Memphis Depay snakt naar een belangrijk doelpunt op een groot toernooi

De beelden van 16 november 2018 blijven geweldig, de avond waarop bleek dat de beste voetballers van Nederland kunnen winnen van de uitverkorenen uit het schier oneindig grote regiment Franse topvoetballers.

Frenkie de Jong krijgt op die vrijdag in Rotterdam een strafschop gratis, Memphis Depay ontfermt zich over de bal; 93ste minuut. De Kuip rilt en trilt van opwinding. Depay neemt een aanloop en verrast doelman Hugo Lloris met een pisboog, 2-0.

De stem van commentator Jeroen Grueter slaat bijna op hol: ‘Depay doet het met een panenka, om de wereldkampioen op niet mis te verstane wijze te vernederen.’

Hij oogt nog als een ventje, Depay. Jonge oogopslag. Hij laat zich gaarne bedelven door een pak vreugde. Het is Depay van voor zijn ernstige knieblessure. Hij was op zijn allerbest toen, met oneindige reeksen doelpunten in Oranje, vaak in samenwerking met Georginio Wijnaldum, twee met elastiek aan elkaar verbonden broeders.

Anno 2024 zijn ze herenigd op het EK in Duitsland. Bondscoach Ronald Koeman speculeert tussen de vernieuwingen door op de glorie van oude tijden. Hij is een loyalist.

Wijnaldum viel in tegen Polen en was onzichtbaar, al was zijn loopactie voor de beslissende 2-1 van Wout Weghorst juist een zichtbare actie van onzichtbaarheid. Depay had een paar mooie acties. Hoe hij soms wegdraait van een tegenstander, of met een of andere truc iemand passeert, is sensationeel. Dan hoor je het gonzende stadion. Mensen die lachen of elkaar aanstoten: heb je dat gezien, daar beneden?

Hij schoot ook een keer onbesuisd over, van dichtbij. Wat was dat voor iets raars? Koeman was zichtbaar ontstemd. Plaats die bal. Scoor gewoon. Hou op met dat exhibitionisme. Was het stoerheid, of juist onzekerheid in een onrustige ziel?

Feit is dat Depay hunkert naar een cruciaal doelpunt, hoe uniek hij in bepaald opzicht ook al is voor Oranje; 45 keer gescoord. Dat is een fantastisch aantal; tien doelpunten meer dan Van Nistelrooij, twaalf meer dan Cruijff, 21 meer dan Van Basten.

Vrijdag is Nederland - Frankrijk. Depay mist een hoofdrol op een eindtoernooi. In 2014 was hij het grootste talent van het WK, als invaller. Op het EK van 2021 was hij redelijk in de groepsfase, maar de piek bleef uit. Op het laatste WK speculeerde Louis van Gaal op de groei van de steeds fittere Depay na een blessure, maar Van Gaal, de rekenaar, bleek ook niet alles te kunnen voorspellen.

Het was alsof Depay in Qatar hard rende om de trein te halen. Toen hij eenmaal op het perron was, reed het voertuig net weg. Nu heeft Koeman gezegd dat zijn zwervende spits fit oogt en klaar is. Hij heeft genoeg alternatieven, maar wil het liefst voetballen met een fitte, gretige, onvoorspelbare, combinerende Depay.

In tal van uiterlijkheden is Depay een bijzondere speler, en ook in zijn kwetsbaarheid. Hij weet dat het dringen is achter hem, niet alleen van het ongeduldige getrappel van Weghorst. Hij is toe aan een doelpunt dat de stem van een tv-verslaggever in vervoering brengt en, hetgeen belangrijker is: een doelpunt dat hem rust geeft.