Marcel, Frits & Manon (7) – Manon’s vriendinnen

Luister?

Een paar dagen na hun bezoek aan het park stonden Manon en Frits samen op het schoolplein. Marcel liep daar ook rond en zodra hij ze zag, liep hij naar ze toe. Manon was net Frits aan het vertellen dat haar twee vriendinnen van zomerkamp enthousiast waren om haar weer eens te zien. “Ook waren ze nieuwsgierig om jou te ontmoetten, Frits.” lachte Manon. ”Frits vertrouwde haar ondeugende lachje niet en vroeg zich in zichzelf af wat ze allemaal over hem had verteld. ”Haar andere vriendinnetje, Daniëlla, had ze nog niet gesproken, maar meestal belde die haar een dagje later terug nadat Manon een boodschap had achter gelaten. Verward keek Marcel haar aan waarop Frits hem even bijpraatte met wat ze samen in het park hadden besproken. “Wat een heerlijk idee!” zei Marcel. “Mag ik er dan ook bij zijn, en komt Els dan ook?” “Als mijn vriendinnen dat ook goed vinden is dat uiteraard prima hoor Marcel.” zei Manon. Frits gaf het voorstel eerst op vrijdag in het park af te spreken om even kennis met elkaar te maken en te zien hoe het gaat. Die vrijdag was een feestdag, dus hadden ze sowieso een dagje vrij. “Dat is prima, Frits.” zei Manon. Ze ging proberen het met iedereen te bespreken en beloofde dat ze morgen meer kon vertellen. De volgende dag kwam Manon super vrolijk naar hun tafeltje in de kantine. “Alles is geregeld voor vrijdag! M’n twee vriendinnen Amber en Marijke komen rechtstreeks met de fiets naar het park en Daniëlla zullen we eerst even bij het station op moeten halen.” Marcel vroeg Manon of ze Els nog hierover had gesproken. ”Ja,” zei Manon. “Ze zal vrijdag, na zwemmen, een uurtje later naar het park gaan en ons daar opzoeken.” “Nou, dat is dan helemaal geregeld.” zei Marcel. “Ik zal er ook bij zijn!” Die vrijdag ochtend ging Frits eerst nog even voor zijn ouders bij iemand iets ophalen. Hij haastte zich om op tijd terug te zijn. Dat hij bij huis aan kwam zag hij tot z’n verbazing Manon haar fiets in de voortuin staan. Met de tas vol spullen liep hij naar binnen. Zijn moeder kwam hem in de gang tegemoet en zei; “Er is hier iemand voor je.” “Ja, da’s Manon. Ik zag haar fiets al staan.” zei Frits. “Goh,” zei Frits z’n moeder lachend. “Sinds wanneer heb jij zo’n leuk vriendinnetje.” Frits mompelde wat waarna Manon hem vertelde dat Daniëlla onderweg zou zijn en ze haar strakjes bij de trein konden ophalen. De moeder van Frits wou alleen nog weten of hij op tijd zou zijn voor het avond eten. Frits zei het niet te weten waarop zijn moeder besloot iets makkelijks te gaan eten. Met een “Ok, doei ma.” zei hij haar gedag. Precies op tijd kwamen ze bij het station aan. Ze moesten even bij de spoorbomen wachten op de aankomende trein.

