Vlinder

Luister?

De uitnodiging kwam van Bas, m’n studiemaatje die inmiddels hoog zit bij een multinational. De studietijd ligt al weer zo’n vijftien jaar achter ons, maar het contact is altijd hecht gebleven, ook met onze gezinnen. Gezamenlijke vakanties en logeerpartijtjes van onze kinderen bij elkaar zijn heel gewoon binnen onze vriendschap. Bas houdt er echter ook van om iets spannends te doen, even los van Laura, te flirten met mooie vrouwen, het randje van overspel opzoeken.

Deze avond past in dat rijtje. We rijden samen in zijn auto naar de locatie van het feest waarvoor hij de uitnodigingen heeft geregeld. Bij de feestlocatie, op de parkeerplaats, maken we ons klaar volgens de dresscode op de uitnodiging. We bekijken elkaar, Bas en ik, beiden zo goed als naakt, op een string na, met onze gezichten bedekt met een Venetiaans masker. Ik heb Bas vaak genoeg naakt gezien in de kleedkamer bij het voetbal, maar zoals hij daar staat, in de schemering, z’n gespierde, naakte lichaam, mysterieus onherkenbaar, windt hij me op. Ik kijk opzij naar m’n eigen lichaam in de weerspiegeling van de autoruit. ‘Kun je je voorstellen hoe al die vrouwen er op het feest uitzien,’ klinkt Bas een beetje gedempt vanachter z’n masker. Ik stel me de vrouwen op het feest voor, allemaal volgens dezelfde dresscode, mooie vrouwen, bijna naakt, gemaskerd.

Onzeker, gespannen loop ik naast Bas de voormalige boerderij binnen. In de grote zaal kijk ik om me heen naar de naakte lichamen van zo’n 50 mensen, mannen in strings, net als de vrouwen, waarbij de meeste vrouwen ook hun borsten onbedekt hebben gelaten. Iedereen is onherkenbaar door de maskers in alle soorten en maten. ‘Je kunt hier zomaar met een President-Commissaris tegen het lijf lopen,’ waarschuwt Bas met opgewonden, ‘zonder het door te hebben.’ Ik knik en pak een glas champagne van het dienblad dat door een vrijwel naakte jongeman wordt rond gedragen. We tikken elkaars glas en proosten op een mooie avond. ‘Geniet ervan maat,’ hoor ik Bas nog zeggen, vlak voordat hij op een vrouw afstapt die op de dansvloer alleen staat te dansen. ‘Dag lekkertje,’ hoor ik ineens naast me, ‘zin in wat gezelschap?’

Ik kijk opzij en zie een vrolijk gekleurd masker dat het gezicht van de vrouw volledig bedekt. Haar haar is samengebonden in een staart. Ze heeft ranke schouders en vlug laat ik m’n ogen gaan over haar blote borsten. De vrouw pakt m’n hand beet en ik volg haar naar de dansvloer, m’n ogen stiekem gericht op haar fraaie billen. Haar stem komt me ergens bekend voor, maar zo achter het masker kan ik die niet thuis brengen. Is ze een studiegenote, of iemand die ik ken via Bas of het werk? Ik weet het gewoon niet en ze kan me ook niet herkennen, zo met een masker op. Wel boeit ze me, enorm zelf. Het mysterieuze. Haar mooie lichaam, vrijwel bloot, afgezien van een klein stringetje, beweegt mooi en elegant op haar stijlvolle, open schoenen met hoge hakken. Het valt me sowieso op dat de vrouwen op het feest qua schoeisel veel beter gekleed zijn dan de mannen. Sommige mannen doen het blootvoets en anderen dragen gewoon schoenen, zoals ik. Zonder aarzeling gaat de vrouw bij een langzaam nummer tegen me aan staan en slaat haar armen om m’n hals. Haar onderbuik duwt tegen m’n string aan, waar m’n groeiende erectie verraadt hoe spannend ik dit allemaal vind, hoe spannend ik haar vind. Haar mond komt bij m’n oor. Ik hoor haar stem, zacht, net boven de muziek: ‘zin om ons een beetje af te zonderen, lieverd?’

M’n hart klopt in m’n keel als ik, hand in hand, met de vrouw een zijgang in loop, weg van de muziek. Ik zie om mee heen in de gang een paar stellen, dicht tegen elkaar staand, maar de vrouw neemt me mee, verder de gang in. Ze houdt haar polsbandje tegen het slot van een deur, waarna ze me de kamer in trekt, achterin de vroegere boerderij. ‘Ik heb een VIP-kaart bemachtigd,’ legt ze uit, ‘waardoor we ongestoord van elkaar kunnen genieten.’ Ik weet nu zeker dat ik haar stem herken, maar ik kan haar toch niet thuisbrengen. Ik denk even aan Bas en vraag me of hij inmiddels ook zo’n spannende vrouw is tegen gekomen.
‘Houden we onze maskers ook hier op?’ vraag ik haar.
‘Altijd en overal schatje, dat is een voorwaarde,’ legt ze beslist uit. Mijn ogen vallen op een tatoeage op haar buik, vlak boven de rand van haar string.

