü. Ticarətin canlanması üçün vahid çəki, ölçü və pul sistemi tətbiq olunmuş, tacirlər bəzi rüsumlardan azad edilmişdir.

Səlcuq dövləti I Məlikşahın və Nizamülmülkün ölümündən sonra zəiflədi. Feodalların mərkəzi hakimiyyətə tabe olmamaq cəhdləri gücləndi. Uzun sürən ara müharibələri və İsmaililərin qiyamları dövlətin zəifləməsini daha da gücləndirdi. Sonuncu Səlcuq sultanı Səncərin (1118–1157) hakimiyyəti zamanı dövlətin ərazi bütövlüyü yenidən pozuldu və Səncərdən sonra Böyük Səlcuq imperiyası 1157-ci ildə dağıldı. Onun ərazisində Konya, Kirman, Suriya, İraq Səlcuq sultanlıqları, Kiçik Asiya da bir sıra əmirliklər yarandı.

Soy ağacı

[redaktə | mənbəni redaktə et]
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Səlcuq bəy
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Arslan Yabqu
 
Mikayıl
 
Musa Yabqu
 
Yusif İnal
 
Yunis
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Qutalmış
 
Çağrı bəy
 
1. Toğrul bəy
(1037 - 1063)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Süleyman
Rum Səlcuqları
 
2. Alp Arslan
(1063 - 1072)
 
Kavurd bəy
Kirman Səlcuqları
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
3. Sultan Məlikşah
(1072 - 1092)
 
Tutuş
Suriya Səlcuqları
 
Təkiş
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
5. Börkiyaruq
(1094 - 1105)
 
8. Əhməd Səncər
(1118 - 1157)
 
4. I Mahmud
(1092 - 1094)
 
7. Məhəmməd Təpər
(1105 - 1118)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
6. II Məlikşah
(1105)
 
9. II Mahmud
(1118 - 1131)
 
12. Məsud
(1134 - 1152)
 
15. Süleyman şah
(1160 - 1161)
 
11. II Toğrul bəy
(1132 - 1134)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
13. III Məlikşah
(1161 - 1176)
 
14. II Məhəmməd
(1153 - 1160)
 
10. Davud
(1131 - 1132)
 
 
 
 
 
16. Arslan şah
(1161 - 1176)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
17.III Toğrul
(1176 - 1194)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Səlcuqlar haqda mənbələrdə

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Orta əsrlər dövrünün salnamələri olan "Sirat-əl-Məlik Toğrul bəy Səlcuqi", "Məliknamə", "Risala-i Məlikşahiyyə Səncərnamə", "Uyun-at-təvarix" dövrümüzə cəlib çatmasa da, Səlcuqların erkən tarixini əks etdirən ən mühüm mənbələrin bəziləri saxlanılmışdır. Səlcuq tarixinin öyrənilməsində mühüm mənbələrdən biri, tarix, adət və ənənələrin mahir bilicisi olan Əbu-əl Fərəçi Əbdür- Rəhman İbn əl Cəizinin (1114–1200) "Tarixi-əl-mülk-əl-Ülam" əsəridir. Bu əsərdə səlcuqların ilk dövrlərinə aid olan və dövrümüzə gəlib çatmayan bir çox müəlliflərin əsərlərinə istinad edilmişdir. Həmin müəlliflərdən Məhəmməd əl Həmədani Hilal-əs-Sabi, Heybətallah əs-Sabi və b. göstərmək olar.

Suriya mənbələri Səlcuqlular tarixinin önəmli hissəsidir. Bu mənbələrdə Səlcuqların XI–XII əsr tarixi, siyasi, sosial-iqtisadi, etnik problemlər, xalq hərəkatı, ideologiya, Suriya-Qafqaz əlaqələri, məişət və hərbi məsələlər yer almışdır. Səlcuq tarixi haqqında mühüm xəbərlər suriyalı salnaməçi Mixayıl Suriyalının əsərlərində, xüsusilə "Xronika" sında öz əksini tapmışdır. Müəllif özündən əvvəlki müəlliflərə istinad edərək səlcuqlara aid olan bir çox hadisələr haqqında məlumat verir.

Bar Ebreya 1226-cı ildə Melitendə anadan olmuşdur. Yaxşı təhsil almış, bir neçə dil, o cümlədən ərəb, fars və türk dillərini öyrənmişdir. Bar Ebreya ömrünü dini fəaliyyətə həsr etmiş, Şərqin yakoviti rütbəsinə yüksəlmişdir. Ön Asiyanı bir neçə dəfə gəzən Ebreya Qafqazda,Azərbaycan şəhərləri Marağa, Təbriz və Uşnuda olmuş,1286-cı ildə Marağada vəfat etmişdir. Onun əsərləri içərisində Suriya və ərəb dilində tərtib olunmuş "Ümumi tarix" əsəri öz sanbalına, faktların dürüstlüyünə və hadisələrə baxışı ilə seçilir.