Nadat ze konden oversteken waren de meeste mensen al uit de trein gestapt. Manon keek zoekend om zich heen, maar zag geen Daniëlla. “Ze heeft waarschijnlijk de volgende trein. Die komt pas over een half uur.” zei Manon. Manon en Frits bleven nog even wachten totdat het perron helemaal leeg was. Daarna besloten ze alvast naar het park te gaan fietsen en een half uurtje later weer terug naar het station te gaan. Opeens zag Frits dat er een meisje vanuit de fietsenstalling naar ze toe kwam rennen. “Verrassing,” riep ze, en kwam naar Manon toe gelopen. Lachend begroetten de twee meiden elkaar. Daniëlla en Frits stelde zich aan elkaar voor. Frits vond haar gelijk leuk. Ze was een vrolijke verschijning van zo’n 1.65m groot met een mooie lach op haar gezicht. Bruine lange haren en groene ogen. Daniëlla sprong bij Manon achterop en met z’n drieën gingen ze op weg naar het park. Ze hadden bij de kabelbaan afgesproken. Iedereen, op Els na, was daar al aanwezig. Het bleek dat Marijke en Amber Daniëlla al kende. Net als Manon waren beide dames blond met blauwe ogen. De fietsen werden bij het huisje van de kabelbaan gestald en met z’n zessen liepen ze druk met elkaar babbelend over het bruggetje het park in. Verderop in het park kwamen ze bij een soort vesting muurtje dat half in het water stond. Aan de rand van dat muurtje stonden bankjes. Ze besloten daar even te gaan zitten. Frits merkte dat Amber en Marijke nogal aan het giebelen waren. Ook waren ze om beurten onderling, en dan weer met Manon steeds aan het fluisteren. Daniëlla was een stuk rustiger. Ze was een jaartje ouder dan Manon en haar twee andere vriendinnen. Tussen de gesprekken door begon ook zij met Manon korte fluister gesprekjes. Totdat Manon opeens hardop zei; “Jazeker! Zal ik het je laten zien, Daniëlla?” waarop ze aanstalten maakte om Frits zijn gulp open te ritsen. ”Dat ga je toch niet echt doen, Manon?” reageerde Marijke. “Nee,” haakte Frits lachend in. “Zo is er niks aan. Ik zal ‘m eerst stijf moeten maken.” “Maak ‘m dan stijf,” zei Daniëlla uitdagend. “Ja, doe dan,” voegde Amber er aan toe. “Goh,” dacht Frits bij zichzelf, “die zijn geïnteresseerd en hebben het duidelijk op mij voorzien.” Met zijn hand wreef hij over zijn eigen kruis, waarop Manon zei; “Laat me je helpen, dan gaat het een stuk sneller.” Er waren inderdaad niet veel van Manon haar strelingen nodig om Frits een behoorlijke bobbel in zijn broek te bezorgen. Gelukkig droeg hij dit keer een broek die wat ruimer viel. Manon ritste zijn gulp open en liet haar hand in Frits zijn broek verdwijnen. Ze probeerde zijn onderbroek opzij te halen zonder dat zijn lul meteen uit z’n broek floepte. Uiteindelijk lukte het. Manon pakte zijn pik vast en terwijl deze nog in zijn broek zat begon ze hem langzaam af te trekken. “Wie stemt voor?” Vroeg Manon. Iedereen stak de hand op. Manon haalde haar hand terug uit Frits zijn broek waarbij ze zijn lul nog steeds vasthield. Ze ging door met de rustige op en neer gaande halen van haar handje. Frits deed zijn ogen dicht en kreunde even. Opeens stopte Manon met aftrekken en trok tergend langzaam zijn voorhuid helemaal naar beneden. “Kijk, wat een mooie eikel heeft hij hé?” De drie dames en Marcel keken geïnteresseerd toe. Manon kuste Frits zijn eikel en stopte zijn lul daarna terug in zijn broek. Onder de indruk van de grootte van Frits zijn pik werd Marijke wat losser. Ze was benieuwd naar wat Marcel in zijn broek verborgen hield. Na wat aarzelen zei ze; “En nu jij Marcel.” Manon, die links van Marcel zat, stond op en zei tegen Marijke; “Durf jij het aan?” Nog iets