Even later lig ik naast haar en streelt ze me over m’n borstkast. ‘Hoe kom je hier op het feest?’ vraagt ze. ‘Mijn beste vriend Ba..’ begin ik, maar meteen legt ze haar vinger op de mondopening van m’n masker. ‘Sssst… nooit namen noemen hier. Iedereen is hier volstrekt anoniem. Dat maakt het zo spannend en geil. Ze lijkt even te schrikken van haar woordkeus. De meeste mensen zijn hier getrouwd of hebben een partner, maar vanavond is iedereen heerlijk anoniem, los van wat voor keurslijf je ook in zit. Dansen met die leuke man of vrouw, seks. Je hoeft aan niemand verantwoording af te leggen.’
‘Doe je dit vaak?’ vraag ik haar.
Ze knikt. ‘Door heel Europa, ongeveer een keer per maand.’

Vlot trekt ze haar string uit en pakt iets uit het kastje bij het bed. De vrouw gaat tussen m’n benen zitten en trekt mijn string uit. Ze is lekker, met haar borsten nog mooi in vorm en het mooie, spannende masker. Een vreemde vrouw met mij in dit bed, en ik merk dat ik geen enkel schuldgevoel of schaamte heb. Ook al zou ik willen en alle blonde vrouwen en vrouwen met zwart haar uitsluiten op Google, dan nog blijven er miljoenen brunettes over. Maar die stem…. Achter m’n masker sluit ik m’n ogen wanneer z’n me een condoom omdoet, en door de gaten in m’n masker kijk ik toe hoe ze zich over m’n pik laat zakken. De opwinding die door m’n lijf jaagt is fantastisch en gretig klem ik m’n handen om haar heupen, waarmee ik haar aanmoedig om feller te bewegen, met haar bekken op en neer, haar natte kutje om m’n volle pik. Ik ga met m’n rechterhand naar haar linkerborst. Ze pakt m’n pols en houdt m’n hand vast op haar borst. De muziek in de verte wordt verdrongen door haar hijgen, haar kreunen ….

Ze leunt voorover over m’n buik, haar masker tikt tegen het mijne. Beiden hijgen we na na ons hoogtepunt. Haar gil moet op de gang te horen zijn geweest, en zelf heb ik nog nooit zo’n fantastisch orgasme gehad. Door de openingen van onze maskers hebben we lang en intens oogcontact. Als ik ogen kon googlen, dan zou ik haar aan die ogen herkennen, zeker weten. Ze rolt op haar rug en ik ga op m’n zij naast haar liggen, leunend op m’n elleboog, Ik heb nu beter zicht op de tatoeage op haar buik. Met m’n vingers streel ik er over.

‘Vind je hem mooi?’ vraagt ze nieuwsgierig.

Ik zie een takje met blaadjes eraan getekend en drie dieren: een poesje, een vlinder en een bij, waarvan de vlinder is ingekleurd in vrolijke kleuren. Het komt me ergens bekend voor.

‘Wat betekent het?’, vraag ik.

‘Een vriendinnenverbond,’ legt ze uit, ‘met m’n twee beste vriendinnen namen we ooit, lang geleden hoor, deze tattoo, naar onze lievelingsdieren. Ik ben de vlinder. Bij mijn vriendinnen zijn hun dieren ingekleurd. Onze band voor het leven.’
M’n hart klopt in m’n keel, en ik moet slikken om weer iets te kunnen zeggen. Ik heb de tattoo eerder gezien. Jaren geleden, toen ik met het poesje naar bed ging.

De volgende dag zit ik in het bedrijfsrestaurant met collega’s te eten. Op de schermen langs de muur is het nieuws te zien en plichtmatig lees ik de teksten die in de balk onder in beeld te lezen zijn. Er wordt een minister geïnterviewd en ik hoor een collega een opmerking over haar maken. Het is een van onze favorieten, een mooie vrouw, bruin haar en achterin de dertig, met een mooie oogopslag. Het is puberaal, maar we hebben elkaar beloofd haar bij de volgende verkiezingen onze voorkeurstemmen te geven. Dan spits ik m’n gehoor. Haar stem… De camera zoomt in en ik zie haar ogen…. Haar ogen…

De rest van de middag doe ik niets anders dan googlen. De ontdekking dat ik seks heb gehad met een minister is een, maar dat ze bevriend is met Roos, m’n one-night stand met het poesje getatoeëerd op haar buik, dat is wel een heel bijzondere wending. Ik herinner me weer, toen Roos zich weer aankleedde en ik een opmerking maakte over haar tattoo, dat ze me uitdaagde.
‘Je hebt nu het poesje geneukt, nu nog de vlinder en de bij, en dan heb je een grand slam, schatje.’
Ik had er nooit meer aan gedacht, omdat ik Roos daarna niet vaak meer zag, maar nu zoek ik koortsachtig op het internet.

Wie is toch het bijtje en hoe vind ik haar?