Ərəbdilli mənbələrdə XI–XIII əsrin mühüm məlumatları toplanmışdır. Sədrəddin Əli Əbül Həsən Əli ibn Əbül Fəvaris Nasir ibn Əli əl-Hüseyni "Əxbar əd-dövlət əs-Səlcuqiyyə" ("Səlcuq dövləti haqqında xəbərlər") adlı əsərini yazmışdır. Əsərin XIII əsrin birinci rübündə yazıldığı ehtimal olunur. Kitabın birinci yarısı özündən əvvəlki tarixi qaynaqlar üzərində qurulmuş, başlıca olaraq Səlcuq dövlətinin yaranıb genişlənməsi dövrünə həsr edilmişdir. Əsərin ikinci yarısı Özbəyin 1225-ci ildə ölümü ilə başa çatır. Əsərin bu hissəsində toplanmış materiallara digər qaynaqlarda rast gəlinmədiyinə görə daha qiymətlidir. Əl-İsfahani (1125–1201) İsfahanın məşhurları içərisindən yetişmişdir. Bir neçə tarixi əsərin müəllifi olan Əl-İsfahani Abbasilər xəlifələri dövründə xidməti vəzifədə olmuş, sonra Əyyubilər sultanları sarayında görünmüşdür. Onun əsərləri arasında

Səlcuqlar dövlətinin tarixindən bəhs edən "Zubdat əl-nüsrə və Nüxbat əlusra" əsəri xüsusilə qiymətlidir. İbn əl-Tiktan (XIII–XIV əsrin əvvəlləri) 1297-ci ildə Azərbaycanın Marağa şəhərinə gəlmişdir. Onun "Kitab əl-Fəxri" iki hissədən ibarətdir. Birinci hissə siyasi traktaktdan ibarətdir. İkinci hissədə müsəlman sülalərinin tarixi toplanmışdır. Burada Səlcuqlar və Ön Asiya dünyası ilə qarşılıqlı əlaqələr haqqında məlumatlar vardır.

Səlcuqlulara münasibətdə farsdilli mənbələr xüsusi seçilir. Belələrindən biri Əbubəkr-Nəcməddin Məhəmməd ibn Əli Ravəndinin "Rahat əs-sudur və ayat əc sudur" ("Səlcuq dövləti haqqında") məlumat əsəridir. Bu salnamə 1199-cu ilə qədər olan hadisələri əhatə edir. Ravəndi ata tərəfdən qohumu olan Səlcuq İrak sultanlarının sarayında qulluq etdiyindən əsərində İrak sultanlığına xüsusi yer ayırmışdır. İbn-Bibi XII əsr müəlliflərindəndir. Xarəzmşah Cəlaləddinin sarayında qulluq etmiş, sonra Kiçik Asiyaya getmiş, Konya sultanlığında dövlət qulluğunda olmuş, əmir titulu daşımışdır. "Səlcuqnamə" ni ("Səlcuqlar haqqında kitab") tərtib etmişdir. Səlcuqlara dair mənbələr içərisində Böyük Səlcuq imperiyasınınbaş vəziri olan Nizamülmülkün "Siyasətnamə" əsəri müstəsna əhəmiyyətə malikdir. Nizamülmülk Səlcuq saray cəmiyyətini müşahidə etməkdə müstəsna imkanlara malik olduğundan bir növ Məlik şaha nəsihət kimi yazılmış əsərində təcrübədən çıxış edərək məlumatları qısa, lakin canlı təhkiyə şəklində vermişdir. Fransız şərqşünası Ş.Şefer "Siyasətnamə"ni ilk dəfə 1892-ci ildə Nizamülmülkün tərcümeyi halında nəşr etdirmişdir.[2]

Qalereya

[redaktə | mənbəni redaktə et]

İstinadlar

[redaktə | mənbəni redaktə et]
  1. ↑ Давид ЫВ Ҝеорҝијевич // Азәрбајҹан Совет Енсиклопедијасы: [10 ҹилддә]. III ҹилд: Гајыбов—Елдаров. Бакы: Азәрбајҹан Совет Енсиклопедијасынын Баш Редаксијасы. Баш редактор: Ҹ. Б. Гулијев. 1979. С. 296.
  2. ↑ Eldəniz Məmmədov. Səlcuqlar. Bakı-2015
 Tarix ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Etdiyiniz redaktələri mənbə və istinadlarla əsaslandırmağı unutmayın.
Mənbə — "https://az.wikipedia.org/w/index.php?title=Səlcuqilər&oldid=7540232"