verlegen knikte Marijke instemmend. “Ga maar naast ‘m zitten dan.” zei Manon. Manon en Marijke wisselde van plek. Marijke keek naar Marcel zijn kruis of er al iets zichtbaar was gegroeid, maar ze kon nog niet echt iets ontdekken. Ergens hoopte ze dat Marcel het zelf zou doen, maar Marcel wou niets liever dan dat Marijke zijn pikkie uit zijn broek zou halen. Frits leunde over Marijke haar benen naar Marcel toe en zei; “Laat mij je een klein beetje op weg helpen, Marijke.”Hij legde zijn hand op Marcel zijn kruis en wreef een paar keer. “Ziezo, nu is hij er wel klaar voor.” zei Frits. Marcel pakte de hand van Marijke en legde deze op zijn knie. Tot zijn genoegen begon ze haar hand langzaam naar zijn kruis te bewegen. Voorzichtig kneep ze een paar keer waarbij ze merkte dat hij toch al aardig hard was geworden. Marcel ritste zijn gulp open en zei; “Ga je gang maar Marijke.” De intussen nog nieuwsgieriger geworden Marijke ging langzaam met haar hand zijn broek in waarbij het niet lang meer duurde tot ze zijn pikkie door de gulp naar buiten hielp. De aanwezigen keken opgewonden toe. Amber vroeg; “Maar wie is nu groter?” Frits keek even snel in het rond en gebaarde Marcel te gaan staan. Ook Frits stond op, haalde zijn pikkie weer uit zijn nog openstaande gulp en wreef een paar keer heen en weer. Hij ging zijwaarts tegenover Marcel staan zodat de meiden er goed zicht op hadden en hield zijn pikkie in tegengestelde richting naast die van Marcel waarbij beide piemels elkaar aanraakten. “Hm, dit is geil.” Dacht Frits in zichzelf. Het was lastig te bepalen welk van de twee groter was en daarom besloten ze dat het eigenlijk niets uitmaakte. Nadat de jongens alles weer hadden opgeborgen en hun kleding wat gefatsoeneerd hadden liepen ze terug naar de kabelbaan.

Els kon elk moment aankomen en ze wilden haar niet onnodig laten zoeken. Op de weg terug kwamen ze langs een paar schommels. Ze waren groter dan de standaard kinderschommels dus besloten ze even te gaan proberen. Er bleken maar vijf schommels te zijn waardoor Amber een beetje beteuterd aan de kant stond. Frits nodigde haar uit om op zijn schoot te gaan zitten. In amazone zit nam ze plaats met bijna haar volle gewicht op z’n kruis. “Je zit ergens op,” zei Frits, waarop Amber zich probeerde te verplaatsen. Onbedoeld, of expres, schoof en draaide ze met haar kontje een paar keer over het kruis van Frits. ”Oh, sorry,” zei Amber lachend. “Geeft niets,” zei Frits, “nu zit je beter.” Na een tijdje te hebben geschommeld besloten ze nu toch echt terug naar de kabelbaan te gaan. Frits bracht de schommel tot stilstand zodat Amber af kon stappen. Daarbij draaide ze weer met haar kontje over z’n kruis, keek hem brutaal aan en gaf hem een knipoog. “Goh,” dacht Frits. Da’s echt geen toeval meer. Het wond hem zelfs een beetje op waardoor hij wat in de war raakte. Manon was toch het beste wat hem ooit overkomen was? Maar deze meid liet hem toch ook niet geheel onberoerd. Hij besloot het, voor nu, even te laten voor wat het was en hoopte dat ze snel met zijn allen ergens af konden spreken om zijn droom in vervulling te laten gaan. Bij de kabelbaan aangekomen zag Manon de fiets van Els bij die van hun staan. Alleen Els was nergens te bekennen. Ze besloten bij de kabelbaan te blijven gezien ze niet ver uit de buurt kon zijn. Frits had intussen een dare opdracht voor Amber bedacht. Zodra ze de kabelbaan omhoog wou slepen om een ritje te maken, stopte hij haar en zei; “Amber, ik daag je uit een ritje kabelbaan zonder slipje te maken.” Zij was de enige die een rokje droeg, waardoor dingen wat