In de Surinamestraat in de Utrechtse wijk Oog en Al ziet Marco van Basten op 31 oktober 1964 om drie uur ’s middags het levenslicht. Het derde kind van Joop en Lenie van Basten begint in clubverband te voetballen bij EDO. Als hij zeven jaar is, stapt hij over naar UVV, en later verhuist hij naar Elinkwijk, waarna hij door Ajax wordt overgenomen.

Al snel maakt hij indruk en op 3 april 1982, pas zeventien jaar oud, wordt hij opgenomen in de selectie van Ajax 1, dat tegen NEC voetbalt. Van Basten vervangt na rust de verkouden Johan Cruijff. De snelheid waarmee hij zich in het eerste elftal heeft weten te spelen is indrukwekkend. Hij immers nog A-junior en pas dit seizoen overgekomen van de A1 van Elinkwijk. Vijf wedstrijden heeft hij met Ajax 2 meegespeeld, waarin hij acht maal scoorde.

Tegen NEC speelt hij alsof het de gewoonste zaak van de wereld is in een vol en rumoerig stadion te spelen. Het is of hij al jarenlang tot het team behoort. Last van faalangst heeft hij niet en Van Basten speelt bovendien allesbehalve degelijk. Hij speelt met flair, met durf. Dat laat hij al direct zien. Ajax begint met een 2-0-voorsprong (doelpunten van Cruijff en Schoenaker) aan de tweede helft. Binnen een mum van tijd verschijnt de zeventienjarige debutant alleen voor doelman Schellekens. In plaats van koel te bal binnen te schuiven, wil de tiener het mooier doen; met een lob verschalkt hij de doelman. Spijtig voor hem en de andere Ajacieden in het stadion vliegt de bal ook over de lat. Zestien minuten later komt zijn eerste treffer er toch al. Met een kopbal zet hij Ajax op 3-0 en daarmee sluit Ajax een slechte periode in de wedstrijd af. Dankzij goals van Wim Kieft en Dick Schoenaker komt er alsnog een respectabele 5-0-eindstand op het bord.

Er zullen nog vele wedstrijden voor Van Basten volgen. Ruim vijf jaar na zijn eerste optreden in Ajax 1 neemt hij afscheid van de club. Het laatste duel dat hij met Ajax speelt is op 8 juni 1987 tegen FC Twente. Ajax verliest. AC Milan is de vijfde (tweede prof-) club van Marco van Basten, die vanwege een onwillige enkel veel te jong afscheid moet nemen van het actieve voetballeven. Na jaren in de schaduw te hebben vertoefd, meldt de beste voetballer van de wereld in 1988, 1989 en 1992 zich plotseling aan voor de trainerscursus. Zijn eerste profclub als trainer is weer Ajax. Samen met John van 't Schip traint hij vanaf het seizoen 2003-2004 Jong Ajax. Een seizoen en een paar dagen later wacht de volgende stap: hij neemt samen met John van 't Schip en Rob Witschge het Nederlands Elftal onder zijn hoede en plaatst zich in die periode voor elk eindtoernooi. Na het EK 2008 keert hij samen met zijn twee assistenten terug naar Ajax. Vanaf het seizoen 2008-2009 is hij trainer van Ajax 1.