praktischer waren. Lachend zei ze; “geaccepteerd.” Ze trok haar slipje uit en gaf het aan Frits. Terwijl Amber de kabelbaan omhoog haalde kon Frits het niet laten om even aan het slipje te ruiken voordat hij het in zijn broekzak opborg. Daarna klom hij op het aankomst plateau om haar op te kunnen vangen met hopelijk een kans op een goed uitzicht. Amber roetsjte naar beneden. Zodra ze aan het einde binnen het bereik van Frits kwam greep hij de autoband van de kabelbaan en hield deze vast zodat Amber op het plateau kon stappen. ”Wacht even Amber,” zei Frits en trok met zijn andere hand haar rokje omhoog. “Zo kun je nergens achter blijven hangen.” zei hij glimlachend.” Met een snelle blik keek hij naar beneden en zag dat ze een goed verzorgd uitziend doosje had. Mooi glad geschoren met een klein plukje lichtblond haar op haar heuveltje. Op het moment dat Amber van het plateau afklom kwam Els uit het huisje van de kabelbaan tevoorschijn. Met een brede grijs zei ze tegen Frits; “Zo ga je toch niet om met zo’n lief meisje als Amber. Schande Frits!” ”Hoi Els! Leuk dat je er ook bent.” zei Frits. “Zo, dus jij vindt Amber lief? In dat geval heb ik ook een dare voor jou, Els.” “Oh ja, wat dan?” Vroeg ze benieuwd. ”Els, geef Amber een goeie kus om te laten zien hoe lief je haar vind.” Giechelend accepteerde beide meiden de dare. Met flinke pas liep Els op Amber af en ging tegen haar aan staan. Els werkte een hand onder Ambers rokje en hield haar bij de billen vast. Langzaam bewoog ze haar hoofd richting Amber tot hun lippen elkaar raakten. De zoen duurde zeker 45 seconden waarbij Els haar tong af en toe over de lippen van Amber liet gaan. Frits nam het schouwspel aandachtig waar. Het was de allereerste keer dat hij twee meiden zo innig met elkaar zag zoenen. Het leek er zelfs op dat ze dit vaker met elkaar hadden gedaan. ”Zo goed?” vroeg Els. ”Jazeker,” zei Frits. “Het was heel geil om jullie zo te zien.”“Ik heb trouwens nog wat van jou, Amber,” zei Frits, waarop hij haar slipje terug gaf. “Hee Frits,” zei Daniëlla opeens terwijl ze naar hem toe kwam gelopen. ”Ik merk dat je spannende dares nogal leuk vind. Toevallig hebben mijn ouders ooit eens uit Amerika een kaartspel meegebracht met vragen en opdrachten. Elke ronde worden de opdrachten en vragen uitdagender. Als we met zo’n leuke groep als nu zijn wil ik best wel eens proberen helemaal uit te spelen.” gaf Daniëlla aan. Frits vond het interessant klinken en vroeg; “Zullen we binnenkort dat spel met z’n allen gaan spelen?” Iedereen stemde in. Frits had er heel erg veel zin in en vroeg bij wie ze het dan konden gaan spelen. Het liefst dit weekend nog. “Nou,” zei Manon, “het mooie is dat mijn ouders dit lange weekend naar familie in het buitenland zijn gegaan en pas zondag weer terug zijn.” Ze spraken met zijn allen af op zaterdag middag bij Manon. “Oh,” zei Daniëlla nog. “Er zijn wel wat items voor nodig maar die bel ik zaterdag ochtend nog wel even door aan Manon zodat er nog tijd genoeg is om eventueel naar de winkel te gaan om te halen wat we nog niet hebben. Een paar dingen heb ik al en zal die dan meenemen,” beloofde ze. Ze bleven nog een tijdje bij de kabelbaan hangen tot het tijd werd om naar huis te gaan. Nadat ze elkaar uitgebreid gedag hadden gezegd gingen Amber en Marijke met Daniëlla achterop richting station. Marcel ging ook naar huis omdat hij beloofd had op tijd te zijn voor het eten. Manon ging met Frits mee en Els ging bij haar andere vriendinnen eten. Eenmaal bij Frits thuis was zijn moeder verrast dat ze zo op tijd terug waren en bood Manon aan om te blijven eten.

Na het eten gaf Frits aan dat hij Manon even zijn kamer wilde laten zien. Z’n ouders wisten niet dat ze daar al eerder geweest was. Ze kregen toestemming van tafel te gaan. Eenmaal boven gingen ze samen in de luie stoel zitten en vroeg Manon wat hij van haar vriendinnen vond. ”Ze zijn superleuk! Het middagje in het park was heel spannend.” zei Frits. ”Als ik er aan terug denk wordt ik alweer geil.” “Nou, inderdaad!” bevestigde Manon, die zijn pik onder haar kontje voelde groeien. Frits gebaarde Manon om op zijn bed te gaan zitten. ”OK,” zei ze. “Maar dan moeten we wel zo stil mogelijk zijn hoor.” Zonder te antwoordden kuste hij haar heerlijk zachte lippen. Manon beantwoordde zijn zoen met haar tong. Frits breidde zijn gezoen verder uit naar haar hals. Manon haar ademhaling ging beetje voor beetje steeds sneller. Zijn handen dwaalden langs haar bovenlichaam langzaam naar beneden. Hij stroopte haar topje iets omhoog en streelde met één hand haar blote buikje. Dit veroorzaakte een fijne, warme tinteling door haar onderlichaam. Huiverend van genot spreidde ze onbewust haar benen iets uit elkaar. Frits knoopte haar broek los en trok deze naar beneden. Ze droeg een lichtblauw Disney slipje met een kleine afbeelding van Minnie Mouse erop. ”Wat schattig,” zei Frits lachend. “Nou… Niet mij uitlachen hoor!” Zei Manon. “Nee, lieve Manon. Ik lach je niet uit. Ik vind het echt een super leuk slipje.” zei hij. Hij trok zijn spijkerbroek op de enkels en haalde zijn stijve lul uit z’n boxer. Langzaam wreef hij ‘m over Manon haar kruisje. Met zijn hand duwde hij zijn pik een beetje tegen haar spleetje en begon langzame neuk bewegingen te maken waarbij zijn eikel telkens over haar klitje wreef. Manon haar ogen draaide weg en sloten zich. Ze kon een zacht kreuntje niet meer onderdrukken en giechelde. Frits lachte er ook om en ging weer verder met waar hij mee bezig was. Tegen zijn verwachting in merkte Frits dat hij hierop kon gaan klaarkomen. Hij liet zich daardoor helemaal gaan en versnelde zijn bewegingen. Nadat hij hevig over haar slipje klaarkwam trok Manon het meteen uit. Frits zag dat ze aardig nat geworden was en bracht zijn hoofd richting haar kruisje om haar heerlijke vocht op te likken. Manon duwde zijn hoofd dieper tegen haar dijen aan. ”Oh, dit is zo lekker Frits! Niet stoppen alsjeblieft!” fluisterde ze. Weer kon ze een kreuntje niet meer onderdrukken. Ze hield haar hand voor haar mond op het moment dat ze klaarkwam. Frits veegde zijn pik schoon met zijn boxer. Hij haalde een handdoek en twee schone boxers uit zijn kast. De ene boxer trok hij zelf aan. De handdoek en de andere boxer gaf hij aan Manon. “Trek deze maar aan, ik krijg ‘m wel een keertje terug van je.” zei hij. Manon trok zijn boxer aan nadat ze haar kruisje met de handdoek had schoongeveegd en draaide een rondje. ”Staat ‘ie me een beetje? Vroeg ze lachend. ”Heel sexy Manon!” Lachte hij. Zodra ze beide weer aangekleed en bij gekomen waren liepen ze naar beneden. Nadat ze een ijsje uit de vriezer hadden gehaald gingen ze nog even in de woonkamer zitten. Manon bleef nog tot na de koffie en daarna namen ze afscheid van elkaar. Niet voor lang, want de volgende ochtend zouden ze elkaar alweer zien. Beide keken enorm uit naar het spel van Daniëlla.